Του ΓΙΑΝΝΗ ΔΟΥΛΦΗ
Επανέρχονται εσχάτως διάφορα
κείμενα από το χώρο της αριστεράς1, τα οποία μέσα από μια «αντικαπιταλιστική» και μαρξίζουσα
ορθοπρακτική φρασεολογία, αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία του τρομοκρατικού
διλήμματος ευρώ ή χάος. Χρησιμοποιώντας μια αποδομητική και όχι ουσιαστική
επιχειρηματολογία με έωλα υλικά, επιχειρούν να απαντήσουν με λαθραίο τρόπο στα
ουσιαστικά επιχειρήματα για την έξοδο από το ευρώ, ως αναγκαίο στοιχείο σε μια
πορεία απεμπλοκής της χώρας και του λαού από τα σημερινή οδυνηρή και αδιέξοδη
κατάσταση, τα οποία έχουν διατυπωθεί από πολλούς κοινωνικούς επιστήμονες και
αγωνιστές της αριστεράς που εντάσσονται σε διάφορους σχηματισμούς της. Προηγείται
στην περίπτωση αυτή το αξίωμα ή η «πεποίθηση» και εφευρίσκονται στη συνέχεια τα
επιχειρήματα που θα την στηρίξουν.
Η μικρή συμβολή μου με το παρόν
κείμενο έρχεται να προστεθεί σε άλλες αξιόλογες που έχουν επιχειρήσει με
πειστικό τρόπο να απαντήσουν σ’ αυτή την επιχειρηματολογία2, η οποία χωρίς να εδράζεται σε
ζητήματα που προκύπτουν από την πραγματικότητα, δημιουργεί σύγχυση στους
κόλπους της αριστεράς και στη διαμόρφωση της πολιτικής που απαιτούν οι καιροί.
Αφενός μεν για την αποσαφήνισή της
και την πειστικότητά της απέναντι στις λαϊκές τάξεις ώστε να κατακτηθεί η
απαραίτητη ηγεμονία στην κοινωνία που θα επιτρέψει την υλοποίηση του λαϊκού αιτήματος
για ανατροπή του σημερινού καθεστώτος και κυβέρνηση της αριστεράς, αφετέρου δε
για την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος που θα δίνει διέξοδο από τη
σημερινή απόλυτα καταστροφική για την κοινωνία και την οικονομία «μνημονιακή
κατεύθυνση»