Στη στροφή του διαβόλου

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Την επόμενη εβδομάδα δεν κρίνονται τα νέα μέτρα λιτότητας των 13,5 δις € ή ο εργασιακός μεσαίωνας που προγραμματίζεται, με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αλλά η νομιμοποίηση της κυβέρνησης να τα επιβάλλει, καθώς επίσης η έγκριση ή μη της πολιτικής υποτέλειας που ακολουθεί – εκτός αυτού, τόσο το μέλλον των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης, όσο και η επιβίωση ή όχι της Δημοκρατίας στον πλανήτη.

Οι κίνδυνοι της Ελλάδας, μέσα από τη διαφαινόμενη πιθανότητα μη επιβίωσης της κυβέρνησης συνεργασίας, η οποία θα συνοδευόταν από μεγάλες «αλλαγές» (bank runs, κατάρρευση του χρηματιστηρίου, εξεγέρσεις κλπ.), έχουν αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό – ενώ, ανεξάρτητα από την ικανότητα ή μη της αντιπολίτευσης να αναλάβει την εξουσία, η ΕΕ δεν πρόκειται ποτέ να την αποδεχθεί.

Φυσικά καμία διεθνής συνθήκη δεν υποχρεώνει τους Έλληνες να σεβαστούν τα υπογεγραμμένα – αφού η χώρα τους ευρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, οι βουλευτές της ψήφισαν κάτω από συνθήκες εκβιασμών, άγνοιας και τρομοκρατίας, ενώ έχει καταπατηθεί εμφανώς το Σύνταγμα της.

Αντίθετα, οι Έλληνες έχουν καθήκον να προστατέψουν την πατρίδα τους από τους εισβολείς – επομένως, να αντιδράσουν συλλογικά, πριν ακόμη οδηγηθούν λεηλατημένοι, εξαθλιωμένοι και εντελώς κατεστραμμένοι, μέσα από εμφυλίους πολέμους, στην απόλυτη χρεοκοπία, στη δικτατορία και στην υποδούλωση.

Η επέλαση του Βερολίνου

 Η κλιμάκωση του πολέμου, ο συσχετισμός δυνάμεων, ο (νέο)μερκαντιλισμός, η πολιτική του μηδενικού αθροίσματος, η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους, οι διαπραγματευτικές μας δυνατότητες, οι σημερινές λύσεις της Ελλάδας και οι μεγάλες ευθύνες όλων μας

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

“Σε αδρές γραμμές, η γρήγορη επίθεση εναντίον ενός λαού και η ακαριαία επικράτηση, θέτει υπό έλεγχο το περιβάλλον και παραλύει ή υπερφορτώνει τις αισθήσεις του αντιπάλου, επηρεάζοντας την ικανότητα του να κατανοεί τα γεγονότα. Σκοπός της μεθόδου «σοκ και δέος», είναι να καταστεί ο αντίπαλος εντελώς ανίκανος να λειτουργήσει – πόσο μάλλον να αντισταθεί”.   

Είναι προφανές πως ο γερμανικός κίνδυνος είχε υποτιμηθεί σοβαρά από τις Η.Π.Α, οι οποίες είχαν επικεντρώσει την προσοχή τους κυρίως στην Κίνα - κατά δεύτερο λόγο, στη Ρωσία (η αποτυχία του ΔΝΤ, κατά τη διάρκεια της ρωσικής χρεοκοπίας, να λειτουργήσει υπέρ των Η.Π.Α., είναι ένα από τα μεγαλύτερα σφάλματα της πρόσφατης ιστορίας του - σε αντίθεση με τη Γερμανία, η οποία εκμεταλλεύτηκε σωστά την ξαφνική κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, εξαγοράζοντας πολύ φθηνά την επανένωση της).

Η «νεομερκαντιλιστική» λοιπόν οικονομική επέλαση της Γερμανίας στην Ευρωζώνη, με την παράλληλη επέκταση της στην υπόλοιπη Ευρώπη, φαίνεται πως έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία - πόσο μάλλον όταν το Βερολίνο έχει υποκαταστήσει σχεδόν ολοκληρωτικά τις Βρυξέλλες. Μοναδικό ίσως «ψεγάδι» της όλης διαδικασίας είναι η εισβολή του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη, την οποία όμως η ίδια η Γερμανία προκάλεσε - αν και με στόχο να το αντικαταστήσει αργότερα με το ESM, αφού χρησιμοποίησε το «Ταμείο» αφενός μεν για να αναλάβει τη «βρώμικη δουλειά» προς όφελος της, αφετέρου για να το εκμεταλλευθεί, μαθαίνοντας από τις γνώσεις και τις εμπειρίες του.  

ΤΟ ΔΝΤ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Δεν φταίει ο τόπος για τα δεινά μας, αλλά η διακυβέρνηση του – η οποία δυστυχώς έχει διαφθείρει ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία, σε σημείο που να ντρέπεται κανείς για τους συμπατριώτες του, να σιχαίνεται στην κυριολεξία την Πολιτική και να θέλει να μεταναστεύσει ξανά, εγκαταλείποντας την πατρίδα του σε όλους αυτούς, οι οποίοι την κατέστρεψαν τα τελευταία τριάντα χρόνια. Ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται «πειραματικά» τη χώρα μας το ΔΝΤ, είναι απίστευτα ευρηματικός – σε σημείο που να προκαλεί δυστυχώς το θαυμασμό μας (όπως επίσης η «χρήση» σοσιαλιστικών καθεστώτων, από τα παιδιά του Σικάγου, κατά τη διάρκεια των «επιθέσεων» τους). Ειδικότερα, φαίνεται ότι χρησιμοποιεί εκείνο το ψυχολογικό «εργαλείο», σύμφωνα με το οποίο όταν ταΐζεις ένα σκυλί με συνεχώς λιγότερη τροφή, αφενός μεν τρέχει διαρκώς από πίσω σου, αφετέρου συνηθίζει να απασχολείται με το πόσο πιο μικρή θα είναι η επόμενη «μερίδα», ξεχνώντας εντελώς την προηγούμενη.

Βασίλης Βιλιάρδος