Χτίζοντας το Νέο Εμφυλιοπολεμικό Κράτος

Ηλίας Ιωακείμογλου 18.01.2013

αναδημοσίευση από rednotebook.gr

Οι επιθέσεις στις ελεύθερες αυτοδιαχειριζόμενες εστίες αντίστασης δεν είναι επικοινωνιακά παιχνίδια, είναι επεισόδια από την οικοδόμηση του Νέου Εμφυλιοπολεμικού Κράτους και τη συγκρότηση του φασιστικού συνασπισμού εξουσίας, από τη μετατροπή της Δεξιάς σε Εμπόλεμη Δεξιά. Εν τω μεταξύ, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να καπνίσουμε όλοι μαζί την πίπα της ειρήνης και το ΚΚΕ αποσύρεται στα στεγανά διαμερίσματά του για να παρακολουθήσει την πυρκαγιά από το μπαλκόνι 

Ένα σκαρίφημα της συγκυρίας

Του Ηλία Ιωακείμογλου REDNotebook

Φτάνουμε στη σταδιακή συγκρότηση δύο εχθρικών ταξικών μπλοκ που πολώνονται από τις δύο μεριές μιας βαθιάς ταξικής διαχωριστικής γραμμής και έχουν την αξίωση να μετατραπούν σε κοινωνικούς συνασπισμούς εξουσίας. Στην κεντρική πολιτική σκηνή αυτό παίρνει την μορφή της σταδιακής πόλωσης στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος και της εκκένωσης του Κέντρου ως πολιτικού χώρου και ως ιδεολογίας, με εξαίρεση ενδεχομένως την ΔΗΜΑΡ, που εκπροσωπεί επάξια την επαμφοτερίζουσα νέα μικροαστική τάξη  

Από το 2005 έως το 2008, η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε με ταχείς ρυθμούς με αντίτιμο την διεύρυνση του ελλείμματος στο εξωτερικό εμπόριο αγαθών και υπηρεσιών και την αύξηση του εξωτερικού χρέους. Με την δεδομένη μακροοικονομική αρχιτεκτονική της νομισματικής ένωσης της Ευρώπης, οι αυτοματισμοί των αγορών δεν κατόρθωσαν να οδηγήσουν στην αναγκαία προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας και η προσαρμογή έχει ανατεθεί πλέον στις ωμές πολιτικές παρεμβάσεις στην οικονομία ώστε να επιτευχθεί η εσωτερική υποτίμηση (ή αποπληθωρισμός). Επιχειρείται έτσι η αναγκαστική μετάβαση της Ελλάδας σε έναν νέο τύπο οικονομίας και κοινωνίας, με χαμηλούς μισθούς και συντάξεις, αδύναμο κοινωνικό κράτος και με δημοκρατικό έλλειμμα. Ωστόσο, η ασκούμενη πολιτική οδηγεί σε βαθιά, ανατροφοδοτούμενη, παρατεταμένη ύφεση και δραματική άνοδο της ανεργίας, σε τεράστια οικονομική και κοινωνική καταστροφή για τις πιο αδύναμες κοινωνικές τάξεις, αφήνοντας όμως στο απυρόβλητο τις εύπορες και πλούσιες τάξεις. 

Επάγγελμα μπάτσος

H άσκηση του επαγγέλματος του μπάτσου, δηλαδή των ειδικών σωμάτων πολιτικής καταστολής και καταπίεσης, συνοδεύεται από κανόνες (των οποίων την εφαρμογή βλέπουμε καθημερινά στους δρόμους) που αντλούν την ύπαρξή τους από την πολιτική ιδεολογία του

Του Ηλία Ιωακείμογλου

Σε μια συγκυρία κατά την οποία τα ειδικά σώματα αστυνομικών ξυλοκοπούν με ιδιαίτερη ευχαρίστηση την πρώτη ύλη της εργασίας τους, δηλαδή τους διαδηλωτές, ενώ ταυτοχρόνως ως εργαζόμενοι υφίστανται μειώσεις του εισοδήματός τους, ήταν φυσικό να ανακινηθεί, στα αριστερά του πολιτικού φάσματος, το ζήτημα της ταξικής θέσης των μπάτσων. Η συνηθισμένη απάντηση που δίνεται από τα περισσότερα στελέχη της Αριστεράς είναι απλή και σύντομη: Πρώτον, τα ειδικά σώματα, όπως και το σύνολο των αστυνομικών, είναι εργαζόμενοι, άρα ανήκουν και αυτοί στις εργαζόμενες τάξεις, επομένως στο μεγάλο εκλογικό ακροατήριο της Αριστεράς. Δεύτερον, όταν βιαιοπραγούν ακολουθούν, ως επαγγελματίες, τις οδηγίες και τις διαταγές που δέχονται από τους ιεραρχικά ανωτέρους τους.

Αυτή η απλοϊκή αντιμετώπιση του ζητήματος αποτελεί ακόμη ένα σύμπτωμα του αποχωρισμού της Αριστεράς από την μαρξιστική θεωρητική της παράδοση. Εξ όσων γνωρίζω, κανείς δεν ένοιωσε την ανάγκη, στα πλαίσια της πρόσφατης σχετικής συζήτησης να ανασύρει την ξεχασμένη μαρξιστική θεωρία των κοινωνικών τάξεων. Και όμως, πρόκειται για μια παράδοση που έχει να μας πει πολλά περισσότερα από τις απλές εμπειρικές "διαπιστώσεις", ότι οι αστυνομικοί είναι εργαζόμενοι που ενίοτε γίνονται βίαιοι επειδή ακολουθούν οδηγίες.

Μυστικά και ψέματα των καθεστωτικών οικονομολόγων

Του Ηλία Ιωακείμογλου

Ο Τόμσεν και τα «άλλα παιδιά» της Τρόικας (όπως τους αποκαλεί η κ. Τρέμη όταν χάνει τον έλεγχο) δεν χάνουν ευκαιρία να τονίζουν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα είναι υψηλοί συγκρινόμενοι με την παραγωγικότητα της εργασίας και συνεπώς, πρέπει να δοθεί έμφαση στις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, για να γίνει πιο ευέλικτη. Περιμένουν, λένε, ότι έτσι θα μειωθούν οι τιμές, θα αυξηθούν οι εξαγωγές, άρα η παραγωγή και η απασχόληση. Δεν αποκλείουν, βεβαίως, και τις νομοθετικές παρεμβάσεις, προκειμένου να μειώσουν απευθείας τους ονομαστικούς μισθούς.

Τα οικονομικά του Τόμσεν συνοψίζονται στα φτωχά ιδεολογήματα που οι μεγαλο-δημοσιογράφοι των καναλιών χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη για την παραγωγή τρομοκρατικών σεναρίων. Θα ήταν, όμως, άδικο να έχουμε μεγαλύτερες απαιτήσεις από τον Τόμσεν που είναι ένας απλός εκτελεστής. Πίσω όμως από τον εκτελεστή βρίσκεται ο γκουρού, ο επικεφαλής των οικονομολόγων του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ.