ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΟΣΑ ΜΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΞΑΝ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΕΡΜΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΩΝ ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ ΜΑΣ

Όσο ο λαός έλλειπε για τα μπάνια του κι αυτό το καλοκαίρι, και φρόντισαν γι΄αυτό να τον αποκοιμίσουν, η τρικομματική κυβέρνηση του γνωστού φθαρμένου υλικού σε νέα συσκευασία, σε συνεργασία με τους ξένους πάτρωνές της, φρόντισε να προετοιμάσει μεθοδικά το έδαφος για τη νέα, βαρβαρότερη, επίθεση, ενάντια στις λαϊκές τάξεις και την πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών, με ένα νέο πιο αποφασιστικό πλέγμα μέτρων, που περιλαμβάνει την ταχεία εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, όλων των κατηγοριών, τη νέα δραματική περικοπή εισοδημάτων κυρίως των μισθωτών και συνταξιούχων, νέα φορολογική αφαίμαξη εν εξελίξει, μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, χάρισμα των υπό δημόσιο έλεγχο τραπεζών στους ιδιώτες πτωχευμένους τραπεζίτες που συνεχίζουν ελέω κρατικής και ευρωκρατικής στήριξης να απομυζούν με τα χρήματα των φορολογουμένων τα υπερχρεωμένα, λόγω και των ίδιων των φορολογικών επιβαρύνσεων, νοικοκυριά, αφού ο εκπρόσωπός της φρόντισε περιοδεύοντας να δηλώσει σε πνεύμα απόλυτης εθελοδουλείας την απόλυτη υποταγή του στα κελεύσματα του Δ΄ Ράιχ, διαγράφοντας με μονοκοντυλιά τις προεκλογικές εξαγγελίες και τις υποτιθέμενες μετεκλογικές δεσμεύσεις του μεταμφιεσμένου θιάσου εκπροσώπησης των συμφερόντων των ξένων τοκογλύφων δανειστών. 
Το να επισημάνει κανείς για άλλη μια φορά τον ωχαδερφισμό των συμπολιτών μας απέναντι σ’ αυτά που εξυφαίνουν σε βάρος τους, συμπεριλαμβανομένων και των πολιτικών δυνάμεων που αντιτάσσονται σε όλα αυτά. είναι μάλλον μια ανέξοδη κοινοτοπία. Γι΄ αυτό δεν θα σταθώ σ’ αυτό που ούτως ή άλλως με πληγώνει, αλλά θα προχωρήσω σε μια θεώρηση όσων κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει επειγόντως να γίνουν εφεξής, όσο είναι ακόμη καιρός να προλάβουμε κάτι πριν τον ολοκληρωτικό εξανδραποδισμό μας.   

Ποια είναι τα καθήκοντα που τίθενται το αμέσως προσεχές διάστημα για τις κοινωνικές δυνάμεις που στήριξαν εκλογικά το ΣΥΡΙΖΑ, άλλα και για τον ίδιο πολιτικά το σχηματισμό, και την επιβίωση και τη δυνατότητα συνέχισης του εγχειρήματος της απεμπλοκής από το νεοαπαοικιακό καθεστώς που έχει επιβληθεί στη χώρα και καταστρέφει την κοινωνία, ώστε αυτό να βαθύνει και να διευρυνθεί σε μια νικηφόρα προοπτική;

Κατ’ αρχάς η σύνδεση του πολιτικού με το κοινωνικό θα πρέπει να ενταθεί και να γίνει στενότερη. Η αυθόρμητη αντίδραση των λαϊκών δυνάμεων στα μέτρα και τις πολιτικές των μνημονίων που εκδηλώθηκε αρχικά με το κίνημα των πλατειών και φάνηκε αρχικά αναποτελεσματικό και ανίσχυρο απέναντι στις υπέρτερες δυνάμεις της εξουσίας, είχε ως δεύτερο, μεταγενέστερο, αποτέλεσμα την εκλογική βύθιση των υποτελών εγχώριων πολιτικών δυνάμεων, αλλά όχι την απόλυτη συντριβή τους, και την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε μεγάλη εναλλακτική πολιτική δύναμη, στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι πολύμορφοι κοινωνικοί αγώνες της προηγούμενης περιόδου ήταν ασύνδετοι μεταξύ τους και δεν είχαν ευθεία πολιτική ανταπόκριση. Σήμερα μετά την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων και στο πολιτικό επίπεδο, αυτό πρέπει και μπορεί να ξεπερασθεί.

α) Στο κοινωνικό, λοιπόν, επίπεδο, θα πρέπει να υπάρξει ενθάρρυνση των πολύμορφων κοινωνικών αγώνων που αναμένεται να αναπτυχθούν σε όλα τα επίπεδα για την απόκρουση των βάρβαρων μνημονιακών μέτρων που ήδη έχουν αναγγελθεί, από την εσωτερική τροϊκανή κυβέρνηση συνεργασίας των νεοδωσιλόγων που ξέχασαν πάραυτα τις προκελογικές υποσχέσεις τους, βάσει των οποίων σε συνδυασμό και με την τρομοκρατία τους, υφάρπασαν για μια ακόμη φορά την ψήφο μιας σχετικής πλειοψηφίας, βοηθούντος και του εκλογικού νόμου, των Ελλήνων πολιτών.

Των απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων σε διάφορους κλάδους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, στις επιχειρήσεις υπό εκποίηση ενάντια στα μέτρα της νέας εφεδρείας, των νέων μισθολογικών και συνταξιοδοτικών περικοπών, με συνεχή κλιμάκωση και αλληλοδιαδοχή και σε μια κατεύθυνση γενικευμένης απεργίας διαρκείας, των κινημάτων ενάντια στην πληρωμή των εξουθενωτικών φόρων και ενάντια στην επιβολή νέων φόρων και άλλων μέτρων. 

Θα πρέπει να οργανωθεί η προστασία των πληττομένων λόγω χρεών από κατασχέσεις συμπολιτών μας από τις τράπεζες και τις φορολογικές αρχές, η ανάπτυξη ενός διεκδικητικού κινήματος των ανέργων που αναμένεται να διογκωθούν σε επίπεδα ρεκόρ. Οι ενέργειες για την ανάσχεση της εκποιήσης της δημόσιας περιουσίας, και η προστασία των εργαζομένων που απειλούνται με απολύσεις θα πρέπει να οργανωθούν συντονισμένα αποφασιστικά και με διάρκεια.  

Απαιτείται η σύνδεση των διαφόρων κοινωνικών ομάδων που απειλούνται με τα διάφορα επιμέρους μέτρα και επιπτώσεις της ασκούμενης πολιτικής και η  ανάπτυξη δεσμών μεταξύ τους σε ένα άλλο αγωνιστικό – όχι αντιπαραθετικό πλαίσιο – π.χ. άλλη προοπτική στην αντίδραση των φαρμακοποιών, αντί για παύση χορήγησης φαρμάκων στους συνταξιούχους, σύνδεση κοινών αγώνων απέναντι στη βάρβαρη αποικοιοκρατούμενη κρατική εξουσία     

Το δεύτερο σημαντικό πεδίο στο κοινωνικό επίπεδο είναι η ανάπτυξη δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης και αλληλέγγυας οικονομίας.

Η δημιουργία κοινωνικών παντοπωλείων χαμηλών τιμών σε σύνδεση απευθείας με παραγωγούς και δωρεάν διανομή τροφίμων σε ανέργους, η συγκρότηση κοινωνικών φαρμακείων σε συνεργασία με τους φαρμακοποιούς, τοπικών ιατρείων παροχής δωρεάν υγείας σε συνεργασία με ιατρούς ή και νοσοκομειακές μονάδες μετά από καταλήψεις, καταλήψεις αδρανών ή εγκαταλελειμμένων εργοστασιακών μονάδων παραγωγής και ανασυγκρότησής τους στην κατεύθυνση της αλληλέγγυας οικονομίας. Η ανάπτυξη δικτύων νομικής υποστήριξης των αγώνων και των αντιδράσεων της πολιτών απέναντι στα μέτρα που λαμβάνονται εναντίον τους. Αυτό είναι ένα εγχείρημα που θα πρέπει να αναληφθεί και με σχετικές πολιτικές πρωτοβουλίες σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο με κινητοποίηση του δυναμικού του κλάδου, εντός και γύρω από το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλες πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς.  

β) Στο ιδεολογικό επίπεδο θα πρέπει να υπάρξει ένταση του ιδεολογικού αγώνα, ώστε να προετοιμασθεί η κοινωνία και να διασκορπισθούν οι διάχυτοι φόβοι που ενσπείρει το καθεστώς και οι οποίοι βοήθησαν στην επανεκλογή των υποτελών πολιτικών δυνάμεων και οδήγησαν στη νέα συγκυβέρνηση των δωσιλόγων.

Θα πρέπει να αποσαρθρωθούν τα έωλα επιχειρήματα τύπου αυτοεκπληρούμενης προφητείας του νεοαποικιακού καθεστώτος.

Το επιχείρημα της χώρας που δεν παράγει τίποτε και δεν μπορεί να σταθεί μόνη στα πόδια της, το επιχείρημα της αδυναμίας αυτόνομης πορείας της χώρας και της ανάγκης ξένων πατρώνων για το μέλλον της, το επιχείρημα της συνεχούς εξωτερικής δανειοδότησης για τη λειτουργία της οικονομίας, το επιχείρημα της αδυναμίας ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής, το επιχείρημα της ευρωπαϊκής πορείας ως σωτήριας για τη χώρα, ανεξάρτητα από τις συνθήκες και τις πολιτικές που εφαρμόζονται, η αναγόρευση του ευρώ ως απόλυτου φετίχ. Λες και για όλα αυτά, στο βαθμό που έχουν πραγματολογικό έρεισμα, δεν ευθύνονται μέχρι σήμερα και κατ’ εξακολούθηση στο διηνεκές, όσο συνεχίζονται οι πολιτικές που εφαρμόζονται, οι ίδιες οι κυρίαρχες εγχώριες και διεθνείς πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις. Μια Ευρώπη της τραπεζοκρατίας και του χρηματιστικού κεφαλαίου υπό απόλυτη Γερμανική ηγεμονία, ένα ενιαίο αλλά καθόλου κοινό νόμισμα – μηχανισμός που απομυζά παντοιοτρόπως την περιφέρεια, που αναπαράγει και διευρύνει το μηχανισμό του κρατικού, κοινωνικοποιούμενου, χρέους ως κύριο παράγοντα κερδοφορίας και αρπαγής πλούτου, μια επιβληθείσα ασφυκτική εξωτερική κηδεμονία.             

Το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ πρέπει να γίνει κυρίαρχο, με επιθετικό πλέον τρόπο, αλλά να τονισθεί παράλληλα ο εξόχως πολιτικός του χαρακτήρας. Η αμυντική μέχρι σήμερα στάση του ΣΥΡΙΖΑ που επέτρεψε την ιδεολογική ηγεμονία των μνημονιακών δυνάμεων θα πρέπει να αναστραφεί. Θα πρέπει να ξεκαθαριστεί αντίθετα ότι ο δρόμος τον οποίο έχουν χαράξει οι δυνάμεις αυτές και οι διεθνείς πάτρωνές τους ενέχει στην πορεία του την έξοδο από το ευρώ, αλλά με τους δυσμενέστερους δυνατούς όρους, που προοιονίζεται η εφαρμογή διπλού νομίσματος. Αντίθετα εκείνο που απαιτείται είναι μια εθνική νομισματική πολιτική από μια άλλη πατριωτική κυβέρνηση, η οποία θα αποτελέσει την απάντηση τόσο στην αποδέσμευση από τους όρους των μνημονίων και τη συνεπαγόμενη απεξάρτηση από τη μέγκενη της εξωτερικής τροϊκανής χρηματοδότησης, όσο και στην απαιτούμενη παραγωγική ανασυγκρότηση του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα της οικονομίας. Η πορεία αυτή αποτελεί, καλώς ή κακώς, υπό τις σημερινές συνθήκες, τόσο στην Ε.Ε. και την κλυδωνιζόμενη ευρωζώνη, όσο και λόγω των συνθηκών που διαμορφώθηκαν με τις διεθνείς «δεσμεύσεις» του νεοαποικιακού καθεστώτος σε συνδυασμό με τη μονομερή καταγγελία του βρόχου του «ελληνικού» χρέους.  

Πρέπει οι αντιδράσεις της κοινωνίας να αποκτήσουν βάθος και σαφή κοινωνική και πολιτική στόχευση με θετικό πρόσημο, ώστε να υπάρχει ανάσχεση του φασιστικού φαινομένου της Χρυσής Αυγής, που τις ανακυκλώνει με αδιέξοδο τρόπο, με κατέυθυνση κοινωνικής ενδόρρηξης, όπως καθημερινά πλέον διαπιστώνουμε. Η Χρυσή Αυγή δεν ήρθε για να «ξεβρωμίσει το κοινοβούλιο των 300 προδοτών», όπως ίσως θεώρησε η μεγάλη πλειονότητα των ψηφοφόρων της, αφού ήδη έχει φανεί η καθεστωτική της ένταξη – και αυτό είναι ένα σημείο που πρέπει να τονίζεται ιδιαίτερα – αλλά για να προκαλεί βίαια επεισόδια στο σώμα της κοινωνίας στην κατεύθυνση αντιπαράθεσης της μιας κοινωνικής ομάδας συμπολιτών μας έναντι της άλλης, στόχος απόλυτα συμπληρωματικός με τις γενικότερες στοχεύσεις του καθεστώτος στα πλαίσια της πολιτικής του διαίρει και βασίλευε. Από την πολιτική που έχει ως προμετωπίδα το αντί θα πρέπει σύντομα να μεταβούμε στην πολιτική με τις εναλλακτικές διεξόδους και τις προοπτικές που διανοίγονται έτσι.

Ένα καθαρά τεχνικό ζήτημα στο επίπεδο αυτό της διαμόρφωσης μιας άλλης ευρείας κοινωνικής αντίληψης είναι η προσπάθεια δημιουργίας ενός ανεξάρτητου τηλεοπτικού σταθμού στηριζόμενου στις δυνάμεις της Αριστεράς, που θα εκπέμπει ενδεχομένως και με αναλογικό σήμα. Το εγχείρημα αυτό έχει οικονομικές, νομικές και τεχνικές πτυχές, αλλά είναι αναγκαίο να εξετασθεί το συντομότερο. Το καταθλιπτικό τοπίο της κατευθυνόμενης «ενημέρωσης» (διασποράς ψευδών ειδήσεων) θα πρέπει να διαρραγεί.  

γ) Στο καθαρά τέλος, πολιτικό επίπεδο, θα πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για δημιουργία μετώπου λαϊκών δυνάμεων σε συνδυασμό με τη προσπάθεια  ανασυγκρότησης όλης της Αριστεράς σε ένα ενωτικό πλαίσιο που θα μπορέσει να αποτελέσει τον πυρήνα του νέου κοινωνικοπολιτικού μπλοκ το οποίο ως αντίπαλο δέος θα διεκδικήσει την εξουσία για να επιβάλει μια νέα κοινωνική και οικονομική κατάσταση στη χώρα.   

Η προβολή στο εξωτερικό και τη διεθνή κοινή γνώμη και ιδίως στις ευρωπαϊκές χώρες των προβλημάτων, στα οποία έχει οδηγηθεί η χώρα εξ αιτίας του μοντέλου της χρεωκρατίας και της πολιτικής που απορρέει και εκπορεύεται εξ αυτού, καθώς και της προσεχούς εξαγωγής του σ’ αυτές, μετά από ενδεχόμενη επιτυχή έκβαση και εμβάθυνσή του εδώ, θα πρέπει να γίνει εντονότερη, ενώ θα πρέπει παράλληλα να αναληφθούν πρωτοβουλίες συντονισμού των αγώνων που διεξάγονται ιδίως στις χώρες του «ευρωπαϊκού νότου», που βαδίζουν ολοταχώς στην ίδια κατεύθυνση.

Τέλος θεωρώ πώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον το όπλο, το οποίο δεν διέθετε παλαιότερα, λόγω αριθμού κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, να προκαλέσει νέες εκλογές, πριν να είναι πολύ αργά, με τη μαζική παραίτηση των βουλευτών του, παράδειγμα που θεωρώ ότι μπορεί να ακολουθήσουν και άλλοι κοινοβουλευτικά εκπροσωπούμενοι πολιτικοί σχηματισμοί υπό την πίεση της λαϊκής κοινής γνώμης.  

Γιάννης Δουλφής