Η ΝΕΑ ΔΟΣΗ ΣΠΑΕΙ ΚΟΚΚΑΛΑ Ή Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΟΜΕΛΕΤΑ

Αποτελεί πλέον κανόνα, κάθε διαδοχική διακρατική δόση του απεχθούς δανείου της τριμερούς των ξένων δανειστών, να συνοδεύεται από ολοένα και επαχθέστερα μέτρα. Το καινούργιο, επιθετικό, μότο της αναδιαταχθείσας εσωτερικής κυβέρνησης δια στόματος πρωθυπουργού είναι ότι τολμάει να «σπάει αυγά» για να φτιάξει μια «νέα Ελλάδα». Μόλις τα κατάφερε με την πρόβα τζενεράλε του κλεισίματος της ΕΡΤ και την «απομάκρυνση 2.500 εργαζομένων της, με ευθύνη όλου του πολιτικού συστήματος και της άτολμης και μοιραίας αντιπολίτευσης, συνεχίζει ακάθεκτη, όπως είχε προβλεφθεί. Μετά τις κρυφές συζητήσεις με την εξωτερική τρόικα, αίφνης από τις Βρυξέλλες ανακοινώθηκε η νέα «βόμβα» απολύσεων ολόκληρων κλάδων εργαζομένων του δημόσιου τομέα. Συνολικός αριθμός 25.000 μέχρι τέλος του έτους, οι μισοί εκ των οποίων άμεσα. Δηλαδή ο αριθμός των υπαλλήλων της ΕΡΤ επί δέκα. Η δεξαμενή: δημόσια εκπαίδευση και υπηρεσίες τοπικής αυτοδιοίκησης. Είναι το πρώτο κύμα της καταστροφής και θα ακολουθήσουν και επόμενα.  Η κυβέρνηση μάγκας με τους αδυνάτους αυτής της χώρας και πιστός υπηρέτης των μεγάλων εγχωρίων συμφερόντων και αυτών των ξένων δανειστών, «σπάει αυγά». Όθεν μεθερμηνευόμενο σημαίνει την κατακρεούργηση ανθρώπων και δικαιωμάτων με τη ακύρωση και άλλων συνταγματικών άρθρων που έχει άλλωστε από καιρό καταλυθεί.

Ο «υπουργός Παιδείας» απολύει καθηγητές και εγκαινιάζει ιδιωτικό ΙΕΚ με τις ίδιες ειδικότητες

Χαράς ευαγγέλια για τον ιδιοκτήτη του ΙΕΚ ΑΚΜΗ που ο «υπουργός Παιδείας» παραβρέθηκε στα εγκαίνια της νέας του μονάδας στον Πειραιά φέρνοντάς του έναν μποναμά. Λίγες ημέρες μετά, ανακοίνωσε την απόλυση 2.500 καθηγητών των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, ειδικοτήτων όπως τα επαγγέλματα υγείας, αισθητικής, γραφικών τεχνών κ.ά. συνολικά 52 τον αριθμό. Στις ειδικότητες που καταργούνται φοιτούν περίπου 20.000 μαθητές. Τρομερή πελατεία για τον ιδιοκτήτη του ΙΕΚ ΑΚΜΗ, και άλλους ευεργέτες αυτού του τύπου που πουλάνε τέτοιες ειδικεύσεις. Ούτε στο όνειρό τους δεν θα το έβλεπαν, που λέει ο λόγος, δηλαδή. Γιατί θα έχουν κάνει κι αυτοί τα κουμάντα τους ως παράγοντες του τόπου. Εξάλλου, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο «υπουργός» εκλέγεται στην εκλογική περιφέρεια του εν λόγω ΙΕΚ, όλο και κάτι θα έχει να περιμένει.

Τα εισαγωγικά στο «υπουργός Παιδείας» δεν είναι τυχαία, όπως όλοι αντιλαμβάνονται. Τι είδους υπουργός για την Παιδεία είναι αυτός που κλείνει δημόσια σχολεία, απολύει καθηγητές και εγκαινιάζει μετά πολλών επαίνων την «υγιή επιχειρηματικότητα στο χώρο της παιδείας»; Ρητορικό το ερώτημα, βεβαίως. Ίδιος με όλους τους άλλους υπαλληλίσκους της τρόικας και φίλους της «υγιούς επιχειρηματικότητας», ιδίως όταν οι φορείς της βρίσκονται στις περιφέρειες εκλογής τους και θα κάνουν το κάτι τις στις δύσκολες στιγμές που θα περάσουν όλοι αυτοί που κατεδαφίζουν δημόσια αγαθά επ΄ ωφελεία ιδιωτών που καραδοκούν ν΄ αρπάξουν μερτικό.

Αναμένοντας το ατελείωτο τέλος μας ή στην ατζέντα o ξεσηκωμός χωρίς όρια;

Από aristeroblog, 2013-07-11 16:07

Γιώτα Ιωαννίδου

«Όχι για δημοσιονομικό όφελος αλλά για να σπάσει το «ταμπού» της μονιμότητας στο Δημόσιο», σύμφωνα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ζήτησε η τρόικα τη διαθεσιμότητα – απόλυση χιλιάδων καθηγητών τεχνικής εκπαίδευσης, σχολικών φυλάκων και υπαλλήλων της Δημοτικής αστυνομίας. Έτσι για αρχή….

Την ίδια στιγμή ο Καψής, ειδικός για τη σφαγή και το πούλημα της ενημέρωσης,  δήλωνε ανερυθρίαστα ότι το «κράτος δεν θα παραμείνει στην ομηρία των συνδικαλιστών», σχολιάζοντας  τις μαζικές κινητοποιήσεις που πυροδότησε η ανακοίνωση των μέτρων του νέου μίνι μνημονίου. Δεν το ξέραμε ότι κυβερνάνε τα συνδικάτα…

Κυνικότητα και αλαζονεία; Μια κυβέρνηση, «εταιρεία δολοφόνων» που εκτελεί «συμβόλαια θανάτου» με την τρόικα και την ΕΕ, δηλώνει απερίφραστα, ότι αρκετά από αυτά τα κάνει για παραδειγματισμό; Πρόκειται για επίδειξη πολιτικού τσαμπουκά ενός πολιτικού προσωπικού προθύμων, που έχει θέσει στη διαθεσιμότητα των μεγάλων συμφερόντων, τη συνείδηση και την πρακτική του.

Όσο πιο εξόφθαλμα φανερή είναι η αδικία και πιο δυσβάστακτο το ανθρώπινο κόστος τόσο πιο μεγάλη επιθετικότητα χρειάζεται για να την επιβάλλουν. Ο αιφνίδιος θάνατος, αλά ΕΡΤ, είναι η επιλογή μιας τακτικής που καθηλώνει. Είναι η καθοσίωση ενός τετελεσμένου εγκλήματος, που επιδιώκει να ενεργοποιήσει το ένστικτο επιβίωσης και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Η επίδειξη της απόλυτης δύναμης της εξουσίας, που θέλει να επιβάλλεται πάνω σε οποιαδήποτε αίσθηση δικαίου αλλά και απόγνωσης. Που χλευάζει ακόμη και τους περήφανους απεργούς πείνας και την ακαταδεξιά τους να συγκατατεθούν σε μια ζωή υπό δικαστική ομηρεία και καταστολή.

Υπάρχει και αυτή η πλευρά: Όσο υπάρχουν αυτοί που αντιστέκονται, όσο ‘’απαραίτητη’’ είναι η καταστολή τους από τους πραιτωριανούς, τόσο περισσότερο οι τελευταίοι αποδεικνύουν την αξία τους στα αφεντικά τους. Να που βρήκαμε και κάτι για το οποίο η κοινωνία που ανασαίνει και αναζητά αξιοπρέπεια είναι χρήσιμη στους νεκροθάφτες της…

Αν όμως η κοινωνία κατηγορείται για το «ταμπού»(!) της εξασφάλισης μιας αξιοπρεπούς εργασίας, το «ταμπού» της κυβέρνησης, που δεν μπορεί να κρυφτεί, είναι η υποταγή όλων των ενεργειών της, στην αγορά και στα επιχειρηματικά κέρδη. Πριν λίγες ημέρες ο Υπουργός, κατ’ επίφαση, Παιδείας κύριος Αρβανιτόπουλος, «έκοβε» κορδέλες εγκαινίων στο ΙΕΚ του ομίλου Ακμή, στον Πειραιά, και παρέδιδε τιμητικές πλακέτες στον, κατά τα λεγόμενά του, «εθνικό ευεργέτη» Κ. Αγγελόπουλο, εξαίροντας την υγιή επιχειρηματικότητα στο χώρο της εκπαίδευσης. Στη συγκινητική βραδιά στο εν λόγω ιδιωτικό ΙΕΚ που περηφανεύεται ειδικά για τις σπουδές επαγγελμάτων υγείας που προσφέρει επί χρήμασι, δεν έλειψαν και «οι ευχές του Θεού», από τον μητροπολίτη Σεραφείμ. Το ίδιο χρονικό διάστημα, ο εν λόγω υπουργός στο χαιρετισμό του σε ημερίδα για την παρουσίαση των  Εθνικού Πλαισίου Προσόντων και την απονομή επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους ΕΠΑ.Λ και ΕΠΑ.Σ- αποκάλυπτε τους στόχους του, μιλώντας για το σχέδιο νόμου για το Τεχνολογικό Λύκειο, που θα κατατεθεί στη Βουλή:  «Πιστεύουμε ότι η δευτεροβάθμια Τεχνική Εκπαίδευση πρέπει να προσβλέπει στο συνδυασμό της γενικής παιδείας με την τεχνική επαγγελματική γνώση και αυτή με την σειρά της να εκπληρώνει τον ρόλο της στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας. Γι αυτό σχεδιάζουμε ένα Τεχνικό Λύκειο που θα μεταδίδει τις απαιτούμενες τεχνικές και επαγγελματικές γνώσεις και δεξιότητες, παράλληλα με την καθολική εφαρμογή του θεσμού της μαθητείας, και τη σύνδεση με την αγορά εργασίας, χωρίς στρεβλώσεις και επικαλύψεις με ανώτερες βαθμίδες τυπικής εκπαίδευσης ή μη τυπικής κατάρτισης».

Υπ. Παιδείας: Ποιοι εκπαιδευτικοί χάνουν την οργανική τους θέση – Καταργούνται 52 ειδικότητες – Ποιοι εξαιρούνται

Αναδημοσίευση από alfavita.gr

Με μια αιφνιδιαστική κίνηση το Υπουργείο Παιδείας αφαιρεί κυριολεκτικά το ψωμί από δεκάδες εκατοντάδες εκπαιδευτικούς τεχνικών ειδικοτήτων οδηγώντας τους ουσιαστικά σε "ξαφνικό θάνατο". Στο πάγκο του χασάπη μεταφέρονται 46 ειδικότητες από τις 110 που υπάρχουν στην Επαγγελματική εκπαίδευση. Στο Πολυνομοσχέδιο γίνεται αναφορά για 52 ειδικότητες συνολικά. Και μιλάμε για το πρώτο κύμα. Γιατί είναι σίγουρο ότι θα επακολουθήσει και δεύτερο και τρίτο. Και όποιος πιστέψει ότι δεν τον αφορά και ότι την γλύτωσε δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει. Τώρα απαιτείται όλοι οι εκπαιδευτικοί να αντιμετωπίσουν την επιχείρηση αποκεφαλισμού των συναδέλφων τους ως δικό τους αποκεφαλισμό και να αντιμετωπίσουν τη βαρβαρότητα του Υπουργείου ενωμένοι και αποφασισμένοι.

Πιο συγκεκριμένα:

Το Υπουργείο Παιδείας έχει αποφασίσει να προχωρήσει στην κατάργηση 46 ειδικοτήτων από τις 110 ειδικότητες που υπήρχαν, συνολικά, έως σήμερα, στην Επαγγελματική εκπαίδευση. Συνεπώς προχωρά στην κατάργηση 2.500 οργανικών θέσεων της τεχνικής εκπαίδευσης εκ των οποίων οι 2000 θα τεθούν σε διαθεσιμότητα και οι υπόλοιποι σύμφωνα με τα κάτωθι θα μεταταχθούν.

Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας "μετά από συγκριτική μελέτη ευρωπαϊκών συστημάτων τεχνικής εκπαίδευσης, μελέτη αναγκών της εγχώριας αγοράς εργασίας και ανάπτυξη περιγραμμάτων επαγγελμάτων εξήχθη το συμπέρασμα ότι τα επαγγέλματα υγείας όπως Βοηθοί Φαρμακείων, Βοηθοί Φυσιοθεραπευτών, Βοηθοί Ακτινολογικών Εργαστηρίων, Βοηθοί Οδοντοτεχνιτών, Βοηθοί Νοσηλευτών, Βοηθοί Ιατρικών & Βιολογικών Εργαστηρίων &  Βοηθοί Βρεφονηπιοκόμων του Τομέα Υγείας Πρόνοιας καθώς και επαγγέλματα όπως Γραφικών Τεχνών, Σχεδίασης & Παραγωγής Ενδύματος, Αισθητικής Τέχνης, Κομμωτικής Τέχνης & Αργυροχρυσοχοΐας δεν υπάρχει σκοπιμότητα να παρέχονται από την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση".

Συνεπεία της θεσμικής αλλαγής στη τεχνική εκπαίδευση που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας οι εκπαιδευτικοί που τίθενται σε διαθεσιμότητα προέρχονται από την Επαγγελματική & Τεχνική Εκπαίδευση και συγκεκριμένα από την κατάργηση του τομέα Υγείας & Πρόνοιας και των Ειδικοτήτων Αισθητικής, Κομμωτικής και Γραφικών Τεχνών στα ΕΠΑΛ και στις ΕΠΑΣ.

To non paper του υπουργείου Παιδείας για τις διαθεσιμότητες, μετατάξεις και απολύσεις των εκπαιδευτικών

Αναδημοσίευση από alfavita.gr

Non paper «ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ»

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ

·  Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, ανεξάρτητα από τις δεσμεύσεις του Μεσοπρόθεσμου για την αναδιοργάνωση του Δημόσιου Τομέα, προτάσσει ως αναγκαία για την ουσιαστική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών του, την απλούστευση των λειτουργιών του και την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού του.

·  Το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης στο πλαίσιο των υποχρεώσεών του είχε ορίσει την συμμετοχή του Υπουργείου Παιδείας στις 12.500 «διαθεσιμότητες»  σε 7.500 εκπαιδευτικούς.

·  Το Υπουργείο Παιδείας υποστηρίζοντας ότι ο ποσοτικός προσδιορισμός των υπό Διαθεσιμότητα Εκπαιδευτικών ή Διοικητικών Υπαλλήλων δεν μπορεί να προηγείται της Έκθεσης Αξιολόγησης των Δομών, των Υπηρεσιών και του Ανθρώπινου Δυναμικού του, προέβη σε αξιολόγηση των δομών του – που στελεχώνουν περισσότερα από 190.000 άτομα - και κατέδειξε με μεθοδολογική αρτιότητα ότι υπηρετώντας τη θεσμική αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος και μόνο, ότι οι εκπαιδευτικοί που δύνανται να τεθούν σε διαθεσιμότητα δεν υπερβαίνουν τους 2.000 σε συγκεκριμένους κλάδους και ειδικότητες.

·  Η νέα ηγεσία του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης υιοθέτησε και υποστήριξε αποτελεσματικά τις τεκμηριωμένες θέσεις του Υπ. Παιδείας στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις.

·  Παράλληλα, και οι εκπρόσωποι της Task Force συμφώνησαν με τη μεθοδολογική επάρκεια και συνεπώς με τα ποσοτικά  αποτελέσματα του staffing plan, ήτοι 2.000 εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα σε δύο εναλλακτικά σενάρια διαχείρισης προσωπικού προσμετρώντας τις αλλαγές που έχουν δρομολογηθεί σχετικά με το Γενικό Λύκειο και το Τεχνικό Λύκειο, στη δομή, τη λειτουργία και τα ωρολόγια προγράμματα σπουδών τους:

ΠΟΙΟ «ΛΑΘΟΣ»;

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Ποια είναι η αλήθεια:

Ούτε το ΔΝΤ έκανε κάποιο λάθος, ούτε η ΕΕ, ούτε κανείς από την τρόικα και τις κυβερνήσεις της εγχώριας πλουτοκρατίας. Το σχέδιό τους, εξ αρχής, ήταν να λεηλατήσουν τον ελληνικό λαό και να διασώσουν τα μονοπώλια.

Μέρος αυτού του σχεδίου ήταν να διαφυλαχθούν τα συμφέροντα των Ελλήνων και ξένων κεφαλαιοκρατών, που διαπλέκονται μεταξύ τους μέσω των τραπεζών με χίλια νήματα.

Αυτό το σχέδιο υπηρετούσαν και υπηρετούν τα μνημόνια. Και από αυτή την άποψη, τα μνημόνιά τους πέτυχαν. Απολύτως.

Ανάμεσα στα άλλα εκείνο που επιδίωξαν - και το πέτυχαν - ήταν οι τραπεζίτες να ξεφορτωθούν μεγάλο μέρος του ελληνικού δημόσιου χρέους, με το οποίο «έπαιζαν» τοκογλυφικά μέσω των ομολόγων που κρατούσαν στα χέρια τους.

Ας δούμε το «κόλπο»:

Οπως καταγράφηκε το 2010 στα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, της Citigroup, αλλά και στην έκθεση της Goldman Sachs, ανάμεσα στους κατεξοχήν τοκογλύφους, που για την ικανοποίηση των απαιτήσεών τους το ελληνικό κράτος δανειζόταν με ληστρικά επιτόκια ώστε να πληρώνει τα χρέη του απέναντί τους, ανήκουν 4 ελληνικές τράπεζες: Η Εθνική, η Αlpha, η Πειραιώς και η Eurobank.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του 9μηνου του 2009, οι συγκεκριμένες τράπεζες, αφενός, κατείχαν κρατικά ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου άνω των 36 δισ., τα οποία και χρησιμοποιούσαν ως βάση ασφαλείας. Αφετέρου, διέθεταν επιπλέον των 45 δισ. κρατικά ομόλογα με τα οποία υπό μορφή εγγυήσεων προσέφευγαν στην ΕΚΤ, δανείζονταν με επιτόκιο 1% και κατόπιν με τα ίδια αυτά χρήματα δάνειζαν το ελληνικό κράτος με εξαπλάσιο (!) επιτόκιο και τους Ελληνες καταναλωτές με εικοσαπλάσιο!

Ούτε λίγο ούτε πολύ, λοιπόν, ενώ η Ελλάδα όδευε προς το μνημόνιο, την ίδια στιγμή που ακούγονταν από τα χείλη του κ. Παπανδρέου εκκλήσεις στο «φιλότιμο» των μισθωτών και των συνταξιούχων να βάλουν πλάτη «όλοι μαζί» για να εξέλθει η χώρα από την κρίση, συνέβαινε το εξής:

Εκτός από τους τραπεζίτες της Γαλλίας, της Γερμανίας, των ΗΠΑ, κ.λπ., που κατείχαν ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, υπήρχαν και 4 ελληνικές τράπεζες, στο μετοχολόγιο των οποίων δεσπόζουν τα ονόματα επιφανών Ελλήνων πετρελαιάδων, βιομηχάνων, εργολάβων και λοιπών «πατριωτών» που έλεγχαν το 20%-30% του ελληνικού δημόσιου χρέους, και που για το δικό τους, τελικά, «εξευμενισμό», και για τις δικές τους «ανακεφαλαιοποιήσεις», οι εργαζόμενοι έχασαν τους μισθούς, τις συντάξεις και τα εργασιακά τους δικαιώματα.

Τα μνημόνια φτιάχτηκαν για να εξασφαλιστεί - μέσω της «συντεταγμένης χρεοκοπίας» της Ελλάδας - ο απαραίτητος χρόνος στους ντόπιους και ξένους ομολογιούχους να κάνουν τα «κουμάντα» τους.

Η δημιουργία του ευρώ ως ασύμμετρο σοκ για τον ευρωπαϊκό Νότο

Αναδημοσίευση από το Blog: Για το ευρώ, ρε γαμώτο!

http://eurounemployed.blogspot.gr/2013/05/blog-post_29.html

Η άνοδος του μοναδιαίου κόστους εργασίας δεν ήταν η αιτία της απώλειας ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού Νότου. Ήταν δευτερογενές σύμπτωμα ενός  σοκ εγχώριας ζήτησης που έλαβε χώρα στο Νότο και προήλθε από τις αυξημένες κεφαλαιακές ροές από  Βορρά προς Νότο ως συνέπεια της δημιουργίας του ευρώ. Ο Νότος έχει ανταγωνιστικές εξαγωγές, γι’ αυτό δεν χρειάζεται εσωτερική υποτίμηση αλλά αύξηση των μισθών και της ζήτησης στο Βορρά.

Τα γραπτά των Felipe και Kumar για τα προβλήματα του ευρωγερμανικού επιχειρήματος «για όλα φταίνε οι ψηλοί μισθοί του Νότου» άνοιξαν νέους δρόμους στην οικονομική έρευνα.

Στην προσπάθειά τους να εξηγήσουν την αύξηση της μερίδας του κεφαλαίου σε βάρος της εργασίας στις χώρες της Ευρωζώνης, οι Felipe και Kumar διατύπωσαν την υπόθεση ότι θα μπορούσε να οφείλεται σε αύξηση κερδών των μη εμπορεύσιμων κλάδων της οικονομίας.

(ΣΣ: οι κλάδοι των μη εμπορεύσιμων αφορούν ό,τι καταναλώνεται εγχωρίως, κατά κανόνα τις υπηρεσίες αλλά και τις κατασκευές. Αντίθετα, εμπορεύσιμα είναι τα προϊόντα της πρωτογενούς παραγωγής και της βιομηχανίας που έχουν υλική υπόσταση, μεταφέρονται και μπορούν να εξαχθούν. Βασικοί κλάδοι μη εμπορεύσιμων είναι οι τράπεζες και ασφάλειες, οι κατασκευές, οι κοινωνικές και προσωπικές υπηρεσίες, το χονδρικό και λιανικό εμπόριο κλπ. Στα μη εμπορεύσιμα εμπίπτει και ο τουρισμός αν και για πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αποτελεί το κύριο εξαγωγικό τους προϊόν).

Κατά τη δεκαετία του 2000 η συμμετοχή των μη εμπορεύσιμων στο εθνικό προϊόν είχε μεγαλώσει σε βάρος της παραδοσιακής βιομηχανίας και μάλιστα σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Καθώς οι κλάδοι αυτοί απευθύνονται στην εσωτερική αγορά και είναι προστατευμένοι από το διεθνή ανταγωνισμό, έχουν κατά κανόνα μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους. Η υπόθεση των Felipe-Kumar αυτή τράβηξε το ενδιαφέρον των Guillaume Gaulier και Vincent Vicard,  οικονομολόγων από την Τράπεζα της Γαλλίας, οι οποίοι αποφάσισαν να τη διερευνήσουν.

MEΤΡΑ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗΣ ΜΙΣΘΩΝ, ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ, ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ, ΕΝΟΙΚΙΩΝ!

EΠΙΣΤΟΛΗ-ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΧΡΩΣΤΟΥΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ 3.000!

Τα ραβασάκια με την ειδοποίηση για οφειλές στο Δημόσιο άρχισαν να χτυπούν την πόρτα 2.500.000 Ελλήνων.

Οι επιστολές - προειδοποίησεις θα στέλνονται ακόμη και σε όσους χρωστούν στην εφορία κάτω από 3.000 ευρώ! Μάλιστα, μετά τη δεύτερη προειδοποίηση το Δημόσιο μπορεί να κάνει κατασχέσεις! Χαρακτηριστικό είναι ότι πάνω από 35 δισ. ευρώ χρωστάνε μόλις 1.500 "μεγαλοκαρχαρίες" με οφειλές πάνω από 1,5 εκατ. ευρώ.

Σγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά στους μικροοφειλέτες του Δημοσίου και οι οποίοι είναι περίπου 2,3 εκατομμύρια με οφειλές το πολύ ως 3.000 ευρώ οι επιστολές ήδη έφτασαν και προς το παρόν περιλαμβάνουν μια ενημέρωση.

Οι οφειλέτες καλούνται απλά να πάνε να τακτοποιήσουν την οφειλή τους, χωρίς να προσδιορίζεται ο χρόνος.

Αυτό για αρχή διότι αν δεν υπάρξει σε εύλογο χρονικό διάστημα ανταπόκριση από τον οφειλέτη θα ακολουθήσει και δεύτερη επιστολή, με τελείως διαφορετικό ύφος και περιεχόμενο.

Στη δεύτερη ειδοποίηση θα αναφέρεται ότι θα ξεκινήσει η διαδικασία της επιβολής μέτρων αναγκαστικής είσπραξης, τα οποία θα προβλέπουν κατασχέσεις εισοδημάτων, καταθέσεων και περιουσιακών στοιχείων!

Εάν και τότε δεν υπάρξει ανταπόκριση τότε οι εφορίες θα προχωρούν άμεσα στις κατασχέσεις!

ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ: ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΜΙΣΘΩΝ, ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ - ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ - ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ !

ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ !

ΕΛΛΑΔΑ - ΚΥΠΡΟΣ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΚΑΙ ΕΕ !

Όπως ήταν αναμενόμενο, μετά τα μέτρα διάλυσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Κύπρου, που είχαν ως επίκεντρο το «κούρεμα» των καταθέσεων, ακολουθεί μνημόνιο μεταξύ τρόικας και Κυπριακής Δημοκρατίας, το οποίο θέτει σε τροχιά διάλυσης και εκποίησης την κυπριακή οικονομία, τους μισθούς, τις συντάξεις, το «κοινωνικό» κράτος.

Αυτήν την ώρα χρειάζεται ένα μεγάλο μέτωπο Ελλάδας και Κύπρου, με πρωταγωνιστές τις δυνάμεις της Αριστεράς για την προοδευτική ανατροπή στις δύο χώρες αλλά και για την ανάληψη πρωτοβουλιών για το συντονισμό σε ενιαίο αγώνα και κατεύθυνση των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου με στόχο την απαλλαγή από τρόικες, μνημόνια και πολιτικές λιτότητας.

Αυξήσεις φόρων, περικοπές μισθών, απολύσεις εργαζομένων στο Δημόσιο, ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων και παράδοση του ενεργειακού πλούτου και των σχετικών εσόδων για τη "διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους", προβλέπει το μνημόνιο της Κύπρου, το οποίο συνομολογήθηκε από την κυπριακή κυβέρνηση και την τρόικα και κατά πάσα πιθανότητα θα κατατεθεί προς ψήφιση στην κυπριακή Βουλή εντός της τρέχουσας εβδομάδας.

Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων στο μνημόνιο περιλαμβάνονται: δημιουργία ειδικού ταμείου στο οποίο θα κατευθύνονται τα έσοδα από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων κατά 5.000 έως το 2016, αυξήσεις σε ΦΠΑ και φόρους κατανάλωσης πετρελαίου, καπνού και αλκοόλ.

ΚΥΠΡΟΣ, ΕΥΡΩΖΩΝΗ, ΑΡΙΣΤΕΡΑ

 

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*

Η κρίση στην Κύπρο ήταν μια άτακτη τραπεζική χρεοκοπία, ενώ με τις αποφάσεις που πάρθηκαν και την εφαρμογή Μνημονίου, εφαρμόζεται η «συνταγή» της ελεγχόμενης χρεοκοπίας με δραματικές συνέπειες για τον κυπριακό λαό. Για μια ακόμα φορά αναδείχτηκε το αποκρουστικό πρόσωπο της ΟΝΕ και της ευρωζώνης. Η αναζήτηση λύσης με όριο την «πάση θυσία» παραμονή στην ευρωζώνη αποδεικνύεται καταστρεπτική για Κύπρο και Ελλάδα. Τα αποτελέσματα της πολιτικής της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ στην Ελλάδα και αντίστοιχα της κυβέρνησης Αναστασιάδη στην Κύπρο, οδηγούν στη δήμευση των λαϊκών εισοδημάτων και της δημόσιας περιουσίας, σε φτωχοποίηση του λαού και παραγωγική παρακμή, καθώς και σε κατάργηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΕ ΚΥΠΡΙΟ ΦΙΛΟ

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αναδημοσίευση από iskra

Διέταξα: «Τσεκούρι και φωτιά εις τους προσκυνημένους!» Και έτσι επέρασαν εις το Λιβάρτζι. Τότε έστειλεν ο Μπραϊμης καταπατητάδες, να ιδή πού είμαι και τί ασκέρι έχω, και έδωσε ενός Ρωμιού τριακόσια μπαρμπούτια, δια να μάθη πού είμαι και να μου ριχθή επάνω, και εγώ τον έπιασα και έστειλα εις την δημοσιά και τον εκρέμασα, εις τα Καλάβρυτα, δύο ώρες απ' έξω. Τον εκρέμασα με ένα χαρτί που έλεγε το φταίξιμό του: «Προδότης του Έθνους.»

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

«Στον πόλεμο, όπως στον πόλεμο»

Ναπολέων

Ενας φίλος από την Κύπρο, κλαίγοντας και σε κατάσταση σοκ, μου ζήτησε τη γνώμη μου για το τι πρέπει να γίνει. Του απήντησα τα εξής:

Αν μέσα στις επόμενες ώρες, το ηγετικό προσωπικό της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν αντιδράσει σε αυτό που συμβαίνει, αν υποχωρήσει στους εκβιασμούς, αν ανοίξει τις τράπεζες χωρίς μια πλήρη συμφωνία που θα εγγυάται απολύτως τη βιωσιμότητα του κράτους, η Κυπριακή Δημοκρατία και οι Ελληνοκύπριοι έχουν τελειώσει. Με ότι αυτό θα συνεπάγεται και για την Ελλάδα.

Ο εχθρός στηρίζεται στον αιφνιδιασμό, στο σοκ, στη σύγχυση. Πρέπει να του επιστρέψουμε τα όπλα του. Κάθε δισταγμός σε μια τέτοια κατάσταση θα αποβεί μοιραίος.

Πέντε διδάγματα της κυπριακής κρίσης για την Ελλάδα

Του Αλέκου Αλαβάνου

Η πρόσφατη κρίση στην Ευρωζώνη δίνει εξαιρετικά χρήσιμα μαθήματα στην Ελλάδα για τα όρια και τις δυνατότητες της πολιτικής της απέναντι στην Ευρωζώνη. Δυστυχώς δεν πρόκειται για κάποια" άσκηση επί χάρτου", αλλά για άσκηση με πραγματικά οικονομικά πυρά στο έδαφος του βασανισμένου και ακρωτηριασμένου νησιού της Κύπρου. Το "όχι" της Κυπριακής Βουλής, που μας έκανε όλους περήφανους, φαίνεται να μη εγγράφεται σε ένα συγκροτημένο εναλλακτικό σχέδιο κι αυτό οδηγεί στις ανησυχητικές εξελίξεις που παρακολουθούμε. Παρότι τα πράγματα είναι σε εξέλιξη και πολλά ενδεχόμενα είναι ανοικτά, μπορούμε ήδη να κάνουμε πέντε ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις, κεντρικό στοιχείο των οποίων είναι ότι δεν υπάρχει διαπραγματευτική δυνατότητα παρά μόνο με την προοπτική εξόδου από την Ευρωζώνη.

"Οι εξελίξεις στην Κύπρο εξαιρετικά διδακτικές για την Ελλάδα - Δεν υπάρχει διαπραγματευτική δυνατότητα παρά μόνο με την προοπτική εξόδου από την Ευρωζώνη"

Από τη συνέντευξη του Α. Αλαβάνου στον Αντ. Κοκορίκο στον Flash

Ο δρόμος της ανυπακοής

Στάθης Κουβελάκης

Η τρόϊκα δεν είναι πλέον αήττητη. Και το πρώτο «όχι» ήρθε από αυτόν το μικρό λαό, στην εσχατιά της Ευρώπης, που έδειξε, για άλλη μια φορά μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία, πως ξέρει να αντιστέκεται. Αναμφίβολα, το «όχι» αυτό δεν είναι «καθαρό»: εκφράζει ένα ευρύτατο φάσμα κοινωνικών συμφερόντων, πολιτικών και γεωπολιτικών στοχεύσεων, ιδεολογιών. Δεν παύει να είναι όμως το ελάχιστο που μπορούσαν να κάνουν οι Κύπριοι μπροστά στην πρωτοφανή ωμότητα και τον κυνισμό των κυρίαρχων τάξεων της ΕΕ, με την πλήρη συνενοχή της ελληνικής, που για μια ακόμη φορά εγκατέλειψε στην τύχη του ένα νησί που τη στοιχειώνει ως εφιαλτική ενσάρκωση της κακής της συνείδησης. Το κυπριακό «όχι» αποτελεί τομή, συμβολική και όχι μόνο: η ευρωπαϊκή κρίση θα γνωρίσει μια αποφασιστική επιτάχυνση, τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό επίπεδο, με βασικά χαρακτηριστικά την όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό των κυρίαρχων δυνάμεων αλλά και την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, που κατάφερε να σφραγίσει τις τελευταίες εξελίξεις.

Η επιλογή που δόθηκε στην κυπριακή κυβέρνηση είναι απαράδεκτη και καταστροφική

Κώστας Λαπαβίτσας

Η κρίση της Κύπρου είναι, όπως ήταν και η κρίση της Ισλανδίας και της Ιρλανδίας, κυρίως τραπεζική κρίση. Η ‘λύση’ που προωθείται από την τρόικα στην Κύπρο όμως, είναι σαφώς χειρότερη από τις άλλες δύο. Απειλεί να καταστρέψει την κυπριακή οικονομία και να αναζωπυρώσει την κρίση του ευρώ.

Το πρόβλημα και στις τρεις αυτές χώρες προήλθε από το χρεοκοπημένο τραπεζικό σύστημα, καθώς ο δημόσιος τομέας έχει σχετικά χαμηλό χρέος και δεν ευθύνεται για την κρίση. Η οικονομική καταστροφή προήλθε από τις τράπεζες, αλλά το βάρος καλείται να το σηκώσει το δημόσιο και η κοινωνία συνολικά.

Ο τραπεζικός τομέας της Κύπρου έχει περιουσιακά στοιχεία περίπου οκταπλάσια του ΑΕΠ, όπως και ο ιρλανδικός, ενώ ο ισλανδικός ήταν ακόμη μεγαλύτερος όταν χτύπησε η κρίση. Στην Ισλανδία οι τράπεζες δανείζονταν διεθνώς για να παίξουν στις αγορές παραγώγων, ενώ στην Ιρλανδία για να κερδοσκοπήσουν στα ακίνητα. Στην Κύπρο προσέλκυαν καταθέσεις διεθνώς και έκαναν μεγάλες τοποθετήσεις σε ελληνικά κρατικά ομόλογα, ενώ δάνεισαν και σε ελληνικές επιχειρήσεις. Οι ισλανδικές τράπεζες χρεοκόπησαν μετά την κατάρρευση την Λίμαν Μπράδερς το 2008, οι ιρλανδικές όταν έσκασε η τεράστια φούσκα ακινήτων το 2008-9 και οι κυπριακές με την ελληνική κρίση, κυρίως μετά το τραγικό PSI και τα κουρέματα του 2012.

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΜΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

Του ΑΝΕΣΤΗ ΤΑΡΠΑΓΚΟΥ*

Οικονομική ανόρθωση της χώρας με μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης

Πέντε χρόνια μετά την έκρηξη της βαθειάς κρίσης καπιταλιστικής υπερσυσσώρευσης και τρία χρόνια μετά την έναρξη εφαρμογής των τριών διαδοχικών μνημονίων, έχουν επέλθει καίρια και καταστρεπτικά πλήγματα, τόσο στις λαϊκές εργαζόμενες τάξεις (μισθωτοί, άνεργοι, νέοι, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι), όσο και συνολικά στην ελληνική οικονομία και κοινωνική παραγωγή. Αυτά αφορούν στην έκλυση της υπερμεγέθους ανεργίας του 28% πλέον του ΟΕΠ (1.345.000 άτομα), της κατακόρυφης μείωσης των εργατικών μισθών και συντάξεων, της παραπέρα αποψίλωσης των λαϊκών εισοδημάτων από τις υπέρβαρες φορολογικές επιβαρύνσεις στις κατοικίες και στα εισοδήματα, της προϊούσας διάλυσης του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος, της ιδιωτικοποίησης και παραφθοράς των κοινωφελών επιχειρήσεων και δημόσιων υπηρεσιών, της καταστροφής των μη κερδοφόρων κεφαλαίων με το κλείσιμο και την συρρίκνωση επιχειρήσεων, της συνεχούς οικονομικής ύφεσης που το σωρευτικό της μέγεθος ξεπερνά κατά πολύ πλέον το 20%. Αυτά τα καίρια κοινωνικά ζητήματα αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν το πεδίο ταξικής διαπάλης του εργατικού λαϊκού κινήματος, καθώς και των πολιτικών σχηματισμών της ελληνικής Αριστεράς, και ιδιαίτερα της πλειοψηφικής της μορφής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Θεμελιώδης επαγγελία του αριστερού ριζοσπαστικού κινήματος και επιδίωξη των κοινωνικών λαϊκών κινητοποιήσεων η ριζική αντιμετώπιση όλων αυτών των ολέθριων συνεπειών της πολιτικής του ακραίου κυβερνητικού νεοφιλελευθερισμού, πράγμα που επιτάσσει σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς την κατάργηση της μνημονιακής πολιτικής και των εφαρμοστικών της νόμων, την απαλλαγή από τον βρόγχο του δημόσιου χρέους και της πληρωμής των υπέρογκων τόκων και χρεολυσίων κλπ. 

Αναμονή και συμβιβασμός ή σύγκρουση και ανατροπή;

31.01.2013 αναδημοσίευση από http://antapocrisis.gr

Ανακοίνωση της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

1. Κα­τα­σκευά­ζε­ται διαρ­κώς το νέο κοι­νω­νι­κό μο­ντέ­λο μιας νέας Ελ­λά­δας φτω­χών, ανέρ­γων, πε­ρι­θω­ριο­ποι­η­μέ­νων, με κι­νέ­ζι­κους μι­σθούς, μέσα στην ΕΕ και με νό­μι­σμα το ευρώ. Μιας Ελ­λά­δας υπο­βαθ­μι­σμέ­νης και έτοι­μης να απο­δε­χθεί ένα διε­θνές ασφυκτι­κό πλαί­σιο. Μια τα­ξι­κή κό­λα­ση για τους ερ­γα­ζό­με­νους και ένας τα­ξι­κός παρά­δει­σος για το ντό­πιο και ξένο κε­φά­λαιο. Συ­νε­χί­ζε­ται, βα­θαί­νει και επε­κτεί­νε­ται η κρίση χρέ­ους του ευ­ρω­παϊ­κού νότου, ενώ εφαρ­μό­ζε­ται πλέον συ­νο­λι­κά στην ΕΕ το νέο δη­μο­σιο­νο­μι­κό σύμ­φω­νο. Συ­γκρο­τεί­ται και θε­σμι­κά -και όχι μόνο πο­λι­τι­κά και οι­κο­νο­μι­κά- η πα­νευ­ρω­παϊ­κή λι­τό­τη­τα στο πλαί­σιο της στρα­τη­γι­κής της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας και της εξό­δου της ευ­ρω­παϊ­κής ηπεί­ρου από τον βάλτο της κρί­σης.

Οδηγού­μα­στε σε επι­στρο­φή σε ένα μα­κρι­νό πα­ρελ­θόν πο­λι­τι­κά, κοι­νω­νι­κά, πο­λι­τι­στι­κά. Το νέο φο­ρο­λο­γι­κό πολ­λα­πλα­σιά­ζει την επί­θε­ση στα με­σο­στρώ­μα­τα και στις δυ­νά­μεις της ερ­γα­σί­ας. Οι φόροι μαζί με τις αυ­ξή­σεις στη ΔΕΗ θα ρου­φή­ξουν από τα ψί­χου­λα του μι­σθού, ενώ οι μι­κρο­κα­τα­θέ­σεις που απέ­μει­ναν δη­μεύ­ο­νται εμ­μέ­σως υπέρ των δα­νει­στών. Οι άνερ­γοι αυ­ξά­νο­νται, κα­τα­στρέ­φο­νται επαγ­γέλ­μα­τα και μηδε­νί­ζο­νται οι προσ­δο­κί­ες όλης της νε­ο­λαί­ας. Οι αυ­το­κτο­νί­ες πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται, το πτω­χο­κο­μείο με­γα­λώ­νει. Εδώ οδή­γη­σε τη χώρα η με­γά­λη ιδέα της με­τα­πο­λί­τευ­σης, η ιδέα του κοι­νού ευ­ρω­παϊ­κού σπι­τιού, του κοι­νού νο­μί­σμα­τος, της «ισχυ­ρής» Ελ­λά­δας.

Αποκάλυψη σοκ: Από το 1989 υπήρχε η συμφωνία διάλυσης της Ελλάδας

Ένα βαρύ μυστικό που κρατούσε στην καρδιά του επί δεκαετίες, φανέρωσε ο Δημήτρης Παξινός. Από το 1989 υπήρχε η συμφωνία διάλυσης της Ελλάδας.

Ένας εκ των σοβαρότερων λειτουργών στον χώρο της δικαιοσύνης και της μαχόμενης δικηγορίας. Ο πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, είχε επισκεφθεί το Βελιγράδι μαζί με αντιπροσωπεία του ΔΣΑ το 1989.

Τότε που όλα ήταν ακόμα ρευστά και το Γερμανικό σχέδιο διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας δεν είχε γίνει εμφανές στο βαθμό που εκδηλώθηκε στην συνέχεια.

Σ’ εκείνη την επίσκεψη, άκουσε τον ομόλογο του, πρόεδρο του οικείου δικηγορικού συλλόγου του Βελιγραδίου, απολύτως πεπεισμένο για την λαίλαπα που θα ακολουθούσε.

Του δήλωσε μάλιστα ξεκάθαρα ότι:

“Οι συμφωνίες διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας υπήρχαν και περίμεναν την ώρα. Υπάρχουν όμως και για εσάς!!”

Ίσως αυτό να φάνταζε απίστευτο εκείνον τον καιρό. Σημερα όμως οι εξελίξεις στην Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή, μόνο ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας δεν το κανουν να ακούγεται. Γι’ αυτό και απαιτείται εθνική ενότητα και εγρήγορση.

Από όλους, όχι από την “αριστερά” ή την “δεξιά” κυβέρνηση. Διότι ο κύριος Παξινός, στο ίδιο του το άρθρο στα Επίκαιρα, δίνει την εξήγηση της κακοδαιμονίας μας: “Όλα αυτά τα χρόνια κατάφεραν να διχάσουν τον Ελληνικό λαό με ιδεοληψίες, νεκραναστάσεις και φαντάσματα, μεταφέροντας σκηνές εμφυλιακών συγκρούσεων, ιδιαίτερα παραμονές εκλογών”.

Οι καταστάσεις απαιτούν να δώσουμε άμεσα ένα τέλος.

ΔΝΤ: Κάναμε λάθος, συγνώμη που σας διαλύσαμε

Πηγή: newsbomb.gr

Με τίτλο «Λιτότητα: Έχουμε κάνει λάθος εφ' όλης της ύλης», το εβδομαδιαίο περιοδικό «Μarianne» δημοσιεύει μεγάλο αφιέρωμα στο «απίστευτο λάθος των ειδικών του ΔΝΤ».

Είναι το πρώτο από τα γαλλικά έντυπα που προσπαθεί να ρίξει φως και να κατανοήσει την έκθεση του Ολιβιέ Μπλανσάρ, επικεφαλής του ερευνητικού τμήματος του ΔΝΤ, που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 3 Ιανουαρίου. Από τα γαλλικά μίντια μόνο το κρατικό κανάλι France2 είχε κάνει μια σύντομη αναφορά, ενώ κατά τα άλλα το θέμα έχει περάσει στα ψιλά της έντυπης δημοσιογραφίας. Στο πολυσέλιδο αφιέρωμα της «Μarianne» γίνεται συνεχής αναφορά στις συνέπειες που έχει υποστεί η Ελλάδα από την επιβολή της λιτότητας που επέβαλαν οι «ειδικοί» του ΔΝΤ και αυτό, όπως λέει, εξ αιτίας ενός λάθος στους υπολογισμούς...

«Πρόκειται για την απίστευτη ομολογία!», γράφουν οι συντάκτες του άρθρου. «Τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της μεγάλης κρίσης που κλυδωνίζει τις δυτικές οικονομίες, ένας από τους σημαντικότερους ειδικούς οικονομολόγους του πλανήτη, ο Ολιβιέ Μπλανσάρ, διευθυντής του ερευνητικού τμήματος του ΔΝΤ, έδωσε στη δημοσιότητα μια μελέτη στην οποία ομολογεί ότι το ΔΝΤ και μαζί του το σύνολο των Ευρωπαίων ηγετών, των υπουργών οικονομίας, της Κομισιόν και της ΕΚΤ, έκαναν σοβαρό λάθος στους υπολογισμούς τους. Υποτίμησαν τις καταστροφικές συνέπειες των πολιτικών λιτότητας που επέβαλαν στα υπερχρεωμένα κράτη».

Οι δανειστές απαγορεύουν την αντικατάσταση του κ. Γεωργίου

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013 Πηγή: newsbomb.gr

-Ασπίδα προστασίας τρόικας και Βερολίνου στον Πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ που διώκεται για κακουργήματα. -Πρωτοφανής περιφρόνηση της εθνικής κυριαρχίας και της Δικαιοσύνης από πηγές της Κομισιόν. -Στο κάδρο Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου. Με την πλάτη στον τοίχο ο Σαμαράς.

Οι δανειστές απαγορεύουν την αντικατάσταση του κ. Γεωργίου

Έντονη ενόχληση των δανειστών καταγράφεται ήδη για την ποινική δίωξη που ασκήθηκε, σε βαθμό κακουργήματος, κατά του (ακόμα...) Προέδρου της ΕΛ.ΣΤΑΤ κ. Γεωργίου , σχετικά με την παραποίηση των στοιχείων για το έλλειμμα το 2009 που αποτέλεσε τον καθοριστικό παράγοντα για όσα ακολούθησαν .

Πηγές της Κομισιόν προχώρησαν σε μία πρωτοφανή κίνηση αμφισβήτησης της Ελληνικής Δικαιοσύνης και της ανακριτικής έρευνας. Ούτε λίγο ούτε πολύ, εξέδωσαν και ετυμηγορία, αθωώνοντας τον κ. Γεωργίου και φυσικά τους κ.κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου.

Οι ίδιες πηγές αποφάνθηκαν ότι το ζήτημα είναι ανύπαρκτο και δεν υπάρχει φουσκωμένο έλλειμμα, σπεύδοντας να περάσουν και μήνυμα με την εξής διατύπωση: " Για τη διεθνή κοινότητα, τους 17 εταίρους στην ευρωζώνη,την Κομισιόν και την τρόικα όχι μόνο δεν υφίσταται ζήτημα τεχνητής διόγκωσης των στοιχείων του δημοσιονομικού ελλείμματος αλλά απεδείχθη ότι η τότε εκτίμηση της ΕΛ.ΣΤΑΤ ήταν αρκετά συντηρητική''.

Με πολύ απλά λόγια το μήνυμα που θέλουν να περάσουν είναι ''δεν μας νοιάζει τι λέτε ή τι κάνει η δικαιοσύνη σας. Ισχύει ότι λέμε εμείς''.

Μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας σε πρώτο πρόσωπο

Παρά τη μονομέρεια των απόψεων του Κ. Λαπαβίτσα για το διευρυνόμενο χάσμα ανταγωνιστικότητας μεταξύ Γερμανίας και χωρών της ευρωζωνικής περιφέρειας που προκάλεσε το πρόβλημα του χρέους, για το οποίο υπαίτιο είναι το ευρώ, έχουν ενδιαφέρον οι απόψεις του και κυρίως η κριτική που ασκεί σε όσους από τα αριστερά επιδιώκουν να υποβαθμίσουν το ζήτημα του ευρώ ως εργαλείου υποταγής κυρίως των εργαζόμενων τάξεων στη χώρα μας και την ευρωζωνική περιφέρεια γενικότερα. Οι απόψεις αυτές κυρίως στο χώρο της αριστεράς, είτε αντιμετωπίζουν το ζήτημα της «κρίσης δημοσίου χρέους» της χώρας μας, ως πτυχή της γενικότερης διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης – κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου – είτε στο όνομα ενός υποτιθέμενου «διεθνισμού», ταυτίζουν την Ε.Ε. και τους μηχανισμούς της με το προνομιακό πεδίο όπου πρέπει να διεξάγεται  η ταξική πάλη διεθνώς, υποβαθμίζοντας τόσο το ζήτημα του νομίσματος γενικά και ειδικά της ιδιομορφίας του ευρώ, όσο και το ζήτημα της άνισης ανάπτυξης των καπιταλιστικών οικονομιών και της ταξικής πάλης και κατ’ επέκταση το ζήτημα του ιμπεριαλισμού και της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, παρακάμπτωντας πλήρως τις δομές του εθνικού κράτους και  του κοινωνικού σχηματισμού σε εθνικό επιπεδο.     

Σχετικά με τη μονομέρεια αυτή των απόψεων θα πρέπει να σημειώσουμε την υποβάθμιση από την πλευρά του Κ. Λαπαβίτσα ενδογενών της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας πτυχών της διόγκωσης του χρέους, όπως η φορολογική ασυλία του μεγάλου κυρίως κεφαλαίου και των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων, είτε με φοροαπαλλαγές, φοροελαφρύνσεις, υποφορολόγηση, είτε με φοροδιαφυγή, η χρηματοπιστωτική λειτουργία του ευρώ και η συνεχής ανακύκλωση του χρέους που συνεπάγεται (αναγκαστικός δανεισμός για την κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, υψηλότερο κόστος δανεισμού μεταξύ κέντρου και περιφέρειας κλπ), το ζήτημα των υψηλών δαπανών για εξοπλισμούς και τέλος τη διαχρονική αυτονομία του ζητήματος του ελληνικού χρέους από συστάσεως ελληνικού κράτους.

Για μια σφαιρικότερη αντιμετώπιση του ζητήματος θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι αναλύσεις του Γ. Μανιάτη για τις αιτίες των δημοσιονομικών ελλειμμάτων στην Ελλάδα την τελευταία εικοσαετία που συνέβαλαν στη σημαντική διόγκωση του «δημόσιου χρέους», του Δ. Καζάκη και άλλων  για την ιστορικότητα του ζητήματος του ελληνικού χρέους με τη διαχρονική αυτοτροφοδότησή του, διάσπαρτες αναλύσεις για τη λειτουργία του ευρώ ως sui generis «διεθνούς» νομίσματος και τέλος οι αναλύσεις για τη νέα φάση του καπιταλισμού, αυτή του «χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού» που καθιστά το ζήτημα του χρέους (ιδιωτικού και δημόσιου) κομβικό στη λειτουργία και αναπαραγωγή του συστήματος όπου κυριαρχεί το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο (βλ. στη χώρα μας τις αναλύσεις του Π. Λ. Ρυλμόν και του Ηλία Ιωακείμογλου).             

Kώστας Λαπαβίτσας

Πέμπτη, 17 Ιανουαρίου 2013

Μάθημα 1ο Οι "θεωρητικοί του ευρώ" και οι  "γενικοί θεωρητικοί"

Θυμάμαι καλά τις αρχές του 2010. Τότε που ανέβαιναν τα σπρεντ, πύκνωναν τα σύννεφα για την Ελλάδα στις διεθνείς αγορές και ο κ. Παπακωνσταντίνου, με το σακίδιο στην πλάτη, περιφερόταν από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα παριστάνοντας τον σωτήρα της διεφθαρμένης χώρας του. Με ανησυχία παρακολουθούσε τις διαδρομές του η ελληνική κοινωνία, χωρίς όμως να αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει. Και πως να αντιληφθεί, αν θυμηθεί κανείς τι της έλεγαν οι ταγοί της και οι πνευματικοί της φορείς. 

Από τη μια είχαμε αυτούς που μπορούμε να τους ονομάσουμε οι "θεωρητικοί του ευρώ". Δεν ήταν βέβαια ακριβώς αυτό τότε, ήταν μάλλον οι θεωρητικοί της υποτιθέμενης ελληνικής διαφθοράς και διπροσωπίας. Η κρίση ήταν ελληνική υπόθεση γιατί το στραβό ελληνικό δημόσιο είχε καταστρέψει τον υγιή ιδιωτικό τομέα και προκάλεσε αναταραχή εκ του μη όντος στην ΟΝΕ. Χρειαζόταν τιμωρία, εξυγίανση και πειθαρχία. Αυτά έλεγαν οι Γερμανοί προκαθήμενοι της ΟΝΕ και υπερθεμάτιζε ο κ. Παπανδρέου με την κυβέρνησή του. Πλήθος οι πανεπιστημιακοί, πνευματικοί άνθρωποι, δημοσιογράφοι, ο ανθός της ελληνικής πνευματικής ζωής, που επικροτούσαν. Η ΟΝΕ ήταν το απάνεμο λιμάνι, η ασφαλής προστασία για τη χώρα μας κι έπρεπε να ντρεπόμαστε που της δημιουργήσαμε τέτοια κρίση. Θα αφήσω κατά μέρος την προπέτεια να κουνάνε το δάχτυλο στον ελληνικό λαό άνθρωποι όπως ο κ. Παπακωνσταντίνου. Σημασία έχει ότι η συνομοταξία του γρήγορα μετατράπηκε στην "παράταξη του ευρώ", χωρίς όμως να χάσει τον αρχικό πυρήνα των ιδεών της, ότι δηλαδή φταίει ο ελληνικός λαός και κυρίως ο δημόσιος τομέας της οικονομίας του. 

Από την άλλη είχαμε τους "θεωρητικούς γενικώς". Αυτοί προέρχονταν κυρίως από τον χώρο της Αριστεράς και άρα παρακολουθούσαν την κρίση από την σχετικά ασφαλή απόσταση όσων δεν έχουν αποφάσεις ευθύνης να λάβουν. Γενική κουβέντα περί καπιταλιστικών κρίσεων από το ΚΚΕ, με κεραυνούς μάλιστα εναντίον όσων τόνιζαν τη σημασία του χρέους κι επέμεναν ότι ούτε πρέπει, ούτε γίνεται να πληρωθεί. Οι προλετάριοι δεν είναι μπαταχτσήδες. Απόλυτο κομφούζιο στον ΣΥΡΙΖΑ, που αρχικά έλεγε ότι δεν υπάρχει κρίση κι ότι δεν κινδυνεύουμε με πτώχευση, μέχρι που οι οικονομικοί του εγκέφαλοι ανακάλυψαν ότι η Ελλάδα αντιμετώπιζε τέσσερις κρίσεις που συνέβαιναν ταυτοχρόνως, αλλά η χώρα μπορούσε να επιλέξει ποιαν από όλες θα αντιμετώπιζε. Απεραντολογία περί κρίσεων σε άλλα κομμάτια της Αριστεράς. Καμία συναίσθηση της απειλής που μόλις είχε σηκώσει κεφάλι.

Υπήρχαν βέβαια, οικονομολόγοι στις ΗΠΑ και αλλού που έλεγαν ότι τα πράγματα στην ΟΝΕ είναι πολύ πιο μπλεγμένα. Υπήρχαν και μεμονωμένες φωνές θαρραλέων ανθρώπων στην Ελλάδα, όχι απαραίτητα οικονομολόγων, που πολύ σωστά έλεγαν ότι το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο, αλλά αυτές κι αν ήταν περιθωριακές.