Ο Χριστούλιας, οι ελεεινοί και οι τρισάθλιοι

Διονύση Ελευθεράτου

Οι εγχώριες, σύγχρονες Μαρίες Αντουανέτες θα άφηναν άναυδη την ... παλιά

(Από το «Πριν», 8/4/2012)

Η Μαρία Αντουανέτα εξασφάλισε αιώνια θέση στις μαύρες σελίδες της Ιστορίας, χάρη στη φημολογούμενη προτροπή της προς τους φτωχούς να τρωνε παντεσπάνι, εάν δεν διαθέτουν ψωμί. Οι εγχώριες, σύγχρονες Μαρίες Αντουανέτες θα άφηναν άναυδη την ... παλιά: Ένας άνθρωπος εξέπεμψε με την αυτοκτονία του μήνυμα οργής για την Ελλάδα της ανέχειας, της ανεργίας, της «νόμιμης» κλοπής προϊόντων μόχθου κι αυτοί τι έκαναν; Πάσχισαν να «ταΐσουν» την κοινωνία με ... δίκες προθέσεων που «εγκαλούν» τον αυτόχειρα, καθώς και με «εικασίες» για το πώς θα εξηγούσε (!) ο ίδιος την αύξηση των φαρμακευτικών δαπανών!

Το μόνο που έλειπε για να συμπληρωθεί η εμετική τακτική του Πάνου Μπεγλίτη και του Πάρι Κουκουλόπουλου ήταν να αποσταλούν στον άλλο κόσμο κλητήρες, ώστε να επιστρέψει εδώ ο Χριστούλιας, για λίγο. Να απαντήσει στις απορίες του Μπεγλίτη περί του αν είχε χρήματα που «τα έφαγε». Να εκτονώσει τις ανακριτικές διαθέσεις του Κουκουλόπουλου.

Αλήθεια, δεν μπορεί ένας άνθρωπος που μέχρι χθες προσέγγιζε τη μεσαία τάξη ή και ανήκε σε αυτήν να διαπιστώνει σήμερα πως το βιοτικό του επίπεδο καταβαραθρώνεται, καθώς και ότι η εξαθλίωση ενδέχεται να ελλοχεύει στη γωνία των οδών «τραπεζιτικού ολοκληρωτισμού» και «Μνημονίων»; Αρνητικά απαντά ο Κουκουλόπουλος από το γυάλινο πύργο του; Κι αν η ευαισθησία του Χριστούλια για ότι συνέβαινε γύρω υπερακόντιζε την αγωνία για την προσωπική του κατάληξη, ποια ακριβώς διάγνωση κάνει ο ανεκδιήγητος Κουκουλόπουλος; Ότι η πράξη του συνταξιούχου, αυτή η κίνηση «μοναχικής διαδήλωσης», αυτή η έναρθρη κραυγή, προδίδει έναν άνθρωπο ... τρελό ή τουλάχιστον αποφασισμένο να θυσιάσει τη ζωή του για να δυσφημήσει αδίκως την αγία κυβέρνηση;

Ποιος ξέρει, ίσως να μην εστάλησαν κλητήρες στον άλλο κόσμο, μόνο και μόνο επειδή εκείνοι μεν θα χρειάζονταν αστυνομική συνοδεία , ο δε Χρυσοχοϊδης δεν είχε διαθέσιμα όργανα. Έκαναν όλα υπερωρίες στην πλατεία Συντάγματος, δέρνοντας κόσμο και σπάζοντας το κεφάλι του Μάριου Λώλου.

Ενδεικτική του τρόπου σκέψης (;) του Κουκουλόπουλου ήταν η επιλογή του να μεμφθεί τους φαρμακοποιούς, επειδή ο Χριστούλιας ήταν φαρμακοποιός. Δεν ξέρουμε τι είδους «αντιπερισπασμό» νόμιζε έτσι ότι πετύχαινε αυτό το ... υπέρλαμπρο πουλέν του Ευ. Βενιζέλου. Εικάζουμε απλώς πως όποιο επάγγελμα κι αν ασκούσε ο Χριστούλιας, για κάποιον λόγο θα του ... κουνούσαν αυστηρά το δάχτυλο τα παχύδερμα της εξουσίας.

Αυτοκτονεί αύριο- με τον διάφανο, πολιτικό τρόπο του Χριστούλια- ένας συνταξιούχος οικοδόμος; Ε, όλο και κάποιος Κουκουλόπουλος θα αναρωτηθεί πόσα αυθαίρετα έχτισε στη ζωή του ο αυτόχειρας. Ένας υδραυλικός ή ψιλικατζής; Επειγόντως θα σταλούν ραβασάκια στον Άδη με το ερώτημα πόσες φορές απέφυγε να κόψει απόδειξη. Κάποιος απλήρωτος νοσηλευτής; Να η συζήτηση για το «φακελάκι». Δημόσιος υπάλληλος; Δεν τολμάμε καν να φανταστούμε τι θα ακουγόταν. Η «μέθοδος» Κουκουλόπουλου καταδεικνύει σε ποια επίπεδα κυνισμού μπορεί να φθάσει η καθεστωτική «λογική», σύμφωνα με την οποία η κοινωνία είναι άθροισμα μερικών δεκάδων ή εκατοντάδων «συντεχνιών» - κι όσοι τις απαρτίζουν οφείλουν να νοιώθουν συνεχώς ένοχοι, υπόλογοι, δικαίως τιμωρούμενοι από τις Μαρίες Αντουανέτες Αθηνών και Βρυξελλών.

Οι σύγχρονες Αντουανέτες μισούν τον κόσμο που τις απεχθάνεται. Μισούν όσους αντιστέκονται. Μισούν κι όσους δεν πεθαίνουν ... διακριτικά, αλλά με τρόπο που απειλεί να συνεγείρει. Δεν στερείται βεβαίως συμβολικής σημασίας το ειδικό εσωκομματικό στίγμα των δυο αυτών ... φωτεινών πολιτικών. Εκ των «κηπουρών» του ΓΑΠ ο Μπεγλίτης, ακραιφνής «Βενιζελικός» από το 2007 ο Κουκουλόπουλος. Το «όλον» ΠΑΣΟΚ έλαμψε. Παρόντες οι ελεεινοί, παρόντες και οι τρισάθλιοι...