ΕΘΝΙΚΗ 'H ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΛΥΣΗ;

ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΕΝΟΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΥ "ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΣΜΟΥ"!

Του ΑΡΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Αναδημοσίευση από την ISKRA

H Iskra με εξαιρετικούς αρθρογράφους της έχει τεκμηριώσει επαρκέστατα ότι η ακύρωση των μνημονίων θα έχει, κατά πάσαν πιθανότητα, αν όχι βεβαιότητα, ως συνέπεια τη διακοπή της τροϊκανής χρηματοδότησης, η οποία στη συνέχεια θα εξωθήσει αναγκαστικά τη χώρα σε παύση πληρωμών επί του χρέους (χρεοκοπία) και στην έξοδο από την ευρωζώνη. 

Επομένως μια αντιμνημονιακή προοδευτική πολιτική θα πρέπει να εδράζεται στην παύση πληρωμών και στο εθνικό νόμισμα, προκειμένου να εκτυλίξει τα επί μέρους συστατικά της.

Αυτήν την θέση, που συνδέει εκ των πραγμάτων την αντιμνημονιακή προοδευτική πορεία με την "παύση πληρωμών", τη διαγραφή του χρέους και με τη συγκρότηση εθνικού νομίσματος, την αποκρούουν ή καλύτερα ούτε καν θέλουν να τη συζητήσουν , οι λεγόμενοι αριστεροί "ευρωπαϊστές".

Οι λεγόμενοι αριστεροί "ευρωπαϊστές" θεωρούν ότι η (μονομερής) παύση πληρωμών και η έξοδος από την ευρωζώνη συνιστούν απόπειρα "εθνικής λύσης" του προβλήματος και μια τέτοια απόπειρα "εθνικής λύσης" είναι ατελέσφορη και θα καταλήξει να είναι επιζήμια αν όχι και επικίνδυνη τόσο για τη χώρα μας όσο και για την ΕΕ!

Οι αριστεροί "ευρωπαϊστές" τονίζουν (σωστά) ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι ευρωζωνικό και προτείνουν (λαθεμένα), επομένως, ευρύτερες ευρωπαϊκές λύσεις για την αντιμετώπισή του.

Ως τέτοιες λύσεις θεωρούν ότι μπορεί να είναι η έκδοση ευρωομολόγων ή ο απευθείας δανεισμός των "προβληματικών" χωρών με χαμηλό επιτόκιο από την ΕΚΤ ή ακόμα παραπέρα η διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους των δοκιμαζόμενων κρατών ή από κοινού τέτοια μέτρα και άλλα ανάλογα σε διάφορες παραλλαγές.

Οι περισσότεροι, μάλιστα, εκ των αριστερών "ευρωπαϊστών" συνυφαίνουν τη λήψη τέτοιων μέτρων με προτάσεις για την ομοσπονδιακή συγκρότηση της ΕΕ.

Οι προτάσεις των λεγόμενων "ευρωπαϊστών" είναι προφανές ότι δεν μπαίνουν όλες στο ίδιο "τσουβάλι".

Για παράδειγμα η πρόταση για την έκδοση ευρωομολόγων είναι πολύ αμφίβολο αν μπορεί να προσφέρει έστω και προσωρινή ανάσα στο πρόβλημα του χρέους, αφού θα έχει ως συνέπεια την γρήγορη και υπέρμετρη αύξηση των επιτοκίων των ίδιων ευρωομολόγων.

Η πρόταση, επίσης, για χαμηλότοκο απ'ευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ, πέραν των πολλών παραμέτρων αυτής της υπόθεσης, κινδυνεύει, αν εφαρμοστεί σε έκταση προκειμένου να ανακουφίσει τις πιέσεις στο χρέος, να επιφέρει άλλου είδους αρνητικές παρενέργειες.

Η πιο προβληματική, όμως, πλευρά αυτών των προτάσεων είναι ότι, για να προχωρήσουν θέλουν την συναίνεση των "βορείων" χωρών της ευρωζώνης και πρώτα απ'όλα της Γερμανίας.

Όσο, όμως, στη Γερμανία κυριαρχεί το αστικό κατεστημένο, τέτοιου είδους "ευρωπαϊκές λύσεις", ιδιαίτερα οι πιο ριζοσπαστικές εξ'αυτών, είναι πολύ δύσκολο και για να ακριβολογούμε, αδύνατον να εφαρμοστούν!

Ακόμα παραπέρα και αν μπορούσαν τέτοιου είδους "ευρωπαϊκές" προτάσεις να τύχουν μιας ευρωπαϊκής συναίνεσης, πράγμα απίθανο με τις πολιτικές συνθήκες της περιόδου, το γενικότερο πλαίσιο της ευρωζώνης και της ΕΕ δεν επιτρέπει να συνοδευθούν με τις αναγκαίες ριζοσπαστικές προοδευτικές πολιτικές.

Το πρόβλημα, όμως, που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι άμεσο, κρίσιμο και είναι πρόβλημα επιβίωσης!

Η Ελλάδα χρειάζεται εδώ και τώρα την κατάργηση των μνημονίων και διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, ως διέξοδο ύπαρξης της χώρας και ως αφετηρία για την προώθηση προοδευτικών πολιτικών παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Η Ελλάδα χρειάζεται εδώ και τώρα μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα εφαρμόσει ένα τέτοιο πρόγραμμα.

Τι μας λένε, λοιπόν, οι αριστεροί ευρωπαϊστές επ'αυτού;

Ότι η Ελλάδα και μια κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να αναβάλλουν ένα αντιμνημονιακό πρόγραμμα, με ότι αυτό συνεπάγεται, για να μη διακινδυνεύσουν τη διακοπή των τροϊκανών δόσεων και επομένως την παύση πληρωμών και την έξοδο από την ευρωζώνη.

Καλώς, να αγωνισθούμε και να αγωνισθούμε αλληλέγγυοι με όλες μας τις δυνάμεις, μαζί με τους ευρωπαϊκούς λαούς για την ακύρωση γενικά των μνημονίων, τη διαγραφή των χρεών του Νότου, την ανατροπή σε ευρωζώνη και ΕΕ!

Όσο, όμως, αυτές οι αλλαγές δεν επιτυγχάνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Ελλάδα και η κυβέρνηση της Αριστεράς θα πρέπει να αναβάλλουν και να παραπέμπουν στο μέλλον, στο όνομα της ασύμφορης "εθνικής λύσης", μια προοδευτική αντιμνημονιακή ανατροπή στη χώρα (με ότι αυτό την ακολουθεί), ανατροπή που μπορεί να επιφέρει και ένα "ντόμινο" προοδευτικών ανατρεπτικών εξελίξεων και σε άλλες ευρωζωνικές χώρες;

Και πότε θα μπορέσουν να υλοποιηθούν, ταυτόχρονα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι προτάσεις των λεγομένων "ευρωπαϊστών";

Μήπως αυτός είναι ένας εύσχημος τρόπος να παραπέμπονται  στις καλένδες οι αλλαγές σε εθνική βάση και να μη γίνεται ποτέ και τίποτα ούτε σε επιμέρους χώρες ούτε στην Ευρώπη;

Μήπως ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος ανατροπής στην Ευρώπη είναι να ξεκινήσει η προοδευτική ανατροπή από μια χώρα ή ομάδα ευρωπαϊκών χωρών;

Τελικά, μήπως, η ευρωπαϊκή "ομοσπονδοποίηση" υπό καπιταλιστικές συνθήκες δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια πιο αντιδραστική Γερμανική Ευρώπη;

Αυτά είναι τα αδιέξοδα της σκέψης και των προτάσεων των λεγόμενων "ευρωπαϊστών".

Στο όνομα ενός κακώς εννοούμενου "ευρωπαϊσμού" τελικώς παραπέμπουν αντικειμενικά και στην πράξη στο αόριστο (ανύπαρκτο) μέλλον στις καλένδες τόσο μια προοδευτική αντιμνημονιακή αλλαγή στην Ελλάδα όσο και τη δυνατότητα προοδευτικών εξελίξεων στην Ευρώπη!!!

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012.