Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Συνδιάσκεψη ΣΥΡΙΖΑ: Ο κίνδυνος της δεξιάς στροφής και η αριστερή αντιπολίτευση


 

Μια πρώτη πολιτική αποτίμηση

«Κα­νείς σο­βα­ρός επεν­δυ­τής δεν θα ανα­λά­βει το μα­κρο­πρό­θε­σμο επι­χει­ρη­μα­τι­κό ρίσκο της πα­ρα­γω­γι­κής επέν­δυ­σης σε μια χώρα όπου την ιδιω­τι­κή πρω­το­βου­λία δεν την εκτο­πί­ζει το κρά­τος και η δη­μό­σια πα­ρέμ­βα­ση, αλλά το καρ­τέλ της δια­πλο­κής. Το οποίο λει­τουρ­γεί σε κα­θε­στώς από­λυ­του προ­στα­τευ­τι­σμού από το πο­λι­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο. Νέ­με­ται τα ανα­πτυ­ξια­κά κον­δύ­λια. Νο­θεύ­ει τους κα­νό­νες της αγο­ράς. Και απο­τρέ­πει τις πα­ρα­γω­γι­κές πρω­το­βου­λί­ες.
Και γι’ αυτό, κα­νείς σο­βα­ρός πο­λι­τι­κός ανα­λυ­τής δεν πι­στεύ­ει ότι μπο­ρούν να βγά­λουν τη χώρα από τον γκρε­μό εκεί­νες οι πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις που την έρι­ξαν σ’ αυτόν».

Αυτά τα λόγια -με­τα­ξύ πολ­λών άλλων, ανά­λο­γου πε­ριε­χο­μέ­νου- εκ­φω­νού­σε προς τις «πα­ρα­γω­γι­κές τά­ξεις της χώρας», δη­λα­δή προς τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες, ο επι­κε­φα­λής της Κ.Ο. του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Αλέ­ξης Τσί­πρας από το βήμα του 23ου Συ­νε­δρί­ου του Ελ­λη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κού Επι­με­λη­τη­ρί­ου, την Τρίτη 4 Δε­κεμ­βρί­ου. Δύο μέρες νω­ρί­τε­ρα, την Κυ­ρια­κή 2 Δε­κεμ­βρί­ου, μια ευ­ρεία πλειο­ψη­φία δυ­νά­με­ων (τά­σε­ων, συ­νι­στω­σών και ανέ­ντα­χτων) υπό τον ίδιο τον Αλέξη Τσί­πρα επι­τέ­θη­κε βίαια στην Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα κα­τα­λο­γί­ζο­ντάς της δια­σπα­στι­κές επι­λο­γές και «άκαι­ρες ρή­ξεις», υπερ­ψή­φι­σε τα ει­ση­γη­τι­κά κεί­με­να, κα­τα­ψή­φι­σε τις δύο βα­σι­κές τρο­πο­λο­γί­ες για το ευ­ρώ-χρέ­ος και για την κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς, ενώ το προ­ε­δρείο της Συν­διά­σκε­ψης αρ­νού­νταν να θέσει σε ψη­φο­φο­ρία τρο­πο­λο­γί­ες στη δια­κή­ρυ­ξη και εναλ­λα­κτι­κό κεί­με­νο στην πο­λι­τι­κή από­φα­ση.  
Για όποιον/α δεν θέλει να είναι τυ­φλός/ή, η ομι­λία του Αλέξη Τσί­πρα στο Ελ­λη­νο-Αμε­ρι­κα­νι­κό Επι­με­λη­τή­ριο είπε όλη την αλή­θεια για το νέο πο­λι­τι­κό σχέ­διο που συ­στη­μα­τι­κά προ­ω­θεί. Σε αντί­θε­ση όμως με ό,τι θα έπρε­πε να είναι πλέον πα­σι­φα­νές και στους πο­λι­τι­κά τυ­φλούς, η πλειο­νό­τη­τα των ρευ­μά­των και συ­νι­στω­σών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ανέ­δει­ξε σε «κύριο εχθρό» όχι τη δεξιά στρο­φή αλλά την Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα. Αυτή η πο­λι­τι­κή επι­λο­γή δεν μπο­ρεί να αγνοη­θεί ή να υπο­τι­μη­θεί, ούτε φυ­σι­κά πα­ρα­γρά­φε­ται… 

Η ομι­λία Τσί­πρα και ο «κύ­ριος εχθρός» στη Συν­διά­σκε­ψη

Η προ­α­να­φερ­θεί­σα ομι­λία του Αλέξη Τσί­πρα συ­νι­στά ένα άλλο πο­λι­τι­κό σχέ­διο για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που δεν απο­τε­λεί συ­νέ­χεια αλλά ρήξη και ανα­τρο­πή του έως πρό­σφα­τα πο­λι­τι­κού του σχε­δί­ου. Ή, για να εί­μα­στε πιο ακρι­βείς, στο βαθμό που το πο­λι­τι­κό σχέ­διο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ήταν πάντα αμ­φί­ση­μο, η ηγε­σία Τσί­πρα επι­χει­ρεί να τε­λειώ­σει μ’ αυτή την αμ­φι­ση­μία κα­τα­θέ­το­ντας ένα σχέ­διο όχι ρήξης αλλά συμ­βι­βα­σμού, όχι ανα­τρο­πής αλλά «κά­θαρ­σης» και εξορ­θο­λο­γι­σμού της οι­κο­νο­μί­ας της αγο­ράς, όχι σο­σια­λι­στι­κής προ­ο­πτι­κής αλλά μι­κτής οι­κο­νο­μί­ας κεϊν­σια­νού χα­ρα­κτή­ρα – και μά­λι­στα με πολύ εξα­σθε­νη­μέ­να χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά.
Για τους σκε­πι­τι­κι­στές, ιδού ένα απάν­θι­σμα ση­μεί­ων από αυτή την ομι­λία:     
Για το χρέος:
- γεν­ναία απο­μεί­ω­ση του δη­μό­σιου χρέ­ους της χώρας ως πο­σο­στού του ΑΕΠ.
- θα ανα­δια­πραγ­μα­τευ­τού­με τη δα­νεια­κή σύμ­βα­ση, με τους εταί­ρους μας
- ευ­ρω­παϊ­κή λύση (με ευ­ρω­παϊ­κή διά­σκε­ψη) για το χρέος
Πλή­ρης δια­βε­βαί­ω­ση ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν θα κάνει μο­νο­με­ρείς ενέρ­γειες, δεν θα διαγρά­ψει το χρέος και δεν θα διώ­ξει την τρόι­κα. Απλώς θα ανα­δια­πραγ­μα­τευ­τεί «με τους εταί­ρους μας», ζη­τώ­ντας «κού­ρε­μα» και κα­λύ­τε­ρους όρους απο­πλη­ρω­μής του χρέ­ους…
Οι­κο­νο­μι­κή πο­λι­τι­κή:
Ο Αλέ­ξης Τσί­πρας εγ­γυ­ή­θη­κε:
- «τη συ­ντε­ταγ­μέ­νη και ασφα­λή έξοδο από την κρίση» (μα­κριά από μας η αστά­θεια που φέρ­νει η ρήξη…)
- «την αξιο­ποί­η­ση των πα­ρα­γω­γι­κών και αντα­γω­νι­στι­κών πλε­ο­νε­κτη­μά­των μας».
- «την πλήρη ορ­γα­νω­τι­κή ανα­διάρ­θρω­ση του κρά­τους με όρους κοι­νω­νι­κής ανταποδο­τι­κό­τη­τας και αντι­γρα­φειο­κρα­τι­κής και απο­τε­λε­σμα­τι­κής εξυ­πη­ρέ­τη­σης του πο­λί­τη, αλλά και της υγιούς και πα­ρα­γω­γι­κής ιδιω­τι­κής επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας».
Υπο­σχέ­θη­κε «κά­θαρ­ση»,κη­ρύσ­σο­ντας τον πό­λε­μο ενά­ντια στην «Κλε­πτο­κρα­τία και το ‘‘τρί­γω­νο της αμαρ­τί­α­ς’’: χρε­ο­κο­πη­μέ­νοι κα­να­λάρ­χες, πο­λυ­πράγ­μο­νες τρα­πε­ζί­τες και διε­φθαρ­μέ­νο πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα» - εί­χα­με από τον καιρό της πα­ντο­δυ­να­μί­ας του ΠΑΣΟΚ και του Σαμίρ Αμίν να ακού­σου­με το νε­ο­λο­γι­σμό «κλε­πτο­κρα­τία».
Κα­τα­φέρ­θη­κε κατά των τρα­πε­ζι­τών αλλά άφησε στο απυ­ρό­βλη­το τις τρά­πε­ζες! Ούτε λέξη για εθνι­κο­ποί­η­σή τους παρά μόνο για… ίδρυ­ση δη­μό­σιας επεν­δυ­τι­κής τρά­πε­ζας! Με ποιο σκοπό; «Θα ιδρύ­σου­με δη­μό­σια επεν­δυ­τι­κή τρά­πε­ζα, η οποία θα ανα­λά­βει πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο στη συ­ντο­νι­σμέ­νη προ­σπά­θεια του δη­μό­σιου και του ιδιω­τι­κού τομέα για την αντι­στρο­φή της ύφε­σης. Γιατί είναι δη­μα­γω­γι­κός ο ισχυ­ρι­σμός ότι η Ελ­λά­δα θα μπο­ρού­σε να βγει από την αβε­βαιό­τη­τα και την αστά­θεια που προ­κα­λεί μια τόσο βαθιά και πα­ρα­τε­τα­μέ­νη ύφεση με μα­ζι­κές ιδιω­τι­κές επεν­δύ­σεις. Που δεν μπο­ρούν και δεν θα πραγ­μα­το­ποι­η­θούν σε τόσο με­γά­λη κλί­μα­κα».
Απέ­φυ­γε συ­στη­μα­τι­κά τις λέ­ξεις εθνι­κο­ποί­η­ση ή κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση.Αντ’ αυτών, δή­λω­σε: «Θα απο­τρέ­ψου­με την εκ­χώ­ρη­ση σε ιδιω­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα των νευ­ραλ­γι­κών το­μέ­ων της υγεί­ας, της παι­δεί­ας, του πο­λι­τι­σμού και του αθλη­τι­σμού. Θα δια­τη­ρή­σου­με ή, όπου χρεια­στεί, θα επα­να­φέ­ρου­με σε δη­μό­σιο-κοι­νω­νι­κό έλεγ­χο ορ­γα­νι­σμούς και υπη­ρε­σί­ες κοι­νής ωφέ­λειας με στρα­τη­γι­κό ρόλο στην οι­κο­νο­μι­κή ανά­πτυ­ξη και την πα­ρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση της χώρας. Όπως το νερό, ο ηλε­κτρι­σμός, το φυ­σι­κό αέριο».
Πε­ριέ­γρα­ψε το όραμά του για την οι­κο­νο­μία πα­ρα­πέ­μπο­ντας σε αυτό που θα μπο­ρού­σε κάλ­λι­στα να χα­ρα­κτη­ρι­στεί «μικτή οι­κο­νο­μία της αγο­ράς»:  «Όπου ο δη­μό­σιος, ο ιδιω­τι­κός και ο κοι­νω­νι­κός το­μέ­ας θα λει­τουρ­γούν συ­μπλη­ρω­μα­τι­κά, θα συ­μπράτ­τουν με όρους αμοι­βαί­ου και κοι­νω­νι­κού συμ­φέ­ρο­ντος και με ανα­πτυ­ξια­κές κοι­νο­πρα­ξί­ες στη βάση δια­κρα­τι­κών συμ­φω­νιών. Εί­μα­στε υπέρ των πα­ρα­γω­γι­κών ιδιω­τι­κών επεν­δύ­σε­ων».
Τέλος, ανα­φέρ­θη­κε σε αυτό που ο Γιάν­νης Δρα­γα­σά­κης χα­ρα­κτη­ρί­ζει «προ­γραμ­μα­τι­κό κε­κτη­μέ­νο» το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, υπεν­θυ­μί­ζο­ντας ότι στη ΔΕΘ κα­τα­τέ­θη­κε ένα «πλή­ρες και επε­ξερ­γα­σμέ­νο κυ­βερ­νη­τι­κό πρό­γραμ­μα» όπως τότε το είχε χα­ρα­κτη­ρί­σει: «Σ’ αυτό το πλαί­σιο, τον πε­ρα­σμέ­νο Σε­πτέμ­βριο στη ΔΕΘ κα­τα­θέ­σα­με στην κοι­νω­νία τις εξει­δι­κευ­μέ­νες προ­τά­σεις μας για την ανα­συ­γκρό­τη­ση­του τόπου και τη δια­μόρ­φω­ση ενός νέου πα­ρα­γω­γι­κού υπο­δείγ­μα­τος, με όρους δι­καιο­σύ­νης και αει­φο­ρί­ας. Ανα­λύ­σα­με τα πέντε συ­μπλη­ρω­μα­τι­κά συ­μπλέγ­μα­τα πα­ρα­γω­γής και ανά­πτυ­ξης: Το αγρο­το­δια­τρο­φι­κό, το του­ρι­στι­κό, το ενερ­γεια­κό, το σύ­μπλεγ­μα βιο­μη­χα­νί­ας, πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών τε­χνο­λο­γιών και έρευ­νας, καθώς επί­σης και το κα­τα­σκευα­στι­κό σύ­μπλεγ­μα».
Για όσους, λοι­πόν, στη Συν­διά­σκε­ψη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ συ­ντά­χθη­καν με την ηγε­σία ελ­πί­ζο­ντας ότι έτσι θα την ελέγ­ξουν κα­λύ­τε­ρα, η ομι­λία στο Ελ­λη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κό Επι­με­λη­τή­ριο ήταν μια με­γα­λειώ­δης διά­ψευ­ση των ελ­πί­δων τους, που ήρθε δύο μόλις μέρες μετά τη «με­γά­λη επι­λο­γή» τους… Αντί να ελέγ­ξει τον πρό­ε­δρο, η συ­μπα­ρά­τα­ξή τους μαζί του του έλυσε τα χέρια… Στην ίδια κα­τεύ­θυν­ση λει­τούρ­γη­σε και η επι­λο­γή τους να ανα­κη­ρύ­ξουν «κύριο εχθρό» στη Συν­διά­σκε­ψη όχι τη δεξιά στρο­φή της ηγε­σί­ας αλλά την Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα… 

«Λυ­μέ­να χέρια» για την ηγε­σία, στο όνομα του «ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ των μελών»

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, όλο το σχέ­διο της πλειο­ψη­φί­ας του ΣΥΝ (ΑΡΕΝ) για τη Συν­διά­σκε­ψη απο­σκο­πού­σε σε δύο στό­χους:
Πρώτο,να δυ­σκο­λέ­ψουν οι όροι για την κα­τα­γρα­φή οποιασ­δή­πο­τε αρι­στε­ρής αντιπο­λί­τευ­σης (όχι αντι­πα­ρα­θε­τι­κά κεί­με­να, όχι πο­λι­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση, όχι πλατφόρ­μες). Στη λο­γι­κή αυτή, η Δια­κή­ρυ­ξη, το μόνο κεί­με­νο που ήταν έτοι­μο εμπρό­θε­σμα και τέ­θη­κε σε διά­λο­γο στις ορ­γα­νώ­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αλλά που βάσει των αρ­χι­κών δια­βε­βαιώ­σε­ων θα συ­ζη­τιό­ταν χωρίς όμως να ψη­φι­στεί από τη Συν­διά­σκε­ψη, απο­φα­σί­στη­κε λίγες μέρες πριν την εκλο­γή αντι­προ­σώ­πων ότι θα ψη­φι­στεί. Αντί­θε­τα, το κεί­με­νο πο­λι­τι­κής από­φα­σης, το οποίο είχε συμ­φω­νη­θεί από πολύ νωρίς ότι θα ψη­φι­στεί, το άκου­σαν οι σύ­νε­δροι να πα­ρου­σιά­ζε­ται για πρώτη φορά από το μι­κρό­φω­νο στη δια­δι­κα­σία των ψη­φο­φο­ριών! Στο όνομα της ενό­τη­τας, επι­διώ­χθη­κε η δη­μιουρ­γία μιας ει­κό­νας μο­νο­φω­νί­ας υπό τον Τσί­πρα. 
Δεύ­τε­ρο,να μην υπάρ­ξει άλλο ψη­φο­δέλ­τιο στην εκλο­γή των μελών της Κ.Ε., ώστε η «ευ­ρεία συ­μπο­λί­τευ­ση» να κα­τα­κτή­σει μια ορ­γα­νω­τι­κή νίκη και να δια­μορ­φώ­σει οργα­νω­τι­κούς συ­σχε­τι­σμούς από­λυ­της κυ­ριαρ­χί­ας. Ήδη από την εκλο­γή των αντιπρο­σώ­πων για τη Συν­διά­σκε­ψη οι «κλει­στές λί­στες» και η κα­τευ­θυ­νό­με­νη σταυ­ρο­δο­σία έκα­ναν θραύ­ση, με ευ­νοη­μέ­νους την ΑΡ.ΕΝ. του ΣΥΝ, την ΚΟΕ και τους ΠΑ­ΣΟ­Κο­γε­νείς… Για την ψη­φο­φο­ρία για την Κ.Ε. όμως ετοι­μα­ζό­ταν πραγ­μα­τι­κή «εκα­τόμ­βη» για τις αντι­πο­λι­τευ­τι­κές δυ­νά­μεις μέσα από την ενιαία λίστα.
Όλα αυτά έγι­ναν στο όνομα του «ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ των μελών», της πάλης ενά­ντια στον «ΣΥΡΙ­ΖΑ των συ­νι­στω­σών», της πάλης ενά­ντια «στις κομ­μα­τι­κές γρα­φειο­κρα­τί­ες» κ.λπ. Ο ίδιος ο Αλέ­ξης Τσί­πρας εκ­φώ­νη­σε την Κυ­ρια­κή, ύστε­ρα από την ανα­κοί­νω­ση της δια­φο­ρε­τι­κής λί­στας από την Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα, έναν έντο­να προ­σω­πι­κό λόγο, που στε­φα­νώ­θη­κε από την ατάκα «είμαι ένας από σας και θα κα­τέ­βω να εκλεγώ με σταυ­ρο­δο­σία και όχι αρι­στίν­δην»…
Πολ­λοί καλοί σύ­ντρο­φοι και συ­ντρό­φισ­σες, που δεν μι­λού­σαν για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ των μελών υπο­κρι­τι­κά αλλά επει­δή το πί­στευαν, θε­ώ­ρη­σαν επί­σης ότι δεν είναι η ώρα για δια­φο­ρε­τι­κές πλατ­φόρ­μες και λί­στες, δη­λα­δή δεν είναι η ώρα για πο­λι­τι­κή μάχη για τον προ­σα­να­το­λι­σμό του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Και οι μεν και οι δε, υπερ­ψή­φι­σαν τα ει­ση­γη­τι­κά κεί­με­να, κα­τα­ψή­φι­σαν τις τρο­πο­λο­γί­ες για το χρέ­ος-ευ­ρώ και την κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς, πολ­λοί δε από αυ­τούς πρω­τα­γω­νί­στη­σαν, συ­ναί­νε­σαν πα­θη­τι­κά ή δεν αντι­τά­χθη­καν στις επι­θέ­σεις ενά­ντια στην Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα. Άλλοι συ­νει­δη­τά και άλλοι ασυ­νεί­δη­τα, συ­νήρ­γη­σαν σε ένα σχε­δια­σμό που μόνο απο­τέ­λε­σμα είχε να πα­ρα­μεί­νει και την «επό­με­νη μέρα» η ηγε­σία με «λυ­μέ­να χέρια» ώστε να συ­νε­χί­σει στο δρόμο της δε­ξιάς στρο­φής.           
Ο ορ­γα­νω­τι­κός φε­τι­χι­σμός δεν επέ­τρε­ψε να κα­τα­νοη­θεί ότι η πο­λι­τι­κή υπερ­κα­θο­ρί­ζει, σφρα­γί­ζει απο­φα­σι­στι­κά τη δια­δι­κα­σία με­τα­τρο­πής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε ενιαίο κόμμα. Και ότι και η ορ­γα­νω­τι­κή φυ­σιο­γνω­μία και κουλ­τού­ρα του ενιαί­ου ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα κα­θο­ρι­στούν από το πο­λι­τι­κό σχέ­διο, το στρα­τη­γι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό και το πρό­γραμ­μα. Αν στο όνομα της ορ­γα­νω­τι­κής κουλ­τού­ρας και του «ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ των μελών» αρ­νού­μα­στε να δώ­σου­με τη μάχη για όλα αυτά, αν δεν αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε την επεί­γου­σα ανά­γκη αυτή η μάχη να δοθεί «εδώ και τώρα» αν όχι «από χθες», αν δεν κα­τα­νο­ού­με ότι για να δοθεί αυτή η μάχη χρειά­ζε­ται μα­ζι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση και όχι τα­κτι­κή «lobbying» μέσα από την ευ­ρεία συ­μπο­λί­τευ­ση υπό τον πρό­ε­δρο, τότε το σί­γου­ρο απο­τέ­λε­σμα θα είναι η σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κο­ποί­η­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, όχι μόνο πο­λι­τι­κά αλλά και ορ­γα­νω­τι­κά – αυτά τα δύο πάνε μαζί! 
Υπ’ αυτό το πρί­σμα, η υστε­ρία που επι­κρά­τη­σε τις πρώ­τες ώρες ύστε­ρα από την από­φα­ση για κα­τά­θε­ση δια­φο­ρε­τι­κής λί­στας είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή των στρε­βλώ­σε­ων που τεί­νουν να δια­μορ­φω­θούν και που όλες οδη­γούν σε ένα απο­τέ­λε­σμα: την ορ­γα­νω­τι­κή και πο­λι­τι­κή σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κο­ποί­η­ση. Ακού­σα­με πολλά: ότι η δια­φο­ρε­τι­κή λίστα είναι δώρο στον Σα­μα­ρά, ότι όταν έχου­με μάχη με τον αντί­πα­λο δεν χω­ρούν δια­φο­ρε­τι­κές από­ψεις και πλατ­φόρ­μες, ότι οι δια­φο­ρε­τι­κές από­ψεις οδη­γούν σε διά­σπα­ση! Ένα κράμα σο­σιαλ­φι­λε­λεύ­θε­ρων και στα­λι­νι­κών αντι­λή­ψε­ων από αυ­τούς που κατά τα άλλα ομνύ­ουν στη δη­μο­κρα­τία και τον πλου­ρα­λι­σμό…
Ίσως η πιο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή στιγ­μή της Συν­διά­σκε­ψης να ήταν η απόρ­ρι­ψη από το σώμα (στο πλαί­σιο μιας πο­λω­τι­κής συ­μπε­ρι­φο­ράς «μο­νο­μπλόκ» από την πλειο­ψη­φία) της τρο­πο­λο­γί­ας που κα­τέ­θε­σε η Αντι­φα­σι­στι­κή Επι­τρο­πή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, προ­ϊ­όν ομό­φω­νης από­φα­σης.
Εν τέλει όσοι/ες επέ­λε­ξαν τις τά­ξεις της ευ­ρεί­ας υπό τον πρό­ε­δρο συ­μπο­λί­τευ­σης έκρι­ναν ότι δεν υπάρ­χει ανά­γκη να θω­ρα­κι­στού­με από δε­ξιές με­τα­το­πί­σεις στα κο­ρυ­φαία ζη­τή­μα­τα ευ­ρώ-χρέ­ος και κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς και, κα­τα­ψη­φί­ζο­ντας την τρο­πο­λο­γία για το φα­σι­σμό, άφη­σαν ανοι­χτή την πόρτα για τη ρι­ζι­κή αλ­λοί­ω­ση του πο­λι­τι­κού σχε­δί­ου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, με δύο τρό­πους: είτε με «κυ­βέρ­νη­ση εθνι­κής σω­τη­ρί­ας» είτε με «κυ­βέρ­νη­ση σω­τη­ρί­ας της δη­μο­κρα­τί­ας» από το φα­σι­σμό…     

Η Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα

Η από­φα­ση της συ­νέ­λευ­σης των αντι­προ­σώ­πων του Αρι­στε­ρού Ρεύ­μα­τος να κα­τε­βεί σε χω­ρι­στή λίστα στις εκλο­γές για την Κ.Ε., που οδή­γη­σε στη συ­γκρό­τη­ση της λί­στας Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα, διέ­λυ­σε το σχέ­διο για πα­νη­γυ­ρι­κή συν­διά­σκε­ψη με μο­νο­φω­νία υπό τον πρό­ε­δρο. Με­μιάς, επι­βλή­θη­καν -θα ήταν σω­στό­τε­ρο να πούμε κα­τα­κτή­θη­καν- «εδώ και τώρα» το δι­καί­ω­μα στις πλατ­φόρ­μες, τις λί­στες, τις τά­σεις. Λι­γό­τε­ρο έντο­να και με πολύ θολό και ανε­παρ­κή τρόπο, μπή­καν οι βά­σεις για αρι­στε­ρή πτέ­ρυ­γα μέσα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Το πο­λι­τι­κό πλαί­σιο για τη συ­γκρό­τη­ση μιας τέ­τοιας αρι­στε­ρής πτέ­ρυ­γας στη Συν­διά­σκε­ψη απλώς ση­μα­το­δο­τή­θη­κε έμ­με­σα: με τις ψη­φο­φο­ρί­ες για τις δύο τρο­πο­λο­γί­ες (ευ­ρώ-χρέ­ος και κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς), με κεί­με­να συμ­βο­λής, με τρο­πο­λο­γί­ες που τους «απα­γο­ρεύ­τη­κε» να πα­ρου­σια­στούν και να τε­θούν σε ψη­φο­φο­ρία, με ένα αντι­πα­ρα­θε­τι­κό κεί­με­νο που δεν μπό­ρε­σε να πα­ρου­σια­στεί και να τεθεί σε ψη­φο­φο­ρία. Ωστό­σο, αυτός ο πρώ­τος σπα­σμός της εμ­φά­νι­σης αρι­στε­ρής αντι­πο­λί­τευ­σης μέσα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι ση­μα­ντι­κός, τόσο για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ όσο και για την υπό­λοι­πη Αρι­στε­ρά. Μέχρι τώρα εί­χα­με μόνο αντι­πο­λι­τεύ­σεις ενά­ντια στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έξω από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, τώρα έχου­με την απαρ­χή συ­γκρό­τη­σης αντι­πο­λί­τευ­σης μέσα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – το γε­γο­νός αυτό μπο­ρεί να απο­δει­χτεί από πολ­λές από­ψεις εξαι­ρε­τι­κά ση­μα­ντι­κό.
Φυ­σι­κά, δεν πε­ρι­κλεί­ε­ται όλο το αρι­στε­ρό δυ­να­μι­κό του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα. Ένα ση­μα­ντι­κό του κομ­μά­τι το­πο­θε­τή­θη­κε με το ενιαίο ψη­φο­δέλ­τιο, είτε γιατί πί­στευε ότι «δεν είναι η στιγ­μή» είτε γιατί υπο­τι­μά το μέ­γε­θος του κιν­δύ­νου της δε­ξιάς στρο­φής είτε γιατί έχει τη λάθος αντί­λη­ψη ότι θα ελέγ­ξου­με τον πρό­ε­δρο αν εί­μα­στε στη συ­μπο­λί­τευ­ση είτε για όλους αυ­τούς τους λό­γους. Ωστό­σο, η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, που θα συ­νε­χί­σει να είναι αμεί­λι­κτη, θα δια­λύ­σει σύ­ντο­μα αυτές τις αυ­τα­πά­τες με τρόπο που κα­νείς δεν θα μπο­ρεί πλέον να πει «δεν κα­τά­λα­βα»…

Το Rproject

Οι δυ­νά­μεις της Επα­να­στα­τι­κής Αρι­στε­ράς (ΔΕΑ, ΚΟΚ­ΚΙ­ΝΟ, ΑΠΟ, ανέ­ντα­χτοι που συμ­με­τέ­χουν στο Rproject) έπαι­ξαν ση­μα­ντι­κό ρόλο σε αυτές τις εξε­λί­ξεις. Με το κεί­με­νο συμ­βο­λής που κα­τέ­θε­σαν, με τη μη υπερ­ψή­φι­ση των ει­ση­γη­τι­κών κει­μέ­νων, με την υπερ­ψή­φι­ση των τρο­πο­λο­γιών του Αρι­στε­ρού Ρεύ­μα­τος. Αλλά και με την αξιό­λο­γη ορ­γα­νω­τι­κή τους δύ­να­μη, που απο­δεί­χθη­κε ση­μα­ντι­κά στις διερ­γα­σί­ες και δεί­χνει τις πε­ραι­τέ­ρω με­γά­λες δυ­να­τό­τη­τές τους.
Τώρα, πρέ­πει να συ­στη­μα­το­ποι­η­θεί και ανα­δει­χθεί η πο­λι­τι­κή του προ­σφο­ρά, με την πε­ραι­τέ­ρω επε­ξερ­γα­σία των πο­λι­τι­κών του αιχ­μών, με τη δια­κή­ρυ­ξή του που θα ανα­δει­κνύ­ει τη με­τα­βα­τι­κή λο­γι­κή στο πο­λι­τι­κό σχέ­διο, το πρό­γραμ­μα και το στρα­τη­γι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό, με τη συ­σπεί­ρω­ση αρι­στε­ρού δυ­να­μι­κού σε αυτή τη βάση.     

Η «στιγ­μή» του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

Η συ­στη­μα­τι­κή προ­σπά­θεια δε­ξιάς στρο­φής από την ηγε­σία Τσί­πρα είναι πλέον προ­φα­νής. Η προ­σπά­θεια δη­μιουρ­γί­ας γε­φυ­ρών, αλλά και όρων «ομα­λής δια­δο­χής» χωρίς ρή­ξεις και ανα­τα­ρα­χή, το ίδιο. Ωστό­σο, η αστι­κή τάξη δεν είναι ούτε έτοι­μη ούτε πρό­θυ­μη να στη­ρί­ξει τις τύχες της σε μια κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Οι ανά­γκες και απαι­τή­σεις της αστι­κής τάξης μέσα στην κρίση δεν ανέ­χο­νται ούτε καν ψο­φο­δε­είς δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις τύπου ΔΗΜΑΡ, πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Μπο­ρεί λοι­πόν για το σύ­στη­μα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να μην είναι η επι­λο­γή, αλλά βο­λεύ­ε­ται μια χαρά και δίνει υπέρ πά­ντων αγώνα για την «εξη­μέ­ρω­ση» του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, για ένα ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ του «ρε­α­λι­σμού» και της δια­χει­ρι­στι­κής υπευ­θυ­νό­τη­τας. Στο βαθμό που στο σύ­στη­μα η ηγε­σία ή κομ­μά­τι της ηγε­σί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προ­σφέ­ρει το δεύ­τε­ρο χωρίς το σύ­στη­μα να προ­σφέ­ρει στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ το πρώτο, η μάχη στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα πα­ρα­μέ­νει ανοι­χτή σε κάθε έκ­βα­ση. Και από την έκ­βα­σή της θα εξαρ­τη­θεί σε με­γά­λο βαθμό η συ­νο­λι­κή έκ­βα­ση της τα­ξι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης. Από το σύ­στη­μα, αλλά και από δυ­νά­μεις μέσα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, γί­νε­ται συ­στη­μα­τι­κή προ­σπά­θεια να απο­μα­κρυν­θού­με από τον «εφιάλ­τη» μιας με­τω­πι­κής ρήξης «με τα φρένα σπα­σμέ­να» όπως προ­α­λει­φό­ταν στις εκλο­γές του Ιούνη. Για μας, αυτός ο εφιάλ­της του συ­στή­μα­τος αλλά και κά­ποιων οπα­δών της δια­χεί­ρι­σης στις γραμ­μές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, είναι η καρ­διά του πο­λι­τι­κού μας σχε­δί­ου! Στη Συν­διά­σκε­ψη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αυτή η καρ­διά άρ­χι­σε να χτυ­πά­ει πιο ζωηρά: τόσο με την εμ­φά­νι­ση της Αρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας όσο και με τη μα­ζι­κή έκ­φρα­ση των αρι­στε­ρών δια­θέ­σε­ων της βάσης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ -και μέσω αυτών των πιέ­σε­ων της κοι­νω­νί­ας- άσχε­τα αν όλο το αρι­στε­ρό δυ­να­μι­κό δεν μπό­ρε­σε να συ­μπα­ρα­τα­χθεί σε αυτή τη φάση…     


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου