Απόφαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού της ΑΚΟΑ (19-20 Μαΐου)

 Η μεγάλη νίκη της ριζοσπαστικής αριστεράς

Το περασμένο Σαββατοκύριακο (19-20 Μαΐου) πραγματοποιήθηκε το Πανελλαδικό Συντονιστικό της ΑΚΟΑ με θέματα τον απολογισμό του εκλογικού αποτελέσματος της 6ης Μαΐου και την οργάνωση του αγώνα που καλούμαστε να δώσουμε την επόμενη περίοδο. Η συμμετοχή των μελών του Συντονιστικού ήταν μεγάλη και οι παρεμβάσεις τους καίριες. Την Κυριακή συζητήθηκε και ψηφίστηκε ομόφωνα η απόφαση του Συντονιστικού, την οποία και δημοσιεύουμε ολόκληρη. 

 Το ιστορικό εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου, αποτέλεσμα που οδήγησε στη συντριβή του δικομματισμού και στη μεγάλη άνοδο της αριστεράς (με θλιβερή παρένθεση και μελανό σημείο το υψηλό ποσοστό και την είσοδο στη βουλή της φιλοναζιστικής Χρυσής Αυγής) δημιουργεί συνθήκες για μια μεγάλη ανατροπή. Ιδιαίτερα, οι 1.061.265 πολίτες που επέλεξαν την ψήφο στη ριζοσπαστική αριστερά, οδηγώντας τον ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ με μικρή διαφορά από τη ΝΔ στη δεύτερη θέση, δημιουργούν σημαντικές προϋποθέσεις ώστε στις 17 Ιουνίου να συντελεστεί μια ευρύτερη ανατροπή. Μια ανατροπή που θα μπορέσει να κάνει πραγματικότητα την κυβέρνηση της αριστεράς και του λαού. Να εδραιώσει στη θέση της απόγνωσης την ελπίδα, ανοίγοντας νέους δρόμους για τις κοινωνίες που αγωνίζονται στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, να νικήσουν τις δικτατορίες των αγορών και την αυταρχική αντιδημοκρατική διακυβέρνηση του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου.

Η μεγάλη επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν τυχαία

 Ο ΣΥΡΙΖΑ εξέπεμψε ένα σαφές και πειστικό πολιτικό μήνυμα. Επιβεβαιώθηκαν απόλυτα όλες οι εκτιμήσεις του, ιδιαίτερα κατά το δραματικό για το λαό διάστημα της τελευταίας διετίας. Ενίσχυσε την πολύμορφη αν και όχι πάντα ισχυρή παρουσία του στα πολιτικά και στα κοινωνικά μέτωπα, βρέθηκε παντού σε όλους τους αγώνες, σε όλα σχεδόν τα σημεία των κοινωνικών αντιστάσεων. Κατάφερε μετά από πολύ καιρό το αξιακό φορτίο της ανανεωτικής -ριζοσπαστικής αριστεράς, τα ιδιαίτερα φυσιογνωμικά της στοιχεία, να επανέλθουν, να αναδειχθούν και να αξιοποιηθούν για να αναχαιτίσουν την επίθεση των δυνάμεων του κοινωνικού συντηρητισμού σε μια σειρά κρίσιμα και με ιδεολογική χροιά ζητήματα. Ζητήματα, όπως η δαιμονοποίηση των μεταναστών, αλλά και η πρόσφατη απάνθρωπη, υποκριτική και βίαιη διαπόμπευση των ιερόδουλων γυναικών, η περιφρόνηση και η εχθρότητα απέναντι στην αλληλεγγύη και τις εκδηλώσεις της, η βαθιά υποτίμηση και το πριόνισμα δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών, η επιθετικότητα απέναντι στη δημόσια περιουσία και το περιβάλλον.

Πρέπει όμως να σημειώσουμε, ότι τη μεγάλη δυναμική ιδιαίτερα των τελευταίων ημερών πριν από τις εκλογές, έδωσε το ελπιδοφόρο μήνυμα για την ενότητα και για την κυβέρνηση της αριστεράς. Το μήνυμα μιας αριστεράς που θα διαμορφώνει και δεν θα παρακολουθεί τις εξελίξεις. Αυτός ο στόχος αποδείχθηκε συναρπαστικός, ζωογόνος και ελπιδοφόρος για ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων, διαμορφώνοντας μαζί και με άλλα, καθοριστικά το τελικό αποτέλεσμα.

Στο διάστημα από τις εκλογές έως σήμερα η ριζοσπαστική αριστερά χωρίς να παγιδευτεί στα δόκανα της οικουμενικής και της υποκριτικής “στήριξης” των μνημονιακών δυνάμεων σε μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση της αριστεράς, με τη σταθερή πλεύση και την παρουσία του στην Ελλάδα και την Ευρώπη, κατάφερε να διατηρηθεί μέχρι στιγμής, αλώβητος, αποκρούοντας τις πρωτοφανούς έντασης και εύρους επιθέσεις από τις εγχώριες αλλά και όλες τις διεθνείς δυνάμεις της κοινωνικής συντήρησης και των αγορών. Κατάφερε επίσης να διευρύνει την υποστήριξη και την επιρροή του στην κοινωνία, εδραιώνοντας τη θέση του ως ο ιδανικός εγγυητής της πορείας απεμπλοκής από το μνημόνιο και την κρίση καθώς επίσης και της ενότητας, όχι μόνο της αριστεράς αλλά και όλου του λαού.

Ένα επίσης σημαντικό στοιχείο είναι ότι τη μεγάλη άνοδό του ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την πέτυχε σε βάρος των άλλων δυνάμεων της αριστεράς, αλλά καταφέρνοντας να απεγκλωβίσει συνειδήσεις από τα πολιτικά και ιδεολογικά δεσμά του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Καταφέρνοντας επίσης να μετακινήσει ανθρώπους από την αδιαφορία και την αποχή στην αποδοχή και τη στήριξη μιας εναλλακτικής πολιτικής με αριστερή ταυτότητα. Δυστυχώς, η ενωτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ προς την υπόλοιπη αριστερά δεν βρήκε ανταπόκριση, καθώς άλλες προτεραιότητες, κομματικές περιχαρακώσεις και ανταγωνισμοί κυριάρχησαν. Σήμερα ο μόνος τρόπος για να αποφύγουν αυτές οι δυνάμεις την πολιτική αλλά και εκλογική τους περιθωριοποίηση είναι η αλλαγή πλεύσης και η συμμετοχή τους- με σεβαστή την ιδιαίτερη αντίληψη της κάθε μιας- σε ένα κοινό μέτωπο με στόχο την κυβέρνηση της αριστεράς. Τα σημεία ισορροπίας μπορούν να βρεθούν και να κάνουν, σε συνδυασμό με την απαραίτητη στήριξη στους κοινωνικούς αγώνες και το λαό, πιο ισχυρή τη διαπραγματευτική της ικανότητα. 

Για τις νέες μάχες που έρχονται

Στη σκληρή μάχη που καλούμαστε να δώσουμε την επόμενη περίοδο (η πρώτη φάση της θα ολοκληρωθεί στις 17 Ιουνίου), χρειάζεται να συμπυκνώσουμε την πολιτική μας σε ορισμένα απολύτως σαφή σημεία. Να πείσουμε ότι μπορούμε με μια υψηλή εκλογική καταγραφή του ΣΥΡΙΖΑ και με επιμονή στην ενωτική μας κατεύθυνση να φτάσουμε στην κυβέρνηση της αριστεράς και ότι επιπλέον μπορούμε να εδραιώσουμε αυτή τη νέα, εντελώς πρωτόγνωρη για τη χώρα και το λαό μας πραγματικότητα, με συνέπεια, αξιοπιστία, συμπαγή ομάδα και ένα πρόγραμμα που να δίνει απαντήσεις σε όλα, δείχνοντας το δρόμο και οδηγώντας σε λύσεις ανατροπής της σημερινής τάξης πραγμάτων. Ανατροπής, με τον ενθουσιασμό και τη συμμετοχή του λαού στη θέση της κατάθλιψης, της περιθωριοποίησης και της εξόντωσής του.

Χρειάζεται επίσης, ένα σύστημα επικοινωνίας και διάδοσης του μηνύματός μας, που να μπορεί να ανταγωνιστεί την προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ, απομονώνοντας και αχρηστεύοντας τις συκοφαντίες. Η σημερινή οργανωτική κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το σύνολο των πολιτικών του λειτουργιών, δυστυχώς, ούτε τη δημιουργική συμμετοχή των μελών του στον πολιτικό σχεδιασμό επιτρέπει, ούτε όμως και τις ανάγκες της επαφής με το λαό μπορεί να εξυπηρετήσει στο βαθμό που χρειάζεται. Ταιριάζουν σε ένα κόμμα του 5%, αν και μάλλον και για αυτό υπολείπονται, πόσο περισσότερο για ένα κόμμα του 17% που τώρα διεκδικεί την πρώτη θέση και την κυβερνητική εξουσία.

Η προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και η ουσιαστική ενδεχόμενη ενιαιοποίησή του είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, που τη συζήτηση του έχουμε υποχρέωση να προετοιμάσουμε. Μελετώντας από τώρα, υπολογίζοντας τα νέα δεδομένα και υλοποιώντας τις αποφάσεις από την επόμενη ημέρα των εκλογών. Η υπεράσπιση των κανόνων της δημοκρατίας και της συλλογικότητας για όλο αυτό το διάστημα αλλά και μετά είναι κάτι πολύ σημαντικό. Το ότι οι όποιες παραφωνίες σημειώθηκαν στο προηγούμενο διάστημα, δημιουργώντας συγχύσεις και ερωτηματικά χωρίς μεγάλο ευτυχώς πολιτικό κόστος, οφείλονται στην έλλειψη έστω και προσωρινά ή στην αγνόηση συλλογικών αποφάσεων και διαδικασιών, δεν είναι τυχαίο.

Οι επόμενες τρεις εβδομάδες, οι μέρες που απόμειναν μέχρι τις εκλογές είναι ιδιαίτερα κρίσιμες. Τη θετική εξέλιξη της μάχης δεν την προσδοκούμε περιμένοντας. Τη διαμορφώνουμε παλεύοντας. Ο δρόμος που επιχειρούμε να βαδίσουμε είναι πολύ δύσκολος, αλλά ο μόνος αξιοπρεπής και ρεαλιστικός. Έχει κινδύνους και το αναπόφευκτο ρίσκο. Ο ΣΥΡΙΖΑ -ΕΚΜ καλείται να οργανώσει μαζί με το λαό μια μεγάλη απόδραση. Μια απόδραση από το εργαστήριο ενός εγκληματικού πειράματος, λίγο πριν από το τέλος. Μια απόδραση από την κόλαση στην ελεύθερη ζωή. Στηριζόμαστε στο λαό, σε όλους αυτούς που παράγουν τον πλούτο, σε αυτούς που είναι η μεγάλη πλειοψηφία, σε αυτούς που έχουν το δίκιο και που με τη συμμετοχή και τους αγώνες τους μπορούν να το διεκδικήσουν.

Στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, η προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης, της ανατροπής του καπιταλισμού, η προοπτική ενός σοσιαλισμού με δημοκρατία, ελευθερία και αυτοδιαχείριση, μπορεί να αποτελέσει την πυξίδα σε ένα ταξίδι που ήδη ξεκίνησε. Σε αυτό το ταξίδι, και σε αυτούς τους αγώνες οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι της ΑΚΟΑ θα παραμείνουν στην πρώτη γραμμή.