Το ΚΚΕ πήρε διαζύγιο από το λαϊκό αίσθημα και τα αυτονόητα

Του Γιώργου Τσίπρα – “Δρόμος της Αριστεράς” 

Με απίστευτα επιχειρήματα προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα

 Αυτή τη φορά δεν πρόκειται απλώς για μια λαθεμένη ή διαφορετική προσέγγιση, ούτε για το σύνηθες εμφυλιοπολεμικό κλίμα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.

Απέναντι σε ένα συντριπτικό για το δικομματισμό εκλογικό απστέλεσμα που ανατρέπει το πολιτικό σκηνικό και προκαλεί αισθήματα ανάτασης στον αριστερό κόσμο και το λαό, ο Περισσός δυσφορεί αδυνατώντας να ξεχωρίσει το δικό του μίζερο αποτέλεσμα από το αντικειμενικό πολιτικό αποτέλεσμα της κάλπης.

Απέναντι στο πολιτικό επίδικο των μετεκλογικών εξελίξεων, όπου για πρώτη φορά δημιουργούνται και θεσμικοί όροι ανατροπής της μέχρι σήμερα κυρίαρχης αστικής πολιτικής, ο Περισσός κάνει τα πάντα για να «εξαφανίσει» αυτό το επίδικο και να το υπονομεύσει. Απέναντι στη μεγάλη επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ που κυρίως εξέφρασε την εκλογική μετατόπιση λαϊκών μαζών προς τα αριστερά, περνά σε μια τυφλή ολομέτωπη επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ, μπερδεύοντας σκόπιμα το ποιος είναι ο κύριος εχθρός και ποιος ο σύμμαχος. Για να τα κάνει όλα αυτά η ηγεσία του ΚΚΕ παίρνει διαζύγιο από τα αυτονόητα, υποστηρίζει πράγματα που δεν αντέχουν την ελάχιστη κριτική, σιωπά για άλλα που βοούν. Αυτή τη φορά η ηγεσία του ΚΚΕ έχει ολότελα ξεφύγει…

Ποια είναι, τελικά, η εκτίμηση για το εκλογικό αποτέλεσμα;

Τι είναι, τελικά, το εκλογικό αποτέλεσμα ; Καλό ή κακό για το λαό; Στο πρόσωπο των μνημονιακών δυνάμεων που κατέρρευσαν τρώει ή όχι χτύπημα και ο αστισμός και οι δυνάμειςτης αντίδρασης;

Εντάξει, ο ΣΥΡΙΖΑ και κάθε προοδευτικός άνθρωπος αναγνωρίζει ότι το εκλογικό αποτέλεσμα έχει αντιφατικές πλευρές, έχει και σημαντικές αρνητικές πλευρές όπως την άνοδο των νεοναζί. Ένα κομμάτι κόσμου που δεν ήθελε άλλο τη συνέχιση αυτής τη πολιτικής στράφηκε προς τον Πάνο Καμμένο ή τους νεοναζί αντί να στραφεί προς τα Αριστερά.
Υπάρχει, όμως, κάτι θετικό στο εκλογικό αποτέλεσμα; Μπορεί να υπάρξει κάτι θετικό που δεν ταυτίζεται με την εκλογική αύξηση του ΚΚΕ;

Η ηγεσία του ΚΚΕ θέλει πολύ να κρύψει αυτή ακριβώς την αντίφαση : αντιλαμβάνεται ότι ο λαός το θεωρεί ένα γενικά θετικό ή πολύ θετικό αποτέλεσμα, μα από την άλλη εφόσον το ΚΚΕ δεν ανεβαίνει, μάλλον δεν έχει συμβεί και τίποτα… Ούτε το πρώτο θέλει να παραδεχτεί ανοιχτά, ούτε το δεύτερο τολμά να υποστηρίξει ξεκάθαρα. Και μασάει τα λόγια του.

Λέει η Α. Παπαρήγα το βράδυ των εκλογών: «Τα εκλογικά αποτελέσματα δείχνουν οπωσδήποτε ανατροπή του γνωστού μας πολιτικού σκηνικού, διακοπή του συστήματος της εναλλαγής των δύο κομμάτων».
Η ανακοίνωση της Κ.Ε. του ΚΚΕ στις 7 Μάη αναγνωρίζει ότι «τα δύο αυτά κόμματα υπέστησαν βαριά ήττα». Η συντριβή αυτή είναι καταρχήν κάτι πολύ θετικό για το λαό; Γιατί αρνούνται να ξεστομίσουν αυτή την απλή αλήθεια που νιώθει ή αντιλαμβάνεται ο λαός, όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι και τα περισσότερα μέλη του ΚΚΕ; Λέει η Κ.Ε.: «Η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού με τη μορφή που πήρε με το εκλογικό αποτέλεσμα δεν συνιστά ανατροπή πολιτικής». Αυτό είναι απόλυτα σωστό, η ανατροπή της πολιτικής δεν έχει ακόμη συντελεστεί. Ωστόσο, αυτή η «ανατροπή του πολιτικού σκηνικού με τη μορφή που πήρε» δεν ανοίγει το δρόμο, δεν είναι ξεκάθαρα ευνοϊκή υπέρ και μιας ανατροπής της πολιτικής; Δεν διαμορφώνει καλύτερους όρους για το λαό ώστε να πετύχει αυτή την ανατροπή; Γιατί δεν το παραδέχονται καθαρά; Έχουν δει πολλές τέτοιες εκλογικές ανατροπές δικομματικών συστημάτων κοινοβουλευτικής δημοκρατίας;

Εμμέσως, αλλά πολύ… εμμέσως, η ηγεσία του ΚΚΕ παραδέχεται τα αυτονόητα. Λέει η Α. Παπαρήγα: «Το εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει και μία θετική τάση, αντικειμενικά: ότι ωριμάζουν ή θα ωριμάσουν στην πορεία ανατροπές στη λαϊκή συνείδηση, θα ωριμάσει το κίνημα της πραγματικής ανατροπής και αυτό το κίνημα δεν θα απέχει, δεν θα βρίσκεται μακριά, πολύ περισσότερο σε αντίθεση με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ». Και πιο πριν: «Θα επιχειρηθεί να σχηματιστεί μία κυβέρνηση… με στόχο ακριβώς να προλάβουν να μη δημιουργηθεί ένα πλειοψηφικό ρεύμα αλλαγής».

Η Α. Παπαρήγα παραδέχεται τη «θετική τάση» του εκλογικού αποτελέσματος, αλλά δεν μας λέει πώς εκφράστηκε αυτή «αντικειμενικά», σε τι συνίσταται. Δεν μας λέει, επίσης, σε τι συνίσταται και πώς εκφράστηκε στο εκλογικό αποτέλεσμα ότι «ωριμάζουν ανατροπές στη λαϊκή συνείδηση, ωριμάζει το κίνημα της πραγματικής ανατροπής», ούτε πώς εκφράστηκε το «πλειοψηφικό ρεύμα αλλαγής» που πράγματι υπάρχει! Κυρίως, η Α. Παπαρήγα άθελά της παραδέχεται μιαν άλλη, οδυνηρή αλήθεια: ότι σήμερα το κίνημα της πραγματικής ανατροπής που ωριμάζει απέχει, βρίσκεται μακριά, σε αντίθεση με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ…

Σχέδιο αντιδραστικής αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού

Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει θετικό το αποτέλεσμα, γιατί πρέπει έμμεσα να υποστηρίξει το ακριβώς αντίθετο• μια εντελώς παράλογη συκοφαντία κατά του ΣΥΡΙΖΑ που δεν πείθει ούτε τα μέλη του ΚΚΕ. Λέει η Α. Παπαρήγα: «Οδεύουμε σε μία μεταβατική φάση, όπου θα επιχειρηθεί η δημιουργία ενός νέου πολιτικού σκηνικού με νέα πρόσωπα κεντροδεξιάς κατεύθυνσης ή με επίκεντρο μια νέα σοσιαλδημοκρατία με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ, για να προληφθεί ο ανερχόμενος λαϊκός ριζοσπαστισμός». Κύριο χαρακτηριστικό του αστικού πολιτικού σκηνικού που αναμορφώνεται, λέει η Κ.Ε. «η αναστήλωση της κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, η ανασύνθεση της σοσιαλδημοκρατίας με πυρήνα αρχικά τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ».

Ήταν και οι εκλογές τμήμα αυτού του σχεδίου που εκτίναξαν το ΣΥΡΙΖΑ; Από πού προκύπτει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μέρος του σχεδίου αναμόρφωσης; Κάνουν ότι δεν βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των επιθέσεων του δικομματισμού και των συγκροτημάτων και πριν και μετά τις εκλογές;

Λέει η Παπαρήγα στη συνέντευξη Τύπου, στις 10 Μάη: «Αυτό που δεν άρεσε (σ.σ. στην αστική τάξη) είναι αυτό που είπαμε θαρρετά στο λαό: Δεν μπαίνουμε σε μια τέτοια κυβέρνηση. Θέλουν να μας σύρουν σε μια τέτοια κυβέρνηση. Αυτό τους πείραξε. Ούτε η αποδέσμευση από την Ε.Ε., αυτό το λέμε διακόσια χρόνια, ούτε για τον σοσιαλισμό. Δεν είναι αυτό που τους πείραξε. Αυτό που τους πείραξε σήμερα είναι ότι δεν μπαίνουμε σε κυβέρνηση».

Πρώτον, εκτός του ΣΥΡΙΖΑ και του μεγαλύτερου μέρους του κόσμου της Αριστεράς και του λαού που θέλει να αλλάξουν τα πράγματα και τσαντίστηκε με τη στάση του ΚΚΕ, δεν είδαμε κανέναν άλλο, και ειδικά την αστική τάξη να την «πείραξε» ότι το ΚΚΕ δεν μπαίνει σε κυβέρνηση της Αριστεράς. Μάλλον χάρηκε και χάρηκε πολύ η αστική τάξη. Για αυτό και δεν πιέζουν καθόλου αυτές τις μέρες το ΚΚΕ και δεν ασχολείται κανείς μαζί του από τα μνημονιακά κόμματα και το δικομματισμό και τα Μέσα Ενημέρωσης. Έτσι δεν είναι;

Δεύτερο, αυτό που ισχυρίζονται για το εαυτό τους, χωρίς να έχει γίνει, είναι αυτό που γίνεται με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν το ισχυρίζονται.
Τον ΣΥΡΙΖΑ πράγματι προσπάθησαν απέλπιδα να τον σύρουν σε μια μνημονιακή κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», σε μια προσπάθεια να τον απαξιώσουν και να αναλάβουν πάλι τα ηνία αναδιαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού που τα χάνουν λόγω του εκλογικού αποτελέσματος αλλά και του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν βλέπει η ηγεσία του ΚΚΕ αυτό που βλέπει όλος ο κόσμος• δηλαδή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κάνει το… δικό του και για αυτό δέχεται κάθε είδους επιθέσεις και πιέσεις από το μνημονιακό μπλοκ;

Το ΚΚΕ κλοτσά ακόμη μια σπάνια ευκαιρία

Η ηγεσία του ΚΚΕ επινοεί απίστευτα (ακόμα και για μαρξιστές) επιχειρήματα για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Αρνήθηκε να υποστηρίξει προωθώντας τις δικές του θέσεις τη δυνατότητα μιας κυβέρνησης της Αριστεράς μόνο και μόνο για να χτυπήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, αδιαφορώντας τελείως για το συμφέρον του λαού. «Μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων αλλά και ένα τμήμα των ψηφοφόρων του κόμματος, κάτω από την πίεση της όξυνσης των λαϊκών προβλημάτων, τα παραπλανητικά συνθήματα περί αναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου και άμεσης ανακούφισης των εργαζομένων, δεν μπόρεσε να κατανοήσει και να ενστερνισθεί τη διαφορά ανάμεσα στην κυβέρνηση και την πραγματική εξουσία». Πολύ καλά έκαναν οι εργαζόμενοι και οι ψηφοφόροι του κόμματος! Αλήθεια, μια αριστερή κυβέρνηση, αν κάποια εξαιρετική στιγμή δοθεί η δυνατότητα να συγκροτηθεί, δεν βοηθά στο δρόμο για την «πραγματική εξουσία»;

Οι φιλολαϊκές κυβερνήσεις της Λ. Αμερικής όπως του Τσάβες ή του Μοράλες τι ακριβώς είναι; Τις καταγγέλλει κι αυτές το ΚΚΕ; Αν το ΚΚΕ θεωρεί το μίνιμουμ πρόγραμμα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ σοσιαλδημοκρατικό, θα μπορούσε να δεχτεί τη συνάντηση με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρα και να αντιπροτείνει το δικό του μίνιμουμ κυβερνητικό πρόγραμμα για να «αποκαλύψει» και τον Τσίπρα και το σοσιαλδημοκράτη ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί δεν το έκανε; Γιατί δεν δέχτηκε π.χ. τη συνάντηση και να αντιπροτείνει επιπλέον των 5 σημείων του ΣΥΡΙΖΑ κάτι για τη σύνοδο του NATO το οποίο «δεν είναι καθόλου τυχαίο» ότι τα 5 σημεία «δεν περιλαμβάνουν ούτε ως άξονα και περιεχόμενο»;

Στη συνέντευξη Τύπου ένας δημοσιογράφος ρώτησε, πολύ απλά, την Α. Παπαρήγα: «Πολλοί αντίπαλοι του ΚΚΕ το κατηγορούν ότι δεν νοιάζεται, δεν ενδιαφέρεται για τη δυστυχία των ανέργων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και λένε ότι μία αριστερή κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να δώσει άμεση λύση, αλλά θα μπορούσε να ανακουφίσει κάποια από αυτά τα προβλήματα. Τι απαντάτε;» Το μόνο που απάντησε η γενική γραμματέας είναι ότι «δεν μπορούμε να συμμετάσχουμε σε μια κυβέρνηση που δεν θα ανακουφίσει το λαό, θα οξύνει και θα περιπλέξει την κατάσταση».

Θλιβερό, πολύ θλιβερό …