ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΕΥΡΩ Η ΔΡΑΧΜΗ ΚΑΙ Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

 Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*

Οι προσπάθειες εκφοβισμού του ελληνικού λαού με την προβολή εκβιαστικών διλημμάτων και στόχο την κάμψη του αγωνιστικού ηθικού δείχνουν τον πανικό των δυνάμεων του δικομματισμού και της υπερεθνικής ελίτ μπροστά στη ραγδαία άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Αιχμή του δόρατος το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή», το οποίο χρησιμοποιούν ως βασικό μοχλό πίεσης.

Ωστόσο «ο βασιλιάς είναι... γυμνός».! Ακόμα και αν προς στιγμήν θέταμε την Ελλάδα εκτός «κάδρου», η ζωή καθαρά δείχνει ότι το οικοδόμημα της Ευρωζώνης και του ενιαίου νομίσματος (ευρώ) ενέχει πρόβλημα βιωσιμότητας, ενώ η λειτουργία του «παράγει» αδιαλείπτως ελλείμματα για τις αδύναμες οικονομίες και πλεονάσματα στις ισχυρές και, αντί για σύγκλιση οικονομιών, έχουμε απόκλιση και ακραίες πολιτικές λιτότητας σε όφελος τραπεζιτών και τοκογλύφων.

Ταυτόχρονα η πολιτική των «Μνημονίων» δεν λύνει ούτε τη βιωσιμότητα του χρέους, ούτε την ανάπτυξη, ούτε την απασχόληση, αλλά οδηγεί λαούς και εργαζόμενους στο «κοινωνικό νεκροταφείο». Κατά συνέπεια θα ήταν πιο ρεαλιστικό και συνετό για τις κυρίαρχες υπερεθνικές ελίτ να επαναξετάσουν το οικοδόμημα της ΟΝΕ αποτρέποντας τις συνέπειες μιας άτακτης κατάρρευσης της Ευρωζώνης. 

Στρατηγική και τακτική

Το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» που θέτουν οι ευρωκράτες των Βρυξελλών με επικεφαλής την Α. Μέρκελ είναι σαν να τον καλούν να διαλέξει «χειρότερο κακό». Ο ΣΥΡΙΖΑ απορρίπτει το δίλημμα και θέτει ως αφετηρία την εναλλακτική στρατηγική πρόταση «σωτηρίας του λαού», η οποία είναι σαφής και συγκεκριμένη. Ανατροπή Μνημονίου, διαγραφή μεγαλύτερου μέρους του χρέους, εξόφληση υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης, εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση τραπεζών, επιστροφή ΔΕΚΟ στο Δημόσιο, παραγωγική ανασυγκρότηση, αύξηση απασχόλησης, αναδιανομή εισοδήματος, εξυγίανση δημόσιων οικονομικών, πάταξη φοροδιαφυγής και κακοδιαχείρισης δημόσιου χρήματος, στήριξη αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων, αναβάθμιση παροχών υγείας - παιδείας - πρόνοιας, αναδιοργάνωση και εκδημοκρατισμό κράτους, κ.ά.

Αυτό το πλαίσιο αποτελεί την «κόκκινη γραμμή» και η εφαρμογή του ξεκινά από την πρώτη μέρα ανάδειξης κυβέρνησης των ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων με ιεράρχηση προτεραιοτήτων, ρυθμούς υλοποίησης, ενδιάμεσους στόχους κ.ά., στηριζόμενη πάντα στην ενεργό στήριξη και συμμετοχή του ελληνικού λαού.

Ωστόσο πολλοί αναρωτιούνται καλοπροαίρετα: Τι θα γίνει αν η Α. Μέρκελ και οι κυρίαρχες ευρωπαϊκές ελίτ αρνηθούν, εντείνουν τις πιέσεις και τους εκβιασμούς; Η απάντηση είναι σαφής. Ο ελληνικός λαός βρίσκεται ήδη, με την πλάτη στον τοίχο». Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αρνηθεί τις δεσμεύσεις του και να παραιτηθεί από την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Θα παραμείνει σταθερός στη ακύρωση του Μνημονίου και την επανεξέταση όλων των ζητημάτων επί μηδενικής βάσης.

Αν οι «άρχοντες των δακτυλιδιών» αρνηθούν αλλαγή των δεσμεύσεων της κυβέρνησης Παπαδήμου και προβούν σε μονομερείς ενέργειες, η απάντηση θα είναι «μορατόριουμ» στην εξυπηρέτηση του χρέους (τοκοχρεωλυσίων), παράλληλα με τα μέτρα παραγωγικής για ανασυγκρότηση, αύξηση θέσεων εργασίας ιδιαίτερα για τη νέα γενιά, τόνωση της ζήτησης με στήριξη αγοραστικής δύναμης μισθών συντάξεων, πάταξη φοροδιαφυγής και κακοδιαχείρισης δαπανών κ.ά.

Πρέπει να γίνει καθαρό ότι ο ελληνικός λαός έχει φθάσει στα όριά του και, αν κάτι πρέπει να αλλάξει, είναι η πολιτική της «τρόικας» και η κατάργηση του Μνημονίου. Η «τρόικα» δεν είναι πανίσχυρη. Όλοι ξέρουν ότι η ενδεχόμενη απόπειρα εκδίωξης της Ελλάδας από την Ευρωζώνη δεν είναι εύκολη, ούτε από θεσμική (νομική) ούτε από οικονομική άποψη, δεδομένου ότι υπάρχει ορατός κίνδυνος «ντόμινο» και ανεξέλεγκτης κατάρρευσης της Ευρωζώνης.

Δεν μπορούμε να περιγράψουμε με ακρίβεια τον «οδικό χάρτη» των γεγονότων, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι για τον ελληνικό λαό η ανατροπή του Μνημονίου είναι θέμα επιβίωσης. Με την ενεργό συμμετοχή του λαού μπορούν να γίνουν πράγματα που σε πρώτη «ανάγνωση» φαίνονται δύσκολα, ωστόσο δεν είναι αδύνατα.

Η αντίληψη περί παραμονής «πάση θυσία" στο ευρώ, ακόμα και με νέα Μνημόνια ή μικροβελτιώσεις του σημερινού, οδηγεί στη θέση «ευρώ και... ξερό ψωμί», που δεν ενοχλεί τις κυρίαρχες ελίτ και τους βαρόνους των media ούτε βέβαια την Ά. Μέρκελ. Είναι θέση ηττοπαθής και καλλιεργεί νεο-ραγιαδισμό. Ακυρώνει στην πράξη την εναλλακτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ που έχει στο επίκεντρο τη σωτηρία του λαού με την ανατροπή του Μνημονίου και το άνοιγμα του δρόμου σε ριζοσπαστικές - προοδευτικές αλλαγές.

Θα πρέπει να τονίσουμε ότι άλλο το όραμα της Ευρώπης των λαών και των εργαζομένων και άλλο το «όραμα» της Μέρκελ με τη μορφή της σημερινής Ευρωζώνης, που τείνει να γίνει «κολαστήριο» για τους εργαζόμενους και τους ευρωπαϊκούς λαούς και μετατρέπει τη χώρα σε προτεκτοράτο. Από αυτήν την άποψη ο αγώνας του ελληνικού λαού, εκτός από τη δική του επιβίωση, σηματοδοτεί αντιστάσεις, διεργασίες και ανατροπές και σ' άλλες ευρωπαϊκές χώρες, πρώτα απ' όλα σε εκείνες όπου λαοί και εργαζόμενοι βρίσκονται σε καθεστώς «χημειοθεραπείας» στο πλαίσιο ή στα «πρόθυρα» του μηχανισμού στήριξης.

Κοινή δράση της Αριστεράς, ισχυρό λαϊκό κίνημα

Η ουσιαστική ενημέρωση και συσπείρωση του ελληνικού λαού, η δραστήρια συμμετοχή του στα πολιτικά δρώμενα, προεκλογικά και μετεκλογικά, αποτελεί βασικό όρο αποτροπής των κινδύνων από τις πιέσεις, εκβιασμούς, απειλές, ακόμα και «προβοκάτσιες» που ενδεχομένως θα προκληθούν από κύκλους της εγχώριας ελίτ και της «τρόικας» προκειμένου να ακυρώσουν την πολιτική προοδευτικής εξόδου από την κρίση.

Γι' αυτό έχει τεράστια σημασία η επιδιώξη κοινής δράσης όλων των δυνάμεων της Αριστεράς στη χώρα αντί «καταγγελιών», «αφορισμών» και «κασσανδρολογίας», καθώς και η ανάπτυξη αλληλεγγύης με όλες τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ένα πρώτο δίδαγμα που βγαίνει από τη μεγάλη κοινωνική ανατροπή, θα λέγαμε «ειρηνική επανάσταση», που συντελείται στην Ελλάδα είναι ότι ο λαϊκός παράγοντας ανάτρεψε τον δικομματισμό, ο λαϊκός παράγοντας έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνιστή των εξελίξεων, ο λαϊκός παράγοντας θα κρίνει τελικά και την έκβαση της συντελούμενης ανατροπής.

Γι' αυτόν λέγοντας την αλήθεια στον λαό, ακολουθώντας ευέλικτη τακτική, χωρίς εκπτώσεις σε στρατηγικές επιλογές, μισόλογα, αμφισημίες και αναδιπλώσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βγει πρώτη δύναμη στις εκλογές και με πυρήνα τις δυνάμεις του να συγκροτήσει αριστερή κυβέρνηση που θα ανοίξει τον δρόμο για μια ελπιδοφόρα προοπτική της νέας γενιάς και συνολικά της ελληνικής κοινωνίας.

*Δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ το Σάββατο 26/5. Ο Γιάννης Τόλιος είναι διδάκτωρ οικονομικών επιστημών, υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ στη Β' Αθήνας