Γενική απεργία διαρκείας μέχρι να πέσουν!

Αναδημοσίευση από το ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Ελλάδα - Ισπανία - Πορτογαλία - Ιταλία: κοινός ξεσηκωμός του Ευρωπαϊκού Νότου

Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό. Όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν πάει άλλο. Ότι η Τρόικα, δηλαδή η ΕΕ και το ΔΝΤ, έχοντας ρίξει την ελληνική οικονομία και κοινωνία στα τάρταρα, έρχονται να μας «σώσουν» με ένα νέο πακέτο μαζικών ανθροπωθυσιών. Και οι ψευτο-παλικαράδες τύπου Σαμαρά, οι ψευτο-αριστεροί τύπου Κουβέλη, για να μη μιλήσουμε για τα γουρούνια τύπου Βενιζέλου, ετοιμάζουν το σφαγείο για εκατομμύρια εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων και φτωχών.

Πόλεμος

Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους για τον εξοντωτικό πόλεμο που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας.

• Επίσημη ανεργία, 23,6% (η πραγματική βέβαια πάνω από 30%)!
• Ανεργία των νέων 55% (επίσημα)!
• 68% ζουν σήμερα κάτω από τα όρια της φτώχειας σύμφωνα με την ίδια την στατιστική υπηρεσία της ΕΕ (Eurostat, Ιούλης 2012)!
• 22% πτώση του ΑΕΠ της χώρας!
• Το χρέος υπολογίζεται να φτάσει το 179% του ΑΕΠ το 2013, με βάση τον προϋπολογισμό που καταρτίζει η κυβέρνηση μαζί με τους «εταίρους» της στην Τρόικα. Θυμίζουμε ξανά ότι το 2008 το χρέος ήταν στο 109% του ΑΕΠ (εφημ. Ημερησία, 2.10.2012).

Ο ελληνικός λαός δεν έχει άλλη επιλογή από το να στείλει τους Τροϊκανούς και τα αφεντικά τους από εκεί που ήρθανε. Κι αυτό σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: Πρέπει να πέσουν οι σημερινοί κυβερνώντες!

Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ένα τρόπο: με μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις και με μαζικές καταλήψεις, παντού!

Στην πράξη, αυτό σημαίνει μια γενική απεργία διαρκείας, και καταλήψεις διαρκείας απ’ άκρη σ’ άκρη, σ’ όλη τη χώρα!

Μαχητικές προτάσεις από συνδικάτα – 48ρες επαναλαμβανόμενες και διαρκείας

Το πιο σημαντικό στοιχείο των πρόσφατων εξελίξεων είναι το γεγονός ότι μια σειρά σημαντικά συνδικάτα αρχίζουν να υιοθετούν την πρόταση αυτή. Η ηγεσία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ ομόφωνα υιοθέτησε αυτή την αντίληψη. Ο πρόεδρος της, Νίκος Φωτόπουλος, τόνισε ανάμεσα σε άλλα, στην τελευταία σύσκεψη στελεχών που κάλεσε η ΓΣΕΕ, ότι χρειάζεται:  «κατάληψη όλων των βασικών Υπουργείων, όλων των οργανισμών, όλων των τραπεζών, όλων των εφοριών, του αεροδρομίου και των λιμανιών» και  «συντονισμένα έναρξη επαναλαμβανόμενων 48 ωρών απεργιών με καθημερινή συγκέντρωση στο σύνταγμα» .

Σε παρόμοιους τόνους αρχίζουν και μιλούν μια σειρά ομοσπονδίες. Οι ναυτεργάτες (ΠΝΟ) οι εργαζόμενοι στα μέσα συγκοινωνίας σταθερής τροχιάς, (ΣΤΑΣΥ – Ηλεκτρικός, Μετρό, Τραμ) στην Αθήνα, οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες του ΑΠΘ, οι εφοριακοί, κλπ, καλούν σε επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες ενώ η πανελλήνια ομοσπονδία των γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία, ΟΕΝΓΕ, καλεί για απεργία διαρκείας,

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αν ξεκινήσει ένα κύμα απεργιών και καταλήψεων από ένα σοβαρό τμήμα των συνδικαλιστικών δυνάμεων του τόπου, έχει τη δυνατότητα να απλωθεί σαν φωτιά σε όλη τη χώρα.

Να ξεπεραστεί το εμπόδιο των ηγεσιών ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ

Το εμπόδιο που αυτή τη στιγμή πρέπει να ξεπεραστεί είναι οι επίσημες ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Ο Ν. Φωτόπουλος και άλλοι συνδικαλιστές καλούν τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να πάρουν την πρωτοβουλία για το συντονισμό. Αυτό όμως, χρειάζεται να το πούμε καθαρά, δεν πρόκειται να γίνει! Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δεν πρόκειται να ανταποκριθούν στην πρόταση αυτή.

Η πρωτοβουλία επομένως πρέπει να παρθεί από ένα αριθμό Ομοσπονδιών οι οποίες μέσα από τις δράσεις τους θα σύρουν και το υπόλοιπο συνδικαλιστικό κίνημα σε αυτή την κατεύθυνση. Αν 3 ή 4 ομοσπονδίες σημαντικών κλάδων πάρουν μια τέτοια πρωτοβουλία, με τόλμη και αποφασιστικότητα, στις υπάρχουσες συνθήκες αυτό είναι αρκετό για να ξεσηκώσει όλη την κοινωνία σε ένα τεράστιο απεργιακό κύμα που όμοιό του δεν έχει ξαναυπάρξει στη μεταπολίτευση.

Θα κινηθούν σ’ αυτή την κατεύθυνση οι πιο πάνω συνδικαλιστές ή θα αφήσουν την ευθύνη στην ηγεσία της ΓΣΕΕ η οποία δεν πρόκειται ποτέ να το κάνει από μόνη της;

Μαζί με Ισπανούς, Πορτογάλους κι άλλους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη

Οι συνθήκες δίνουν όμως ένα ακόμη δίδαγμα. Ότι η ενότητα και ο συντονισμός των αγώνων ανάμεσα στους εργαζόμενους της Ευρώπης και ειδικά τις χώρες του Νότου, είναι κάτι εντελώς ρεαλιστικό.

Αυτή τη στιγμή ολόκληρος σχεδόν ο Νότος είναι στο πόδι! Με πρωτοφανείς, ιστορικές σε διαστάσεις κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι οι άνεργοι και οι νέοι στην Ισπανία και την Πορτογαλία, συγκρούονται σκληρά με τις δυνάμεις καταστολής, έχοντας να αντιμετωπίσουν μέχρι και πλαστικές σφαίρες.  Στις υπόλοιπες χώρες, παρότι το κίνημα είναι πιο πίσω, κάτω από το έδαφος επικρατεί αναβρασμός. Αυτό δεν αφορά μόνο τη (μεγάλη) Ιταλία και τη (μικρή) Κύπρο, αλλά ακόμα και χώρες του Βορρά όπως είναι η Ιρλανδία και η Βρετανία.

Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που τα ευρωπαϊκά συνδικάτα των οποίων ηγούνται βολεμένοι και καλοπληρωμένοι καρεκλοκένταυροι, δεν κάνουν απολύτως τίποτε για να συντονίσουν αυτούς τους αγώνες. Κάνουν το ακριβώς αντίθετο: ότι περνά από το χέρι τους για να υποσκάψουν κάθε προσπάθεια.

Παρόλα αυτά, παρά τον προδοτικό ρόλο των ηγεσιών του, το κίνημα κινείται μέσα από τις εμπειρίες του, στο μόνο δρόμο που είναι ρεαλιστικός: των μεγάλων ταξικών αγώνων και ανατροπών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Οι αντικειμενικές δυνατότητες και τα καθήκοντα της Αριστεράς

Κάθε οργάνωση της Αριστεράς έχει χρέος να ενισχύσει αυτές τις πρωτοβουλίες και κινήσεις. Αυτό σημαίνει, σ’ ότι μας αφορά στην Ελλάδα:

• Συνεργασία της Αριστεράς, ενότητα στη δράση για κοινές προτάσεις στο εργατικό κίνημα στην προοπτική της γενικής απεργίας διαρκείας με στόχο την πτώση της κυβέρνησης

•  Ιδιαίτερη ευθύνη σ’ αυτό το ρόλο έχει ο ΣΥΡΙΖΑ που εκ των πραγμάτων αποτελεί την ηγεμονική δύναμη στο χώρο της Αριστεράς.

• Ταξικό διεθνιστικό κάλεσμα και  πρωτοβουλίες στα εργατικά κινήματα του Νότου και κάθε χώρας που βρίσκεται σε αναβρασμό, με στόχο τον συντονισμό των αγώνων.

• Πάλη για μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα (με επίκεντρο, εξ αντικειμένου, τον ΣΥΡΙΖΑ)  που να λειτουργήσει σαν πυροκροτητής για τα κινήματα όλης της Ευρώπης.

• Πάλη για την υιοθέτηση από την κυβέρνηση της Αριστεράς ενός μεταβατικού-σοσιαλιστικού προγράμματος που αποτελεί το μόνο πρόγραμμα που μπορεί να δώσει διέξοδο από την κρίση και λύσεις στα σημερινά προβλήματα.

• Πάλη με τους εργαζόμενους της υπόλοιπης Ευρώπης για μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές στο στόχο μιας Σοσιαλιστικής Ευρώπης, σε βάση ομοσπονδιακή, δημοκρατική, ισότιμη και εθελοντική.

Μια σειρά κλάδοι στους ρυθμούς των προτάσεων της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ

Σχόλιο από το Ξεκίνημα

Στη συνάντηση στελεχών της ΓΣΕΕ την Τετάρτη 3 Οκτώβρη, ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ Νίκος Φωτόπουλος επέμεινε στην πρόταση που είχε ήδη καταθέσει σε προηγούμενη συνάντηση της ΓΣΕΕ και που είχε εγκρίνει ομόφωνα το Διοικητικό Συμβούλιο της ΓΕΝΟΠ μερικές μέρες πριν, μια πρόταση που ισοδυναμεί με απεργία διαρκείας και καταλήψεις παντού.

Αυτή τη στιγμή οι προτάσεις της ΓΕΝΟΠ είναι οι πιο μαχητικές προτάσεις που έχουν κατατεθεί μπροστά στο μαζικό – εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας, προτάσεις που είναι πολύ πιο μπροστά και από τα δύο μαζικά κόμματα της Αριστεράς και γι’ αυτό χρειάζεται να στηριχτούν και υιοθετηθούν από το ευρύτερο συνδικαλιστικό κίνημα.

Πέρα από το κάλεσμα προς τη ΓΣΕΕ όμως η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ θα πρέπει να προχωρήσει στο να πάρει από τα κάτω πρωτοβουλία συντονισμού σε επίπεδο βάσης, καθώς η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ σε επίπεδο ηγεσιών δεν πρόκειται να πάρουν κανενός είδους αντίστοιχες πρωτοβουλίες.

Παραθέτουμε στη συνέχεια αποσπάσματα από την ομιλία του Νίκου Φωτόπουλου στη συνάντηση των στελεχών της ΓΣΕΕ την Τετάρτη, 3 Οκτώβρη:

«...Από τη Δευτέρα 8 Οκτώβρη και πριν καν η κυβέρνηση ανακοινώσει τα μέτρα με σχέδιο επεξεργασμένο από τη ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και ευθύνη των ομοσπονδιών για την υλοποίηση, κατάληψη όλων των βασικών Υπουργείων, όλων των οργανισμών, όλων των τραπεζών, όλων των εφοριών, του αεροδρομίου και των λιμανιών.  

•             Να νεκρώσουν τα πάντα

•             Η ΤΡΟΙΚΑ να μην μπορεί να μπει σε κανένα Υπουργείο      

•             Να μην προλαβαίνουν να μετρούν καταλήψεις

Μετά από μερικές ημέρες και αφού περάσει το μήνυμα ότι εδώ κάτι σοβαρό γίνεται γιατί αυτό είναι που λείπει, συντονισμένα έναρξη επαναλαμβανόμενων 48 ωρών απεργιών με καθημερινή συγκέντρωση στο σύνταγμα.

Οποίος πει ότι ο κόσμος δεν αντέχει η δεν τραβά θα του απαντήσω ότι εκείνο που δεν αντέχει είναι να παίζουν με το μεροκάματο του.

… Τότε είναι σίγουρο ότι ο κόσμος θα ακολουθήσει.

Θα ακολουθήσει γιατί ο κόσμος ούτε βολεμένος είναι, ούτε ασυνείδητος .

Εκείνο που χρειάζεται λοιπόν είναι αυτό που λείπει, ΤΟΛΜΗ και πάλι ΤΟΛΜΗ.

Μόνο έτσι θα βγουν τα εκατομμύρια του κόσμου της εργασίας στο δρόμο , και έτσι θα νικήσουμε».

 Καλύτερη πρόταση αντίστασης, σαν άμεση απάντηση στην πρόκληση των Τροϊκανών, δεν έχει τεθεί από κανένα άλλο συνδικαλιστή μπροστά στο εργατικό κίνημα!

Κάθε ομοσπονδία και κάθε σωματείο, έχει σημασία να πάρουν θέσεις υποστήριξης αυτών των προτάσεων έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια χιονοστιβάδα αντίστασης από τη βάση του κινήματος, που να συμπαρασύρει τα πάντα.

Ήδη ένας αριθμός ομοσπονδιών έχουν πάρει αποφάσεις σε παρόμοια κατεύθυνση. Η ΠΝΟ (ναυτεργάτες), οι εργαζόμενοι στα μέσα σταθερής τροχιάς (ΣΤΑΣΥ – Ηλεκτρικός, Τραμ, Μετρό) στην Αθήνα, οι εφοριακοί μαζί με άλλους κλάδους του υπουργείου Οικονομικών, έχουν εξαγγείλει 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες. Οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου στη Θεσσαλονίκη αποφάσισαν να προχωρήσουν σε επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες. Οι γιατροί στα δημόσια νοσοκομεία (ΟΕΝΓΕ) κινούνται στην κατεύθυνση της απεργίας διαρκείας και επιχειρούν συντονισμό με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στη δημόσια Υγεία, ενώ οι εργαζόμενοι στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης  προσανατολίζονται σε καταλήψεις Δημαρχείων.

Αν αυτές οι ομοσπονδίες αποφασίσουν, πέρα από το κάλεσμα προς τη ΓΣΕΕ, να συντονιστούν μεταξύ τους και να κάνουν πράξη τις προτάσεις που καταθέτουν τότε ο κύβος θα έχει ριφθεί. Ο ένας μετά τον άλλο, κλάδοι του εργατικού κινήματος θα μπαίνουν στο χορό, σε μια χιονοστιβάδα απέναντι στην οποία καμία Τρόικα και καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορεί να σταθεί.

Η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ θα έχει προσφέρει ιστορική υπηρεσία στο εργατικό κίνημα της χώρας μας αν αναλάβει ενεργητική πρωτοβουλία συντονισμού αυτών των ομοσπονδιών από τα κάτω. Θα έχει δημιουργήσει τις δυνατότητες για την πρώτη μεγάλη νίκη και για την αντεπίθεση από το εργατικό κίνημα και το λαό της χώρας μας.