Αυτον τον ΣΥΡΙΖΑ θέλουμε

Ημερομηνία: 28/11/2012

Κεί­με­νο συμ­βο­λής των δυνάμεων της ΑΝΑΣΑ

Λί­γα 24ω­ρα πριν την πα­νελ­λα­δι­κή συν­διά­σκε­ψη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ΕΚ­Μ, η συζήτη­ση για την πο­ρεία του εγ­χει­ρή­μα­τος, τα φυ­σιο­γνω­μι­κά του χαρακτη­ρι­στι­κά, τις συμ­μα­χίες και τις προ­τά­σεις του για τη διέ­ξο­δο α­πό την κρί­ση, κο­ρυ­φώ­νε­ται. Στις ε­κα­το­ντά­δες συ­νε­λεύ­σεις που έ­γι­ναν σε ό­λη την Ελλά­δα κα­τα­γρά­φη­κε έ­νας πλού­τος ι­δεών και προ­τά­σεων α­πό τα μέ­λη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Στην πο­ρεία προς τη συν­διά­σκε­ψη έ­χουν ή­δη κα­τα­τε­θεί τροπο­λο­γίες και κεί­με­να, α­πό ρεύ­μα­τα και συ­νι­στώ­σες: α­πό τους Ενερ­γούς Πο­λί­τες, το Αρι­στε­ρό Ρεύ­μα, την Μαρ­ξι­στι­κή Φω­νή κ.λπ. Οι δυ­νά­μεις της Α­ΝΑ­ΣΑ, που περι­λαμ­βά­νουν έ­να ση­μα­ντι­κό μέ­ρος α­νέ­ντα­χτων, αλ­λά και συλ­λο­γι­κο­τή­των του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, κα­τέ­θε­σαν κεί­με­νο συμ­βο­λής, το ο­ποίο και δη­μο­σιεύτηκε στην Εποχή.

 Oταν κά­να­με τα πρώ­τα μας βή­μα­τα, ε­μείς α­νέ­ντα­χτοι και α­νέ­ντα­χτες, αλ­λά και συλ­λο­γι­κό­τη­τες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, πε­ρι­γρά­φα­με την πα­ρέμ­βα­σή μας με τη φρά­ση «μια α­νά­σα για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ». Τό­τε, α­πο­τυ­πώ­σα­με δη­μό­σια την α­γω­νία μας για την ε­νό­τη­τα του χώ­ρου, για τη δια­τή­ρη­ση και ε­νί­σχυ­ση των ρι­ζο­σπα­στι­κών πο­λι­τι­κών και ταυ­το­τι­κών του χα­ρα­κτη­ρι­στι­κών.

Οι δυ­νά­μεις της Α­ΝΑ­ΣΑ έ­νω­σαν τις δυ­νά­μεις τους τις δύ­σκο­λες στιγ­μές για να κρα­τή­σουν την ι­δέα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ζω­ντα­νή. Και κα­τά­φε­ραν να την κρα­τή­σουν κό­ντρα σε ό­σους και ό­σες προέ­βλε­παν το τέ­λος του εγ­χει­ρή­μα­τος. Ταυ­τό­χρο­να, πε­ρι­γρά­φα­με το δρό­μο για το ε­πό­με­νο βή­μα, ε­πι­μέ­νο­ντας στην υ­πό­θε­ση της ε­νό­τη­τας και α­να­σύν­θε­σης της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς.

Από τό­τε έ­γι­ναν πολ­λά. Μέ­σα σε πρω­τό­γνω­ρες οι­κο­νο­μι­κές, πο­λι­τι­κές και κοι­νω­νι­κές συν­θή­κες, σε συν­θή­κες έ­ντο­νης τα­ξι­κής - κοι­νω­νι­κής πό­λω­σης, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κα­τά­φε­ρε έ­να «θαύ­μα». Κα­τά­φε­ρε να α­να­γνω­ρι­στεί α­πό έ­να ση­μα­ντι­κό μέ­ρος της κοι­νω­νίας, ως το α­ντί­πα­λο δέ­ος, ως δύ­να­μη υ­πέρ των εκ­με­ταλ­λευό­με­νων και -ό­χι στο βαθ­μό που θα θέ­λα­με- ως η δύ­να­μη που α­να­φέ­ρε­ται σε μια ρι­ζι­κά νέα κοι­νω­νία.  

Η συμ­βο­λή των δυ­νά­μεών μας σε ό­λη αυ­τή την πο­ρεία ή­ταν ση­μα­ντι­κή. Για­τί ο σπό­ρος που ρί­ξα­με, για την α­νά­γκη α­να­σύν­θε­σης της ρι­ζο­σπα­στι­κής α­ρι­στε­ράς, φύ­τρω­σε. Για­τί η ε­πι­μο­νή μας στην ε­νό­τη­τα δι­καιώ­θη­κε. Για­τί υ­πε­ρα­σπι­στή­κα­με ι­δέες και α­ξίες, που χω­ρίς αυ­τές ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν θα εί­χε κα­τα­φέ­ρει να κά­νει το άλ­μα, να έρ­θει σε ε­πα­φή με το διά­χυ­το ρι­ζο­σπα­στι­σμό μέ­ρους της κοι­νω­νίας. Για­τί, πολ­λές φο­ρές γί­να­με α­νά­χω­μα, ό­πως και άλ­λοι άλ­λω­στε, ώ­στε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να μην χά­σει τη ψυ­χή του, να μην α­λω­θεί α­πό δυ­νά­μεις και πρό­σω­πα που ε­λά­χι­στη σχέ­ση έ­χουν με τις α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κές ι­δέες της α­ρι­στε­ράς.

Προς τη Συν­διά­σκε­ψη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

Σή­με­ρα, ε­λά­χι­στες η­μέ­ρες πριν την πα­νελ­λα­δι­κή συν­διά­σκε­ψη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ΕΚ­Μ, νιώ­θου­με δι­καιω­μέ­νοι α­πό τις ε­ξε­λί­ξεις, κα­θώς η ι­δέα  του ε­νιαίου ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ των με­λών του, αρ­χί­ζει να γί­νε­ται πρά­ξη, κα­θώς η πο­ρεία με­τα­σχη­μα­τι­σμού του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε ε­νιαίο πο­λυ­τα­σι­κό κόμ­μα έ­χει δρο­μο­λο­γη­θεί.

Εί­μα­στε έ­τοι­μοι να συμ­με­τά­σχου­με στις μά­χες που συ­νε­πά­γε­ται αυ­τή η προ­σπά­θεια, έ­χο­ντας πλή­ρη συ­νεί­δη­ση ό­τι τα ορ­γα­νω­τι­κά ζη­τή­μα­τα εί­ναι ε­ξό­χως πο­λι­τι­κά, αλ­λά και ό­τι η συ­γκρό­τη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ως α­νοι­χτού, μα­ζι­κού, ερ­γα­τι­κού - λαϊκού κόμ­μα­τος της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς εί­ναι κα­τε­ξο­χήν υ­πό­θε­ση ε­μπέ­δω­σης και εμ­βά­θυν­σης των ρι­ζο­σπα­στι­κών δη­μο­κρα­τι­κών, πο­λι­τι­κών και ταυ­το­τι­κών του χα­ρα­κτη­ρι­στι­κών.

Τα προ­η­γού­με­να χρό­νια κρα­τή­σα­με ψη­λά τη ση­μαία ι­διαί­τε­ρων πλευ­ρών της φυ­σιο­γνω­μίας του «χώ­ρου», μα­ζί και με άλ­λες δυ­νά­μεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Η κοι­νω­νι­κή και τα­ξι­κή προ­σέγ­γι­ση των ζη­τη­μά­των που α­φο­ρούν την κρί­ση, η υ­πα­γω­γή του πο­λι­τι­κού μας σχε­δίου στη σο­σια­λι­στι­κή διέ­ξο­δο α­πό την κα­πι­τα­λι­στι­κή κρί­ση, η  υ­πε­ρά­σπι­ση των με­τα­να­στών και με­τα­να­στριών, η α­ντιε­θνι­κι­στι­κή, διε­θνι­στι­κή και α­ντι­μπε­ρια­λι­στι­κή μας ο­πτι­κή, η α­νά­δει­ξη του φε­μι­νι­σμού και της οι­κο­λο­γίας ως βα­σι­κών στοι­χείων της ταυ­τό­τη­τάς μας, η αυ­το­νο­μία των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των, η συμ­με­το­χή μας σε ε­ναλ­λα­κτι­κά κι­νή­μα­τα υ­πε­ρά­σπι­σης δι­καιω­μά­των, του α­ντια­πα­γο­ρευ­τι­κού και του α­ντι­μι­λι­τα­ρι­στι­κού κι­νή­μα­τος, του κι­νή­μα­τος για τα δι­καιώ­μα­τα των κρα­του­μέ­νων, της σε­ξουα­λι­κής α­πε­λευ­θέ­ρω­σης, των κοι­νω­νι­κών και ε­θνο­τι­κώ­ν-ε­θνι­κών μειο­νο­τή­των. Αλλά και συ­νο­λι­κό­τε­ρα, η ε­πι­μο­νή μας στο στρα­τη­γι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό του σο­σια­λι­σμού και του κομ­μου­νι­σμού ως ο­ρά­μα­τος κα­θο­λι­κής α­πε­λευ­θέ­ρω­σης, η α­ντί­θε­σή μας τό­σο στη σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία ό­σο και στο μο­ντέ­λο του στα­λι­νι­σμού και του «υ­παρ­κτού σο­σια­λι­σμού», εί­ναι με­ρι­κά α­πό τα στοι­χεία που οι δυ­νά­μεις της Α­ΝΑ­ΣΑ, μα­ζί πά­ντα και με άλ­λες δυ­νά­μεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, πρό­βα­λαν ό­λο το προ­η­γού­με­νο διά­στη­μα.

Η νε­ο­λαιί­στι­κη ε­ξέ­γερ­ση του Δε­κέμ­βρη του 2008, οι με­γά­λες στιγ­μές του κι­νή­μα­τος α­ντί­στα­σης στις πο­λι­τι­κές των μνη­μο­νίων, η Υπα­τία, το «κί­νη­μα των α­γα­να­κτι­σμέ­νων», η ε­ξέ­γερ­ση της Κε­ρα­τέ­ας εί­ναι με­ρι­κά α­πό τα με­γά­λα ο­ρό­ση­μα ό­που τα φυ­σιο­γνω­μι­κά αυ­τά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά «δι­καιώ­θη­καν».

Βα­δί­ζο­ντας προς τη συν­διά­σκε­ψη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, θα στη­ρι­χτού­με α­πο­φα­σι­στι­κά σε αυ­τά τα πο­λι­τι­κά και ταυ­το­τι­κά στοι­χεία και θα δώ­σου­με τη μά­χη για να γί­νουν η στέ­ρεη βά­ση για τη συ­γκρό­τη­σή του ως μα­ζι­κού κόμ­μα­τος της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς.

Η κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς

Για μας, κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς ση­μαί­νει:

- Κυ­βέρ­νη­ση που θα έρ­θει στην ε­ξου­σία ό­χι σαν «ώ­ρι­μο φρού­το» αλ­λά με τον «τρό­πο της Αρι­στε­ράς»: με μα­ζι­κό κί­νη­μα και με πο­λι­τι­κό α­γώ­να που θα α­να­τρέ­ψει τη ση­με­ρι­νή τρι­κομ­μα­τι­κή συ­γκυ­βέρ­νη­ση.

- Κυ­βέρ­νη­ση που έ­χει πλή­ρη συ­νεί­δη­ση ό­τι δεν μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει «ου­δε­τε­ρό­τη­τα» α­πέ­να­ντι στις δυ­νά­μεις του κε­φα­λαίου και «συ­γκε­ρα­σμός συμ­φε­ρό­ντων» α­νά­με­σα σε εκ­με­ταλ­λευ­τές και εκ­με­ταλ­λευό­με­νους.

- Κυ­βέρ­νη­ση που για να εί­ναι συ­νε­πής σε ό­λα αυ­τά, θα πρέ­πει να ε­πι­διώ­κει α­πό σή­με­ρα, συ­στη­μα­τι­κά και με έμ­φα­ση, πα­ρά τις μέ­χρι σή­με­ρα αρ­νή­σεις, την κοι­νή δρά­ση και το μέ­τω­πο της Αρι­στε­ράς, της ρι­ζο­σπα­στι­κής οι­κο­λο­γίας και των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των. Αλλά και με δυ­νά­μεις, πο­λι­τι­κές και κοι­νω­νι­κές, που α­πο­δε­σμεύο­νται πει­στι­κά α­πό πα­ρα­δο­σια­κές πο­λι­τι­κές το­πο­θε­τή­σεις και ε­ντά­ξεις και ε­πι­θυ­μούν να ε­νταχ­θούν στο πο­λι­τι­κό σχέ­διο της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς. Η α­πα­ρά­δε­κτη σε­χτα­ρι­στι­κή στά­ση της η­γε­σίας του ΚΚΕ δεν α­κυ­ρώ­νει μια τέ­τοια κα­τεύ­θυν­ση ού­τε μπο­ρεί να δι­καιο­λο­γή­σει τη στρο­φή σε άλ­λες κα­τευ­θύν­σεις συμ­μα­χιών (πα­τριω­τι­κή Δε­ξιά, π.χ. Ανε­ξάρ­τη­τοι Έλλη­νες ή μνη­μο­νια­κή «Αρι­στε­ρά»).

Μό­νο μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς μπο­ρεί να βά­λει φρέ­νο στην κοι­νω­νι­κή ι­σο­πέ­δω­ση, να έρ­θει σε ρή­ξη με το ση­με­ρι­νό πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα, με τις δυ­νά­μεις του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κα­πι­τα­λι­σμού τό­σο στην Ελλά­δα ό­σο και στην Ευ­ρώ­πη.

Για­τί μό­νο μια τέ­τοια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς μπο­ρεί, να δώ­σει ά­με­σα δείγ­μα­τα γρα­φής μιας άλ­λης, ρι­ζι­κά δια­φο­ρε­τι­κής α­ντί­λη­ψης, σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα, να α­πο­κα­τα­στή­σει και διευ­ρύ­νει τα ερ­γα­σια­κά, πο­λι­τι­κά και κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα.

Για­τί μό­νο μια τέ­τοια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς μπο­ρεί ναι δια­μορ­φώ­σει μια στέ­ρεη και αμ­φί­δρο­μη σχέ­ση με τα ρι­ζο­σπα­στι­κά κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα, τα πλητ­τό­με­να, κυ­ρίως τα φτω­χό­τε­ρα κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα.

Για­τί μό­νο μια τέ­τοια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς θα α­πο­φύ­γει τον πει­ρα­σμό μιας δή­θεν ρε­α­λι­στι­κής προ­σέγ­γι­σης των ζη­τη­μά­των που έ­χουν σχέ­ση με το χρέ­ος και την οι­κο­νο­μία συ­νο­λι­κά και θα κι­νη­θεί στη βά­ση των α­να­γκών της κοι­νω­νίας και ό­χι του ευ­ρώ. Επι­μέ­νου­με: κα­μία θυ­σία για το ευ­ρώ και τους τρα­πε­ζί­τες - κα­μία αυ­τα­πά­τη για τη δραχ­μή.

Οι προ­γραμ­μα­τι­κές μας αιχ­μές

Η κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς θα πρέ­πει να στη­ρι­χτεί η ί­δια αλ­λά και να ζη­τή­σει τη στή­ρι­ξη του κό­σμου της Αρι­στε­ράς και των κι­νη­μά­των για την υ­λο­ποίη­ση ε­νός προ­γράμ­μα­τος ρή­ξης με το μνη­μό­νιο, την τρόι­κα και το σύ­στη­μα:

• Άμε­ση α­κύ­ρω­ση των μνη­μο­νίων και των ε­φαρ­μο­στι­κών τους νό­μων, κα­ταγ­γε­λία των δα­νεια­κών συμ­βά­σεων. Άμε­ση α­πε­μπλο­κή α­πό τον πε­ρι­βό­η­το «μη­χα­νι­σμό στή­ρι­ξης» της Ε.Ε., της Ε­ΚΤ και του ΔΝΤ.

• Ανα­στο­λή πλη­ρω­μών στους τό­κους του δη­μό­σιου χρέ­ους, δια­γρα­φή του με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του (με την ε­ξαί­ρε­ση του χρέ­ους προς τα α­σφα­λι­στι­κά τα­μεία). Συ­γκρό­τη­ση διε­θνούς Επι­τρο­πής Λο­γι­στι­κού Ελέγ­χου για το χρέ­ος της Ελλά­δας και των άλ­λων χω­ρών του ευ­ρω­παϊκού Νό­του.

• Εθνι­κο­ποίη­ση των τρα­πε­ζών, χω­ρίς α­πο­ζη­μίω­ση των με­γα­λο­με­τό­χων, υ­πό ερ­γα­τι­κό και κοι­νω­νι­κό έ­λεγ­χο.

• Εθνι­κο­ποίη­ση των με­γά­λων, στρα­τη­γι­κής ση­μα­σίας, ε­πι­χει­ρή­σεων και των πρώην ΔΕ­ΚΟ που ι­διω­τι­κο­ποιή­θη­καν. Ανά­κτη­ση του δη­μό­σιου πλού­του που εκ­ποιή­θη­κε ή πρό­κει­ται να εκ­ποιη­θεί (α­ε­ρο­δρό­μιο Ελλη­νι­κού, λι­μά­νια, α­ε­ρο­δρό­μια, δη­μό­σια γη κ.λπ.)

• Την κρί­ση να πλη­ρώ­σουν τα κέρ­δη και οι πλού­σιοι. Ανα­δια­νο­μή του πλού­του υ­πέρ των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Φο­ρο­λό­γη­ση των με­γά­λων τρα­πε­ζι­κών, ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κών, βιο­μη­χα­νι­κών και ε­μπο­ρι­κών κα­θώς και ναυ­τι­λια­κών ο­μί­λων με φο­ρο­λο­γι­κό συ­ντε­λε­στή 45%. Φο­ρο­λό­γη­ση της με­γά­λης α­κί­νη­της πε­ριου­σίας. Κα­τάρ­γη­ση ό­λων των φο­ρο­α­παλ­λα­γών του κε­φα­λαίου. Προο­δευ­τι­κή φο­ρο­λο­γι­κή κλί­μα­κα για τα φυ­σι­κά πρό­σω­πα με στό­χο τη με­τα­βί­βα­ση των φο­ρο­λο­γι­κών βα­ρών στα υ­ψη­λά ει­σο­δή­μα­τα. Κα­τάρ­γη­ση των οι­κο­νο­μι­κών δρα­στη­ριο­τή­των ή συ­ναλ­λα­γών μέ­σω «Off shore» ε­ται­ρειών. Φο­ρο­λό­γη­ση ό­λων των κερ­δο­σκο­πι­κών συ­ναλ­λα­γών. Κα­τάρ­γη­ση των προ­νο­μίων και φο­ρο­λό­γη­ση των ει­σο­δη­μά­των και της πε­ριου­σίας της Εκκλη­σίας. Δρα­στι­κή μείω­ση των δα­πα­νών για στρα­τιω­τι­κούς ε­ξο­πλι­σμούς.

• Αυ­ξή­σεις στους μι­σθούς και τις συ­ντά­ξεις-Χτύ­πη­μα της α­νερ­γίας. Άμε­ση ε­πα­να­φο­ρά των κα­τώ­τε­ρων μι­σθών σε δη­μό­σιο και ι­διω­τι­κό το­μέα στα προ του δεύ­τε­ρου μνη­μο­νίου ε­πί­πε­δα και πε­ραι­τέ­ρω στα­δια­κή αύ­ξη­σή τους. Επι­στρο­φή του 13ου και 14ου μι­σθού στους συ­ντα­ξιού­χους και τους δη­μο­σίους υ­παλ­λή­λους. Άμε­ση ει­σα­γω­γή του 35ω­ρου – 7ω­ρου – 5νθή­με­ρου. Επί­δο­μα α­νερ­γίας στο 80% του βα­σι­κού μι­σθού. Νο­μο­θε­τι­κή ρύθ­μι­ση που θα ε­πι­τρέ­πει το πέ­ρα­σμα των ε­πι­χει­ρή­σεων που κλεί­νουν ή κά­νουν μα­ζι­κές α­πο­λύ­σεις στον έ­λεγ­χο και τη διοί­κη­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

• Υπε­ρά­σπι­ση και διεύ­ρυν­ση του δη­μό­σιου, δω­ρεάν και κοι­νω­νι­κού χα­ρα­κτή­ρα της εκ­παί­δευ­σης. Αύ­ξη­ση των δη­μό­σιων δα­πα­νών για την παι­δεία και την έ­ρευ­να, δί­χρο­νη προ­σχο­λι­κή και 12χρο­νη υ­πο­χρεω­τι­κή εκ­παί­δευ­ση. Δη­μό­σια δω­ρεάν τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση, με ε­λεύ­θε­ρη πρό­σβα­ση. Μό­νι­μη, πλή­ρης και α­πο­κλει­στι­κή α­πα­σχό­λη­ση για ό­λους του εκ­παι­δευ­τι­κούς. Πρό­γραμ­μα κα­τα­πο­λέ­μη­σης των δια­κρί­σεων και της φτώ­χειας.

 • Δη­μό­σια δω­ρεάν υ­γεία για ό­λους και ό­λες. Αύ­ξη­ση των δη­μό­σιων δα­πα­νών για την υ­γεία. Υπε­ρά­σπι­ση και σω­τη­ρία του Ε­ΣΥ α­πό την πλή­ρη διά­λυ­ση στην ο­ποία το ο­δη­γούν τα αλ­λε­πάλ­λη­λα μνη­μό­νια. Ανα­διάρ­θρω­σή του με κα­τα­πο­λέ­μη­ση των κυ­κλω­μά­των κερ­δο­σκο­πίας, της σπα­τά­λης και της δια­φθο­ράς των ε­γκά­θε­των διοι­κή­σεων των νο­σο­κο­μείων. Προσ­λή­ψεις ια­τρι­κού και νο­ση­λευ­τι­κού προ­σω­πι­κού στο Ε­ΣΥ και το Ι­ΚΑ για την κά­λυ­ψη των χι­λιά­δων ορ­γα­νι­κών θέ­σεων. Στή­ρι­ξη των προ­γραμ­μά­των «βοή­θεια στο σπί­τι». Δη­μιουρ­γία Κέ­ντρων α­πο­κα­τά­στα­σης και κοι­νω­νι­κή έ­ντα­ξη πο­λι­τών με α­να­πη­ρίες και Aids. Στή­ρι­ξη του Ο­ΚΑ­ΝΑ. Δω­ρεάν υ­πη­ρε­σίες για τους ψυ­χι­κά πά­σχο­ντες.  

• Υπε­ρά­σπι­ση των με­τα­να­στών - πά­λη κα­τά του ρα­τσι­σμού. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ως πο­λι­τι­κή δύ­να­μη έ­χει ταυ­τι­στεί με την υ­πε­ρά­σπι­ση των με­τα­να­στών και την πά­λη ε­νά­ντια στο ρα­τσι­σμό. Στη νέα φά­ση της ό­ξυν­σης του κρα­τι­κού ρα­τσι­σμού και των φα­σι­στι­κών ε­πι­θέ­σεων ε­νά­ντια στους με­τα­νά­στες πρέ­πει να συ­νε­χί­σει να δί­νει αυ­τή τη μά­χη χω­ρίς κα­μία υ­πο­χώ­ρη­ση, με κα­θα­ρές θέ­σεις:

-Το πρό­βλη­μα δεν εί­ναι οι με­τα­νά­στες, αλ­λά ο ρα­τσι­σμός. Υπε­ρά­σπι­σή τους α­πό τον κρα­τι­κό και κά­θε ρα­τσι­σμό, κα­θώς και α­πό τις φα­σι­στι­κές ε­πι­θέ­σεις.

- Όχι φρά­χτες, FRONTEX, σώ­μα­τα κε­φα­λο­κυ­νη­γών στα σύ­νο­ρα, με­τα­τρο­πή του Λι­με­νι­κού σε πο­λε­μι­κό σώ­μα ε­νά­ντια στους με­τα­νά­στες.

- Κα­νέ­νας με­τα­νά­στης που ζει, ερ­γά­ζε­ται ή θέ­λει να πα­ρα­μεί­νει στην Ελλά­δα «λα­θραίος». Νο­μι­μο­ποίη­ση, ι­θα­γέ­νεια στα παι­διά με­τα­να­στών δεύ­τε­ρης γε­νιάς. Άσυ­λο στους πρό­σφυ­γες.

- Μο­νο­με­ρής κα­ταγ­γε­λία της συν­θή­κης «Δου­βλί­νο ΙΙ», τα­ξι­διω­τι­κά έγ­γρα­φα στους με­τα­νά­στες που θέ­λουν να τα­ξι­δέ­ψουν σε άλ­λες χώ­ρες.

- Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ υ­πο­στη­ρί­ζει την έ­ντα­ξη των με­τα­να­στών στα συν­δι­κά­τα και α­νοί­γει τις γραμ­μές του για να γί­νουν μέ­λη του ό­σοι/ες με­τα­νά­στες/στριες το ε­πι­θυ­μούν.

- Όχι στις ε­πι­χει­ρή­σεις σκού­πα και στις ε­πα­να­προω­θή­σεις, δίω­ξη στις μα­φίες, στα κυ­κλώ­μα­τα και τους α­στυ­νο­μι­κούς και κρα­τι­κούς λει­τουρ­γούς που συ­νερ­γά­ζο­νται μα­ζί τους και τους κα­λύ­πτουν, ώ­στε να λει­τουρ­γούν τα πο­λυ­ποί­κι­λα κυ­κλώ­μα­τα εκ­με­τάλ­λευ­σης των με­τα­να­στών (τρά­φι­κιν­γκ, πορ­νεία, σύγ­χρο­νες μορ­φές δου­λείας).   

• Πά­λη κα­τά του φα­σι­σμού. Η εμ­φά­νι­ση των φα­σι­στι­κών α­ντι­λή­ψεων εί­ναι συν­δυα­σμέ­νη με την έ­ξαρ­ση του ρα­τσι­σμού κα­τά των με­τα­να­στών και  α­πο­τε­λεί ορ­γα­νι­κό σύ­μπτω­μα της πα­ρα­τε­τα­μέ­νης και γε­νι­κευ­μέ­νης οι­κο­νο­μι­κής, πο­λι­τι­κής και κοι­νω­νι­κής κρί­σης. Η ά­νο­δος της ε­κλο­γι­κής ε­πιρ­ροής της να­ζι­στι­κής Χρυ­σής Αυ­γής, με την α­νο­χή και με την έμ­με­ση υ­πο­στή­ρι­ξη του α­στι­κού συ­στή­μα­τος ε­ξου­σίας (θεω­ρία των «δύο ά­κρων») α­νοί­γει το δρό­μο για τη μα­ζι­κή ε­ξά­πλω­ση των να­ζι­στι­κών α­ντι­λή­ψεων και για τη με­τα­τρο­πή της α­πό α­σή­μα­ντη σέ­κτα σε ε­θνι­κής εμ­βέ­λειας να­ζι­στι­κό κόμ­μα. Η Χρυ­σή Αυ­γή και η φα­σι­στι­κή ι­δε­ο­λο­γία πρέ­πει να α­ντι­με­τω­πι­στεί α­πό τις δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς ως κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό ζή­τη­μα, τό­σο με ό­ρους ι­δε­ο­λο­γίας ό­σο και πρα­κτι­κής (συλ­λο­γι­κή δρά­ση, α­ντι­φα­σι­στι­κές ε­πι­τρο­πές, ε­πι­τρο­πές πε­ρι­φρού­ρη­σης κ.λπ.).

• Πά­λη ε­νά­ντια στον αυ­ταρ­χι­σμό. Κα­τάρ­γη­ση των ει­δι­κών μο­νά­δων (ΜΑ­Τ, Ε­ΚΑΜ) και των ει­δι­κών σω­μά­των (Ει­δι­κοί φρου­ροί). Κα­τάρ­γη­ση του τρο­μο­νό­μου, των δια­τά­ξεων που ε­πι­βάλ­λουν την κοι­νω­νία της ε­πι­τή­ρη­σης (κά­με­ρες, πα­ρα­κο­λου­θή­σεις πο­λι­τών κ.λπ.) και των δια­τά­ξεων που ε­πι­τρέ­πουν την ε­πι­στρά­τευ­ση των α­περ­γών ή την κα­τα­να­γκα­στι­κή ερ­γα­σία σε κλά­δους ερ­γα­ζο­μέ­νων. Ρι­ζι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση του σω­φρο­νι­στι­κού συ­στή­μα­τος. Χάρ­της δι­καιω­μά­των των κρα­του­μέ­νων.  

• Αντί­στα­ση στο μι­λι­τα­ρι­σμό και τις στρα­τιω­τι­κές ε­πεμ­βά­σεις, μέ­τω­πο στον ε­θνι­κι­σμό. Η πο­λι­τι­κή μιας κυ­βέρ­νη­σης τη Αρι­στε­ράς δεν μπο­ρεί πα­ρά να διέ­πε­ται α­πό τις αρ­χές του διε­θνι­σμού, της πά­λης ε­νά­ντια στον πό­λε­μο και τις ι­μπε­ρια­λι­στι­κές ε­πεμ­βά­σεις, της προά­σπι­σης της ει­ρή­νης, της φι­λίας και αλ­λη­λεγ­γύης α­νά­με­σα στους λα­ούς. Κα­μία ελ­λη­νι­κή στρα­τιω­τι­κή δύ­να­μη έ­ξω α­πό τα σύ­νο­ρα. Απο­χώ­ρη­ση της Ελλά­δας α­πό το ΝΑ­ΤΟ και ταυ­τό­χρο­να α­γώ­νας για τη διά­λυ­σή του. Κλεί­σι­μο των βά­σεων της Σού­δας και του Άκτιου. Δρα­στι­κή μείω­ση των ε­ξο­πλι­σμώ­ν και των στρα­τιω­τι­κών δα­πα­νών. Δί­καιη λύ­ση στο πα­λαι­στι­νια­κό πρό­βλη­μα με τη δη­μιουρ­γία πα­λαι­στι­νια­κού κρά­τους. Κα­μιά στρα­τιω­τι­κή συ­νερ­γα­σία με το Ισραήλ.   

Μπο­ρού­με να νι­κή­σου­με!

Ο α­γώ­νας για την ε­φαρ­μο­γή ε­νός τέ­τοιου προ­γράμ­μα­τος α­παι­τεί την πιο πλα­τιά κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία, ό­λων των κοι­νω­νι­κών στρω­μά­των, ό­λων των αν­θρώ­πων που πλήτ­το­νται α­πό τη μνη­μο­νια­κή, νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη και συ­ντη­ρη­τι­κή πο­λι­τι­κή, με η­γε­μο­νι­κή δύ­να­μη τις δυ­νά­μεις της ερ­γα­σίας, αλ­λά και τα φτω­χά λαϊκά στρώ­μα­τα, τους αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νους και τους μι­κροϊδιο­κτή­τες στην πό­λη και το χω­ριό. Απαι­τεί ε­πί­σης έ­να ρω­μα­λέο κί­νη­μα, που θα α­πλω­θεί σε ό­λους τους κοι­νω­νι­κούς χώ­ρους, σε ό­λη την κοι­νω­νία και σε ό­λη τη χώ­ρα, το ο­ποίο θα πρω­τα­γω­νι­στή­σει στον α­γώ­να για «να πά­ρου­με τη ζωή μας στα χέ­ρια μας». Για μας αυ­τό ση­μαί­νει ρή­ξεις και α­να­τρο­πές με σα­φές κοι­νω­νι­κό και τα­ξι­κό πε­ριε­χό­με­νο, που α­νοί­γουν το δρό­μο του κοι­νω­νι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού, που ε­ντάσ­σουν το πο­λι­τι­κό μας σχέ­διο στον α­γώ­να για το σο­σια­λι­σμό, τη μό­νη διέ­ξο­δο α­πό τη δο­μι­κή κρί­ση του κα­πι­τα­λι­σμού. Για μια κοι­νω­νία που θα πα­ρά­γει, θα κα­τα­να­λώ­νει και θα ορ­γα­νώ­νε­ται με βά­ση τις κοι­νω­νι­κές α­νά­γκες και την ι­σόρ­ρο­πη σχέ­ση α­νά­με­σα στον άν­θρω­πο και τη φύ­ση, με κοι­νω­νι­κο­ποιη­μέ­να μέ­σα πα­ρα­γω­γής, ό­που την ε­ξου­σία θα α­σκεί η με­γά­λη πλειο­ψη­φία των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των αυ­τοορ­γα­νω­μέ­νων πο­λι­τών.  

Ο δρό­μος έ­χει α­νοί­ξει. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κά­νει το α­πο­φα­σι­στι­κό βή­μα. Οργα­νώ­νε­ται, συ­σπει­ρώ­νει τις δυ­νά­μεις του, βλέ­πει τον εχ­θρό μπρο­στά του και α­πα­ντά με τις δι­κές του α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κές ι­δέες, με το δι­κό του πο­λι­τι­κό σχέ­διο ρή­ξης και α­να­τρο­πής, α­πα­ντά με την αλ­λη­λεγ­γύη, της αυ­τοορ­γά­νω­ση, την α­ξιο­πρέ­πεια. Απα­ντά με τις δι­κές του ε­ναλ­λα­κτι­κές προ­τά­σεις, με την πο­λι­τι­κή και κι­νη­μα­τι­κή του δρά­ση.

Όλοι και ό­λες μα­ζί, μπο­ρού­με να νι­κή­σου­με!

Δεν εί­μα­στε μό­νοι μας

Στην πο­ρεία προς τη συν­διά­σκε­ψη, αλ­λά και προς το 1ο συ­νέ­δριο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, οι δυ­νά­μεις της Α­ΝΑ­ΣΑ δεν εί­ναι μό­νες τους. Όλο και πε­ρισ­σό­τε­ροι σύ­ντρο­φοι και συ­ντρό­φισ­σες, ε­νταγ­μέ­νοι σε άλ­λες συλ­λο­γι­κό­τη­τες ή α­νέ­ντα­χτοι, έ­χουν πα­ρό­μοιους προ­βλη­μα­τι­σμούς, πα­ρό­μοιες α­γω­νίες, πα­ρό­μοιους στό­χους. Εί­ναι το α­πο­τέ­λε­σμα μιας πραγ­μα­τι­κής ε­πα­φής και ώ­σμω­σης. Ισχυ­ρι­ζό­μα­στε ό­τι πα­ρά τις α­ντι­φά­σεις και τα προ­βλή­μα­τα, υ­πάρ­χει σή­με­ρα η δυ­να­τό­τη­τα να ε­μπε­δω­θεί και να εμ­βα­θυν­θεί η «ταυ­τό­τη­τα ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ». Συ­νε­πώς, στην πο­ρεία για το ε­νιαίο κόμ­μα της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς δεν θα κι­νη­θού­με μό­νοι μας.

Με τον πιο α­νοι­χτό τρό­πο, με τον πιο δη­μό­σιο, μα­κριά α­πό λο­γι­κές μη­χα­νι­σμών και κλει­στών δια­δι­κα­σιών, θα ε­πι­διώ­ξου­με τη συ­νά­ντη­ση με ό­σες και ό­σους θέ­λου­ν:

* ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κόμ­μα της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς και ό­χι «δη­μο­κρα­τι­κή πα­ρά­τα­ξη της Αρι­στε­ράς» σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού τύ­που.

* ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ του κρι­τι­κού μαρ­ξι­σμού, α­ρι­στε­ρό, κι­νη­μα­τι­κό και ρι­ζο­σπα­στι­κό.

* ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που ε­νώ θα α­να­γνω­ρί­ζει την κε­ντρι­κό­τη­τα της α­ντί­θε­σης κε­φα­λαίου - ερ­γα­σίας, δεν θα υ­πο­τι­μά τις πολ­λα­πλές κοι­νω­νι­κές α­ντι­θέ­σεις και τη ση­μα­σία κι­νη­μά­των ό­πως το φε­μι­νι­στι­κό, το οι­κο­λο­γι­κό, το α­ντι­ρα­τσι­στι­κό και α­ντι­φα­σι­στι­κό κ.λπ.

* ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ό­χι μό­νο για τις α­νά­γκες του α­γώ­να κα­τά του μνη­μο­νίου, αλ­λά και για το αύ­ριο, για την προο­πτι­κή του σο­σια­λι­σμού και της α­τα­ξι­κής κοι­νω­νίας.

* ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με βα­θιές ρί­ζες στην κοι­νω­νία, με στέ­ρεες σχέ­σεις με τους μι­σθω­τούς, τους συ­ντα­ξιού­χους, τους ά­νερ­γους, τους αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νους, τη νε­ο­λαία, τις γυ­ναί­κες, τους με­τα­νά­στες και τις με­τα­νά­στριες, με ό­σες και ό­σους πλήτ­το­νται α­πό τη μνη­μο­νια­κή, νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη και συ­ντη­ρη­τι­κή πο­λι­τι­κή σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα.

* ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που θα προω­θεί στην πρά­ξη την αυ­τοορ­γά­νω­ση και την αλ­λη­λεγ­γύη. Που θα α­ντι­μά­χε­ται α­ξια­κά, ι­δε­ο­λο­γι­κά και πο­λι­τι­κά τη φα­σι­στι­κή α­πει­λή, τις συμ­μο­ρίες των νε­ο­να­ζι­στών και θα προ­βάλ­λει τις ι­δέες της συλ­λο­γι­κό­τη­τας, της α­ξιο­πρέ­πειας, της α­πο­δο­χής του δια­φο­ρε­τι­κού.

* ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με σα­φείς σχέ­σεις με τα ευ­ρω­παϊκά κι­νή­μα­τα, πα­ρα­δο­σια­κά και νέα, με την ευ­ρω­παϊκή α­ρι­στε­ρά, στην κα­τεύ­θυν­ση της α­να­τρο­πής της ση­με­ρι­νής δο­μής της Ευ­ρω­παϊκής Ένω­σης, στην κα­τεύ­θυν­ση μιας ρι­ζι­κά άλ­λης Ευ­ρώ­πης, της Ευ­ρώ­πης των λαών, των ερ­γα­ζο­μέ­νων, της ει­ρή­νης, του πο­λι­τι­σμού, της α­νε­κτι­κό­τη­τας, του σο­σια­λι­σμού.         

Ένας ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με τέ­τοια φυ­σιο­γνω­μι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά δεν μπο­ρεί πα­ρά να εί­ναι δη­μο­κρα­τι­κός και πλου­ρα­λι­στι­κός:

* Με πο­λι­τι­κές τά­σεις και ι­δε­ο­λο­γι­κά ρεύ­μα­τα.

* Με πραγ­μα­τι­κά μέ­λη -και ό­χι «ο­πα­δούς» και ψη­φο­φό­ρους- που θα συμ­με­τέ­χουν ε­νερ­γά στις ορ­γα­νώ­σεις του, ώ­στε να ε­ξα­σφα­λί­ζε­ται η ζω­ντα­νή ε­σω­τε­ρι­κή λει­τουρ­γία, η συλ­λο­γι­κό­τη­τα, η ε­ξω­στρε­φής δρά­ση και η κοι­νω­νι­κή γείω­ση.

* Με συλ­λο­γι­κά όρ­γα­να, σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα, α­πό τη «βά­ση» ως την «κο­ρυ­φή», λει­τουρ­γι­κά και πραγ­μα­τι­κά α­πο­φα­σι­στι­κά και ό­χι «συμ­βου­λευ­τι­κού» χα­ρα­κτή­ρα.

* Με ε­φαρ­μο­γή της α­να­κλη­τό­τη­τας και του πε­ριο­ρι­σμέ­νου α­ριθ­μού θη­τειών (Βου­λή, Ευ­ρω­βου­λή και συλ­λο­γι­κά όρ­γα­να).  

* Με ε­νιαία έκ­φρα­ση των πο­λι­τι­κών του α­πό­ψεων α­πό τα στε­λέ­χη που τον εκ­προ­σω­πούν και εκ­φω­νούν τις θέ­σεις του, αλ­λά και με πλή­ρη ε­λευ­θε­ρία δια­τύ­πω­σης, δια­κί­νη­σης και ζύ­μω­σης ό­λων των δια­φο­ρε­τι­κών α­πό­ψεων με­λών, ρευ­μά­των κ.λπ..

* Με δυ­να­τό­τη­τα ο­ρι­ζό­ντιας ε­πι­κοι­νω­νίας τό­σο των ρευ­μά­των και α­πό­ψεων ό­σο και των ορ­γα­νώ­σεών του.  

 Εμείς, α­νέ­ντα­χτοι και α­νέ­ντα­χτες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, Α­ΚΟ­Α, Κόκ­κι­νο, Ρό­ζα, δυ­νά­μεις που προ­ερ­χό­μα­στε α­πό τα ι­στο­ρι­κά ρεύ­μα­τα του α­να­νεω­τι­κού, αλ­λά και του ε­λευ­θε­ρια­κού κομ­μου­νι­σμού, της α­ντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής και ε­πα­να­στα­τι­κής Αρι­στε­ράς, της αυ­το­νο­μίας, των νέων κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των, θα ε­πι­μεί­νου­με στην υ­πό­θε­ση της κοι­νής δρά­σης, της ε­νό­τη­τας και της η­γε­μο­νίας των ι­δεών της Αρι­στε­ράς.