ΚΩΔΩΝΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Αναδημοσίευση από την ISKRA

Του ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ

Το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο της Ελλάδας καθίσταται όλο και πιο σκοτεινό.

Η χώρα έχει περιέλθει σε οριακό σημείο με το πακέτο των 14 δισ. να την οδηγεί στην άβυσσο και την κυβερνητική κοινοπραξία σε σχεδόν βέβαιη κατάρρευση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στο αμέσων επόμενο διάστημα, ίσως και των λίγων επόμενων μηνών, θα είναι κατά πάσαν πιθανότητα στην κυβέρνηση, το θέλουν ή δεν το θέλουν οι κύκλοι του κατεστημένου.

Θ έχουμε, όμως, μια κυβέρνηση της Αριστεράς, χωρίς μεγάλο μέρος, ίσως το μεγαλύτερο, αυτών που τη ψηφίσαν να είναι αριστεροί, χωρίς αντίστοιχο των περιστάσεων εργατικό - λαϊκό κίνημα και ακόμα χειρότερα χωρίς ευνοϊκό, το αντίθετο άκρως δυσμενή, ευρωπαϊκό και διεθνή συσχετισμό δυνάμεων.

Μα, τότε, θα αναρωτηθούν εύλογα πολλοί, τι νόημα έχει να διεκδικηθεί η κυβέρνηση;

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά ενώπιον αυτών των δυσμενών καταστάσεων αναδιπλωθούν και δεν τολμήσουν να διεκδικήσουν και να αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες τότε είναι καταδικασμένοι στην περιθωριοποίηση και τον αφανισμό.

Οι ιστορικές προκλήσεις έρχονται συνήθως χωρίς προειδοποίηση και χωρίς να έχουν προκατασκευάσει τις συνθήκες για την εύκολη λύση των πολιτικών αινιγμάτων.

Το πρόβλημα, όμως, για μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-Αριστεράς δεν είναι μόνο αυτά, όσο πελώρια και αν είναι.

Το μέγα πρόβλημα, σίγουρα το μέγιστο, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ως οι κυριότερες σήμερα δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, όχι μόνο δεν προετοιμάζονται ιλιγγιωδώς για να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο μιας κυβερνητικής πρόκλησης και της συνακόλουθης πρόκλησης για μια ανατρεπτική τομή στην πορεία της χώρας αλλά και μάλλον συνεχίζουν να βρίσκονται, με διαφορετικό τρόπο η κάθε μία, εκτός πραγματικότητας.

Το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν, με το δικό τους τρόπο ο καθένας, σηκώσει τα χέρια ψηλά απέναντι στην κυβερνητική πρόκληση. Λίγο - πολύ δηλώνουν, επαναστατικότατα, ότι δεν τους αφορά. Έχουν, σχεδόν, προεξοφλήσει την πλήρη και άτακτη αναδίπλωση του ΣΥΡΙΖΑ ως μέλλουσα κυβέρνηση και τον συστημικό εγκλωβισμό του, ξεμπερδεύοντας πολύ απλά με τα κακά μπλεξίματα.

Η δικαιολογία είναι προφανής. Δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για επαναστατικές αλλαγές, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ενσωματωμένος.

Ελπίζουν, ίσως, λαθεμένα και εκτός κάθε ιστορικής επαφής, ότι η κυβερνητική ήττα και ο ενδεχόμενος συντηρητικός διασυρμός του ΣΥΡΙΖΑ, θα έχει ως επακόλουθο τη δική τους ανάπτυξη και την άνοδο των συνεπών επαναστατικών δυνάμεων.

Τα όνειρα από τις αυταπάτες, συχνά, ελάχιστα απέχουν!

Η κυβερνητική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι από τα πράγματα και δυστυχώς, ιστορική συντριβή όλης, χωρίς εξαιρέσεις, της Αριστεράς.

Από την άλλη μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει, επαναπαυμένος και μακάρια εφησυχασμένος, να έχει μπει στον αυτόματο πιλότο της κυβερνητικής τροχιάς.

Η στάση αυτή προσομοιάζει με εκείνη του Τιτανικού, χωρίς, εν πολλοίς, να υπάρχει και η δικαιολογία του αγνώστου παγόβουνου.

Είναι εντυπωσιακό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξαντλείται σε μια μάλλον εύκολη αντιπολιτευτική ρητορική αντί να συνδυάζει μια σε βάθος αντιπολίτευση με μια εξίσου βαθιά προετοιμασία και έναν επεξεργασμένο σχεδιασμό.

Μια προετοιμασία ιδεολογική, πολιτική, κινηματική, εναλλακτική και προγραμματική, προκειμένου όχι μόνο να έλθει στην κυβέρνηση αλλά και να φέρει σε πέρας της μεγάλη και αδυσώπητη σύγκρουση για μια προοδευτική εναλλακτική πορεία της χώρας.

Ένα σχεδιασμό τακτικής, στρατηγικής και οργάνωσης που θα φέρουν στοιχειωδώς το ΣΥΡΙΖΑ στο ύψος των απαιτήσεων για ένα σκληρό κυβερνητικό ρόλο και για μια εξίσου συγκρουσιακή αντιμνημονιακή προοδευτική πορεία, που μπορεί να θέσει τη χώρα εκτός ευρωζώνης και σε σύγκρουση με την ΕΕ, και σείοντας συθέμελα όλο το σημερινό ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Το ερώτημα είναι: Που οφείλονται αυτά τα ελλείμματα του ΣΥΡΙΖΑ;

Σε απειρία, αφέλεια, έλλειψη ιδεολογικού και πολιτικού βάθους; Ή, μήπως, σε μια εξαρχής ανομολόγητη προδιάθεση για αθέμιτο συμβιβασμό και ενσωμάτωση;

Ότι και αν συμβαίνει από τα παραπάνω (ή κάτι άλλο) είναι άκρως επικίνδυνο.

Χτυπάμε δυνατά τον κώδωνα του κινδύνου!

Είμαστε στο και πέντε!

Ο χρόνος είναι αμείλικτος και δεν υπάρχει!

Είτε τώρα όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς θα κάνουν τη μεγάλη τομή όλες μαζί θα γράψουν ένα νέο ιστορικό λάθος ανάλογο, ίσως, με εκείνο που έγινε αμέσως μετά την απελευθέρωση.

Το δεύτερο λάθος, όμως, θα είναι ασυγχώρητο.

Και τρίτη ευκαιρία πιθανότατα δεν θα υπάρξει.

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012.