Του
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΚΗΝΙΩΤΗ*
Και
ξαφνικά στις οθόνες της
τηλεόρασής μας,
είδαμε «κοινοβουλευτικούς
άντρες» όπως ονομάζονται, στο όνομα του Θεού και για τη προστασία
ενάντια στη βλαστημία,
να «κατεβάζουν»
το ένα καντήλι μετά το
άλλο και ταυτόχρονα να επικαλούνται το Χριστό και τη Παναγία αλλά με τρόπους
που δεν συνάδουν
με χριστιανικό συναίσθημα.
Είδαμε
στη τηλεόρασή μας αυτόκλητους
εισαγγελείς και ανθρώπους οι οποίοι απέκτησαν την έγκριση να
κανονίζουν τι είναι
δυνατό να παιχτεί σε ένα θέατρο και τι όχι.
Είναι τα
γνωστά «παλικάρια»
με τα μαύρα μπλουζάκια
και τα χακί παντελόνια παραλλαγής, που όλως τυχαίως έχουν ακριβώς
την ίδια όψη αλλά και την
ίδια κόψη. Είναι αυτό που λέμε σε γνωρίζω από την όψη, διότι οι ίδιοι αρέσκονται να εμφανίζονται ως
αυτόκλητοι πατριώτες.
Γνωρίζουμε
πάρα πολύ καλά ποιος είναι ο στόχος.
- Χθες ήταν ο μετανάστης
- Σήμερα είναι όποιος στέκεται στο πλάι νόμιμων μεταναστών που εργάζονται χρόνια στη χώρα. Όσοι στέκονται στο πλάι αυτών των ανθρώπων έχουν ξεκαθαρίσει με σαφήνεια ότι είναι και θα είναι πάντα ενάντια σε κάθε παράνομο, ακόμα σε κάθε έκνομο φαινόμενο απ’ όπου και αν εκπορεύεται αυτό.
- Αύριο θα είναι όποιος έχει διαφορετική θρησκευτική, πολιτιστική, πολιτική άποψη.
- Αύριο θα είναι όποιος είναι τυφλός, χωλός, κουλός γιατί αυτό δεν συνάδει με τα χαρακτηριστικά της αρείας φυλής, τα οποία προωθούν με την ίδια όψη και ίδια κόψη που εμφανίζουν.
- Αύριο θα είναι ο απεργός που θα αντιστέκεται ενάντια στη κατάργηση των πολιτικών, συνδικαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του.
- Αύριο θα είναι ο αριστερός, αυτός που θέλει μια άλλη πολιτική και ένα άλλο σύστημα αξιών.
Βρισκόμαστε
στη φάση που προσπαθούν να μας κάνουν να εμπεδώσουμε
ότι πρέπει να πάνε στη πυρά τα βιβλία, τα έργα, η ζωγραφική, ο πολιτισμός που αντιστέκεται
στο βάναυσο καπιταλιστικό
σύστημα.
Έχουμε
ξαναζήσει το έργο στο παρελθόν γενιές
και γενιές.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα πράγματα πριν εξελιχθούν σε ένα ατελείωτο διωγμό, σε ξερονήσια, σε Μακρονήσους, σε κατατρεγμό.
Σήμερα,
στη πυρά πέφτουν τα εργασιακά,
τα πολιτικά,
τα συνδικαλιστικά,
τα κοινωνικά δικαιώματα γενεών
και γενεών που πάσχισαν και έκαναν ότι πέρναγε από το χέρι τους, με αγώνες ταξικούς, σκληρούς, εθνικοαπελευθερωτικούς,
δημοκρατικούς,
κοινωνικούς για
να τα κατακτήσουν. Σήμερα πέφτει στη πυρά το μέλλον της νέας γενιάς.
Τα
«παλικάρια» αυτά, άνθρωποι θρασύδειλοι που επιτίθενται πολλοί εναντίον ενός,
είναι ο προπομπός ενός συστήματος που σαπίζει και μαζί θέλει να πάρει στο
σάπισμά του όλη τη κοινωνία. Ενός συστήματος που είναι φανερό ότι πρέπει να
αλλάξει. Γιατί ο κύβος έχει ριφθεί, το ερώτημα που ετέθη πριν από τρία χρόνια
είναι πραγματικά αληθινό. Σοσιαλισμός
ή βαρβαρότητα; Η απάντηση έχει ήδη αρχίσει να φαίνεται και να
γίνεται κατανοητή και στους δύσπιστους. Ο
Σοσιαλισμός παντού, είναι η μόνη απάντηση για τη σωτηρία χωρών, λαών, αλλά και
του πλανήτη συνολικά.
*Ο
Κωνσταντίνος Σκηνιώτης είναι ποιητής και μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου