MΕ Ο,ΤΙ ... «ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ» ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΕΙ!

Tου Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Στις 28 Μάρτη 2012, ο Σαχινίδης, ο τότε αναπληρωτής του υπουργού Οικονομικών Βενιζέλου, κατέθεσε στη Βουλή τροπολογία, σύμφωνα με την οποία: 

«Ο διακριτός λογαριασμός του Ελληνικού Δημοσίου με τον τίτλο "Ελληνικό Δημόσιο Εισπράξεις και Πληρωμές για την εξυπηρέτηση του Δημοσίου Χρέους", που τηρείται στην Τράπεζα της Ελλάδος ή σε σύστημα που διαχειρίζεται η ΤτΕ, χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνο για την άμεση εξυπηρέτηση ειδικού δημόσιου σκοπού και ειδικότερα για την εξυπηρέτηση του Δημοσίου Χρέους και δεν διενεργείται καμία άλλη πληρωμή για οποιονδήποτε άλλο σκοπό. Από το λογαριασμό αυτό πληρώνονται οι δαπάνες χρεολυσίων και τόκων όλων των δανείων, των πράξεων διαχείρισης, των παραγώγων και οι λοιπές παράλληλες δαπάνες για την εξυπηρέτηση και την εν γένει διαχείριση του Δημόσιου Χρέους. Εσοδα του λογαριασμού αυτού αποτελούν οι εισροές από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, καθώς και τα χρηματικά ποσά από τη συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου στην εξυπηρέτηση του Δημοσίου Χρέους. Με αποφάσεις του Υπουργού Οικονομικών καθορίζεται η διαδικασία κίνησης του λογαριασμού αυτού για την πληρωμή του Δημοσίου Χρέους και κάθε αναγκαίο θέμα για τη λειτουργία του».

Η συγκεκριμένη τροπολογία ψηφίστηκε σε εφαρμογή της απόφασης του Γιούρογκρουπ της 20ής του Φλεβάρη 2012, όπου προβλέφτηκε η σύσταση του λεγόμενου «ειδικού λογαριασμού εμπιστοσύνης» για την Ελλάδα.

Οπως αποκάλυψε προχτές ο «Ρ», ο Βενιζέλος - που με αφορμή το θέμα του «ειδικού λογαριασμού» ανέβηκε στα κεραμίδια κραυγάζοντας ότι η χώρα δεν είναι προτεκτοράτο - ήταν αυτός που είχε συνυπογράψει την απόφαση για τον «ειδικό λογαριασμό».

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη απόφαση (κείμενο αποφάσεων Γιούρογκρουπ):

«Κάτω από την παρακολούθηση της τρόικας θα λειτουργεί και ο μηχανισμός που θα ελέγχει τη ροή κεφαλαίων που παράγονται στη χώρα για την εξυπηρέτηση του χρέους και του ειδικού λογαριασμού για την πληρωμή των υποχρεώσεων στους δανειστές».

Συμπέρασμα:

Υπογράφουν, ψηφίζουν, συμφωνούν και έχουν ήδη νομοθετήσει όλα όσα ...«διαφωνούν»!

ΟΧΙ, ΙΣΩΣ, ΝΑΙ!

Η ΔΗΜΑΡ, σύμφωνα με τους εκπροσώπους της, θα διευκολυνόταν πάρα πολύ αν στο νομοσχέδιο με το νέο πακέτο μέτρων - καρμανιόλα που ετοιμάζει η συγκυβέρνηση, τα μέτρα για τα εργασιακά έρχονταν στη Βουλή σε διαφορετικό άρθρο από τα δημοσιονομικά.

«Διευκόλυνση», που εναπόκειται να δούμε, αν τελικώς ο κ. Στουρνάρας θα παράσχει, ώστε η ΔΗΜΑΡ να ψηφίσει όσα πρέπει να ψηφίσει και μετά να λέει ότι... δεν τα ψήφισε.

Αλλά αυτή είναι μια... «αριστερή» τακτική - να ψηφίζω, αλλά μετά να λέω ότι... δεν ψήφισα - που θυμίζει κάποιους προηγούμενους.

Και συγκεκριμένα εκείνους του ΛΑ.Ο.Σ.

Που ενώ είχαν ψηφίσει το πρώτο Μνημόνιο, μετά ισχυρίζονταν ότι «δεν» (!) το είχαν ψηφίσει, αφού - όπως υποκρίνονταν - η ψήφος τους αφορούσε μόνο το... πρώτο άρθρο και όχι το υπόλοιπο (και ενιαίο) Μνημόνιο...

«Περί όνου σκιάς» οι... διαφωνίες της ΔΗΜΑΡ, υποστήριξε μιλώντας προχτές στη Βουλή ο κ. Στουρνάρας.

Να και κάτι με το οποίο θα συμφωνήσουμε - απολύτως - μαζί του...

ΞΕΦΤΙ... ΛΙΣΤΑ!

Δεν είναι μόνο ότι ο πρώην υπουργός Οικονομικών, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, προσπάθησε να «τα φορτώσει» στους υφισταμένους του για το θέμα της «λίστας Λαγκάρντ».

Δεν είναι μόνο ότι ισχυρίστηκε πως η δική του «πολιτική βούληση» για τη διερεύνηση της «λίστας» ήταν... δεδομένη, αλλά σκόνταψε (σ.σ.: η... βούλησή του) πάνω στην έλλειψη «υπηρεσιακής βούλησης»!

Ερωτηθείς από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής για το πού τέλος πάντων βρίσκεται αυτή η λίστα, προέβη και στην ακόλουθη, ακόμα «καταπληκτικότερη», δήλωση:

«Το αρχικό υλικό - είπε - μαζί με τη συνοδευτική επιστολή το έδωσα για φύλαξη εμπιστευτική στο γραφείο μου και δεν ξέρω πού είναι. Λυπάμαι αλλά δεν ξέρω πού είναι»!

Ετσι, τόσο απλά...

Το έδωσε για «φύλαξη» - και μάλιστα «εμπιστευτική» - ο πρώην υπουργός. Μάλιστα, δεν το έδωσε σε κάποιον τρίτο. Στο «γραφείο του» το έδωσε. Αλλά τώρα δεν ξέρει πού είναι. Και λυπάται...

Ετσι, τόσο απλά...

Αλλά γιατί εκπλήσσεστε; Σε όλους μπορεί να συμβεί. Εσάς, για παράδειγμα, δεν σας έχει τύχει; Να κρατάτε κάτι, να το βάζετε κάπου, και μετά - άνθρωποι είμαστε - να ξεχνάτε πού είναι;...

*Δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012