Ακόμα και τα τετράποδα ζώα αντιδρούν!

Γιώργος Λοβέρδος ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 11 10 2012

Η αλήθεια είναι πως στην Ελλάδα αν πάρεις ένα σχετικά σοβαρό ύφος, φορέσεις μια γραβάτα και κάνεις μια δήλωση,  έχεις πολλές πιθανότητες να γίνει πιστευτός.

Αντίθετα δεν ενδείκνυται ένα πουκαμισάκι και χαμόγελο…

Μια ζωή βρισκόμαστε στη δημοτική και εκστασιαζόμαστε με την απλή καθαρεύουσα.

Η αλήθεια είναι πως παρά το βεβαρημένο ιστορικό των πολιτικών μας, δηλώσεις κατά της διαπλοκής και υπέρ μίας νεφελώδους δημοκρατίας με συνθήματα light γαλλικής επανάστασης έχουν μεγάλες πιθανότητες να πετύχουν το στόχο τους.

Και αυτό το ξέρουν τα γραφεία ερευνών της κοινής γνώμης και χειραγώγησης των μαζών.

Γιατί αν νομίζεις πως είσαι πολίτης, είναι το πρώτο βασικό λάθος που κάνεις.

Το «πρώτα ο πολίτης» δεν ήταν παρά ένα σύνθημα του κλέφτη που δείχνει στον συνεργό του που θα βάλει το χέρι στην τσέπη.

Και όταν ακουστεί το σφύριγμα, το χέρι βγαίνει για να ξαναμπεί στην πρώτη ευκαιρία.

Έτσι λοιπόν πολλοί πίστεψαν κάτι λόγια γενικού περιεχομένου που ανερυθρίαστα είπε ο νυν πρωθυπουργός προ των εκλογών.

Βέβαια, ένας απλά ψαγμένος πολίτης, καταλαβαίνει και τι δεν λέει, τι λέει ανάμεσα στις λέξεις αλλά και τι υπονοεί.

Δυστυχώς όμως είμαστε μία χώρα που τουλάχιστον κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης ζήσαμε με συνθήματα, με ιδιωτική τηλεόραση(ναι, πανηγυρίσαμε για την ελευθερία…) με κρατικοποιήσεις που προετοίμαζαν κομματικές υποσχέσεις και ιδιωτικοποιήσεις, με σινιέ ρουχαλάκια, με al pesto… και χωρίς καμία ουσιαστική Παιδεία.

Όχι, δεν τα ρίχνω στο Λαό. Αυτός άγεται και σύρεται σε ένα σύστημα όπου δεν του παρέχεται καμία Παιδεία, δυνατότητα ανάλυσης και κρίσης….

Είναι το σύστημα που βάζει τσιφτετέλια το πρωί, που δείχνει κώλους το μεσημέρι και ακούει Μega το βράδυ!

Ανάμεσα λοιπόν σε συνταγές μαγειρικής, σε κουτσομπολιό και επιδείξεις μόδας… εντυπωσιαζόμαστε από την καταδίωξη των αστυνομικών, από το gossip του τάδε αστέρα.

Εάν κάποιος βγει και μιλήσει για την κατάσταση στο Σουδάν, ή εάν θελήσει να σου χαλάσει την έγχρωμη εικόνα, τότε θα σηκωθείς να κοιτάξεις το φαγητό ή να πεταχτείς για ψωμί.

Η σκέψη απουσιάζει και τσιμεντάρεται στο εάν θα πάρεις την επιμήκυνση ή όχι…

Που σκέψη για να καταλάβεις ότι επιμήκυνση σημαίνει ίδια λογική, ίσως και χειρότερη;

Που να καταλάβεις πως η Μέρκελ μόνον για το καλό σου δεν ήρθε…

Πας στην ταβέρνα και επαναλαμβάνεις τα ίδια τσιτάτα που σχηματίστηκαν στο μυαλό σου χωρίς τη θέλησή σου… ή απλά με την παράδοσή σου…

Επαναλαμβάνεις κάτι για τους μετανάστες…. Το άκουσες, βόλεψε το μυαλό σου και επαναπαύτηκε…

Το εάν εσύ ήσουν στη θέση τους, σου φαίνεται μακρινό, γιατί να σε απασχολήσει…

Σιγά-σιγά παραδίδεσαι στο φίδι.

Χάνεις τις αισθήσεις σου και όταν βρεθείς στην κοιλιά του, είναι αργά…

Κάποτε θα σου έπαιρναν τα σπίτια οι Κουμουνιστές… Φόβος και Τρόμος για τον κόκκινο κίνδυνο!

Τώρα σου παίρνουν την περιουσία ως «αποκρατικοποιήσεις», σου παίρνουν το σπίτι γιατί δεν πληρώνεις (που να ξέρεις ότι το Σύνταγμα υποχρεώνει την Πολιτεία στο να σου προσφέρει αξιοπρεπή εργασία), σου παίρνουν τις ασφαλιστικές εισφορές με το κούρεμα των ταμείων αφού τους έκλεψαν τα χρήματα για να σώσουν τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες, σου παίρνουν το μέλλον των παιδιών σου, την ίδια σου τη ζωή…

Και εσύ κάθεσαι και κοιτάς…

Αλίμονο όμως, ακόμα και τα τετράποδα ζώα αντιδρούν!

Υ.Γ. Οι σκέψεις αυτές δεν έχουν στόχο την προσβολή αλλά τη σκέψη!