Τι κρίνεται στις εκλογές της 17ης Ιουνίου

 

 Αναδημοσίευση από το antapocrisis Τρίτη, 05 Ιουνίου 2012 07:34

Των Θάνου Αμπατζή, Χρήστου Πατούχα, Κώστα Ταβατζή.

Λίγες μέρες έμειναν μέχρι τις εκλογές και στο πολιτικό μας περιβάλλον κορυφώνονται οι συγκρούσεις και τα διλλήματα. Το πολιτικό σύστημα της καταστροφής του λαού και της χώρας, μετά το μεγάλο ρήγμα της 6^ης Μάη, ανασυντάσσεται και αντεπιτίθεται. Με την ευθεία συμπαράσταση και καθοδήγηση των δανειστών, των μητροπολιτικών κέντρων του καπιταλισμού και των στελεχών τους. Η Μέρκελ και η Λαγκάρντ, ο Μπαρόζο, οι G8, ο Γιούνκερ, αλλά και ο Ολάντ και ο Κον Μπετίτ, με οικονομολόγους και πρώην πρωθυπουργούς, σε απόλυτο συντονισμό με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, τον Προβόπουλο και τον Δασκαλόπουλο, την Μπακογιάννη και τον Σημίτη, απειλούν, συμβουλεύουν, εκβιάζουν για την προσήλωση στην εφαρμογή του μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων. 

Θέλουν το μείζον για αυτούς, μία καθαρή εκλογική νίκη. Μία κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου και άλλων προθύμων, που δεν θα διαταράξει σοβαρά τις ισορροπίες. Που θα εξασφαλίσει μέχρι τέλους τα συμφέροντα τους, αποτελειώνοντας την κοινωνία. Ασκούν τις αφόρητες πιέσεις για να έχουν πιθανότητες και για το έλασσον. Να εγκλωβίσουν μία αριστερή κυβέρνηση στον συμβιβασμό μιας «υπεύθυνης» διαχείρισης με μικροαλλαγές και διαπραγματεύσεις.

Όλη αυτή η προσπάθεια, γίνεται για να ακυρωθεί η θέληση του λαού, για να ακυρωθεί η συντριπτική ήττα των πρόσφατων εκλογών. Η συντριβή όλων των δυνάμεων του μνημονίου και του πολιτικού δοσιλογισμού. Ας δούμε ορισμένα πρώτα συμπεράσματα:

1. Ο κ. Σαμαράς, ο αναγκαστικά φερέγγυος σημερινός υποστηρικτής της μνημονιακής πορείας, επιδίδεται στην ανασυγκρότηση της κεντροδεξιάς. Ελπίζει να λεηλατήσει το κόμμα του κ. Καμμένου, προσέλαβε την κ. Μπακογιάννη, επίσης ηττημένη στις πρόσφατες εκλογές, αποδόμησε τον έτερο μνημονιακό κ. Καρατζαφέρη, παρόλα αυτά, δεν συγκροτεί, ούτε δημοσκοπικά, πειστική λύση.

Ο νεόκοπος «νοικοκύρης» και θαυμαστής της Μέρκελ, κ. Τζήμερος, συμμαχεί με τον αειθαλή νεοφιλελεύθερο κ. Μάνο, αφού απέτυχε να συμμαχήσει με την κ. Μπακογιάννη, ωστόσο θα είναι για αυτόν πολύ δύσκολο να υπερκεράσει τα εμπόδια του εκλογικού νόμου.

Η πρόσφατη επιστράτευση, του εκουσίως παροπλισμένου κ. Καραμανλή, επίσης πολύ μικρές ελπίδες μπορεί να εξασφαλίσει στο κεντροδεξιό στρατόπεδο.

Τι προκύπτει από τις παραπάνω διαπιστώσεις;

Προκύπτει ότι είναι δυνατή η εξασφάλιση της νίκης του λαού!

Είναι δυνατόν στις 17 του Ιούνη, η λαϊκή ψήφος να καταφέρει ισχυρότερο πλήγμα στις δυνάμεις της εθνικής υποτέλειας!

Να διαλύσει την ανίερη συμμαχία της ντόπιας ολιγαρχίας και των μαυραγοριτών, με τους υπερεθνικούς δυνάστες και τοκογλύφους.

Να ξημερώσει μέρα ανάτασης των ελπίδων, ελπίδων για αντοχή και επιβίωση των εργαζομένων και της νέας γενιάς.

Ναι! Υπάρχουν ελπίδες στις 17 του Ιούνη να συγκροτηθεί αριστερή κυβέρνηση. Που θα έχει στόχο της την ανασυγκρότηση της χώρας. Και πρέπει να στηρίξουμε αυτή την προοπτική. Να την στηρίξουμε απέναντι στην λυσσασμένη επίθεση που θα δεχτεί. Να της εξασφαλίσουμε την όσο το δυνατόν πλατύτερη ριζοσπαστική λαϊκή βάση.

2. Αυτή η προοπτική της αριστερής διακυβέρνησης, πρέπει να στηριχτεί, σε σαφές, συγκεκριμένο πλαίσιο μέτρων. Να στηριχτεί στην αποφασιστικότητα με την οποία θα την οπλίσει η λαϊκή ψήφος και εντολή. Πρωτίστως πρέπει να στηριχτεί στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα, στον ίδιο τον λαό.

Αν από το εκλογικό αποτέλεσμα, προκύψει αυτή η δυνατότητα, τότε δεν έχει δικαίωμα να αποτύχει.

Εννοείται πως δεν μιλάμε για το χρονοδιάγραμμα της. Ούτε για το λίγο εμπρός η λίγο πίσω. Μιλάμε για το βασικό πλαίσιο υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων και της χώρας. Το πλαίσιο που καθορίζουν οι αγώνες του λαού και προσδιορίζει η ψήφος των αριστερών, δημοκρατικών και προοδευτικών ανθρώπων. Την ακύρωση του μνημονίου και των νόμων που το συνοδεύουν, την διαγραφή (έστω) του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, την εκδίωξη των επιτηρητών, την εθνικοποίηση των τραπεζών και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της χώρας.

Κανένα από αυτά δεν είναι εύκολος στόχος. Για το καθένα από αυτά θα χρειαστούν συγκρούσεις. Με δυνάμεις πολιτικές και οικονομικές στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Οι εκβιασμοί και οι απειλές που γίνονται σήμερα, θα ωχριούν μπροστά σε αυτά που θα ακολουθήσουν.

Η κυβέρνηση θα αντέξει μόνο, αν μετά τις εκλογές, με την αποφασιστικότητα και την πολιτική της, συσπειρώσει ακόμα μεγαλύτερες δυνάμεις. Την μεγάλη πλειοψηφία των δυνάμεων της εργασίας, της προοδευτικής διανόησης, της σπουδάζουσας και εργαζόμενης νεολαίας.

Την ίδια πολιτική πρέπει να ακολουθήσει και στο ενδεχόμενο που δεν καταστεί δυνατός ο σχηματισμός αριστερής κυβέρνησης. Να τεθεί επί κεφαλής των καινούριων λαϊκών αγώνων. Με άμεσο στόχο την πλειοψηφία και την νίκη.

Θεωρούμε αναγκαία την συστράτευση, στον σημερινό και στον αυριανό αγώνα, κάθε αριστερού αγωνιστή, κάθε δημοκρατικού και σκεπτόμενου ανθρώπου. Για την στήριξη, την αντοχή, την οργάνωση, την νικηφόρα έκβαση των μαχών που θα ακολουθήσουν.

3. Καταλαβαίνουμε απόλυτα το σχέδιο των κυρίαρχων πολιτικών και οικονομικών κύκλων. Είναι αυτό που πρέπει να νικήσουμε. Κάθε καλόπιστος άνθρωπος όμως δυσκολεύεται να κατανοήσει την ανελέητη επίθεση που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ, από την ΔΗΜΑΡ και το ΚΚΕ.

Η εκ δεξιών επίθεση «συστημικής ορθοφροσύνης» του κ. Κουβέλη, προδίδει υπάρχουσες ήδη πολιτικές συμφωνίες. Έχει ήδη εκτιμηθεί, η προσήλωση του στην «υπεύθυνη» διαχείριση της κατάστασης. Είναι προφανές, ότι συνυπολογίζεται στις δυνάμεις που επιδιώκουν κυβερνητική λύση εφαρμογής των οικονομικών και πολιτικών συμφωνιών. Με ολίγη διαπραγμάτευση βεβαίως. Όμως αυτή η στάση του κ. Κουβέλη, δεν μπορεί να αφορά αριστερούς αγωνιστές, δεν μπορεί να αφορά εργαζόμενους που γνώρισαν και πλήρωσαν αυτή την πολιτική.

Εκτιμούμε την ιστορική διαδρομή του ΚΚΕ. Εκτιμούμε τις ιδεολογικές του αναφορές. Θεωρούμε την ανθεκτικότητα του αδιαμφισβήτητη και ανεξάρτητη από τα εκλογικά ποσοστά. Ακατανόητη θεωρούμε την αδυναμία ή την άρνηση του να κάνει πολιτική επεξεργασία για το σήμερα. Να παρέμβει στις εξελίξεις. Να τις διαμορφώσει. Να καθορίσει και να επιβάλλει πλαίσιο πάλης. Να βάλλει την σφραγίδα του στην υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων.

Δεν είναι πολιτική να προβλέπεις την αποτυχία. Πολιτική είναι να την αποτρέπεις. Πολιτική είναι να διασφαλίσεις την νίκη. Να αντιλαμβάνεσαι πότε είναι καθοριστική η παρέμβαση του λαού.

Δυστυχώς η ηγεσία του ΚΚΕ, κρύβεται πίσω από τα προβλήματα. Οχυρώνεται, πίσω από ασαφείς στρατηγικούς στόχους, οχυρώνεται στην εκτίμηση της, ότι είναι δεδομένος ο συμβιβασμός της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν δέχεται, ότι ο λαός δεν μπορεί και δεν θέλει τους συμβιβασμούς. Μειώνει την δύναμη της δικής του παρέμβασης, αρνείται να τον εμπιστευτεί. Πρωτίστως όμως αρνείται στον εαυτό του και στην δική του δύναμη να εμποδίσει συμβιβασμούς. Αρνείται ότι η δική του συναγωνιστική συμμετοχή, θα πολλαπλασίαζε αντικειμενικά τις αντοχές και τον προσανατολισμό του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Παρακολουθούμε τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ, να επιδίδονται σε ισοπεδωτικές επιθέσεις, όχι μόνο εναντίον των προθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, που, θάλεγε κανείς, ότι είναι μία πολιτική τους εκτίμηση, αλλά και εναντίον των στόχων, που αυτό αποτελεί λογικό και πολιτικό λάθος.

Οι στόχοι αυτοί, συγκρούονται μετωπικά με την εφαρμοσμένη πολιτική και είναι αντικειμενικό να προκαλέσουν αντίθεση με το σύστημα εξουσίας. Η υλοποίηση τους, αποκτά συνολικά ανατρεπτικό χαρακτήρα και εύκολα μπορούν να ενταχθούν στην αντιμονοπωλιακή και αντιιμπεριαλιστική πάλη για το σήμερα και το αύριο μιας άλλης κοινωνίας.

4. Ο αντίπαλος σήμερα είναι άλλος. Και πρέπει να τον αναγνωρίσουμε. Αντίπαλοι, είναι αυτοί που τα τελευταία δύο χρόνια, έκοψαν την ανάσα, έκαψαν τα όνειρα, καταπάτησαν κάθε δικαίωμα στη ζωή των ανθρώπων. Που ποδοπάτησαν κάθε ελπίδα, που δημιούργησαν κοινωνικούς αποκλεισμούς σε εκατομμύρια πληθυσμού. Που εκτέλεσαν το σχέδιο εξόντωσης χωρίς ίχνος κοινωνικού συναισθήματος. Το κυριότερο: Το έκαναν εκτελώντας εντολές. Πειθήνια, χωρίς την παραμικρή αντίσταση. Άβουλοι, μοιραίοι και υποτελείς. Προετοίμαζαν το σχέδιο αυτό τουλάχιστον τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Εφορμώντας στο δημόσιο χρήμα. Με χαριστικές συμβάσεις, μίζες, διαφθορά, ξεπουλήματα. Προχώρησαν στον υπερδανεισμό, για να θρέψουν τον παρασιτικό μηχανισμό που τους στήριξε και τους στηρίζει. Δημιούργησαν ελλείμματα, γιατί αρνήθηκαν πάντοτε να πληρώσουν οι ίδιοι και οι χορηγοί τους. Γιατί αποδόμησαν την παραγωγική ικανότητα της οικονομίας σε όφελος των ξένων εργοδοτών τους. Γιατί έφτιαξαν ένα αντιπαραγωγικό και ραγιάδικο κράτος, αντίπαλο στον πολίτη, στα κοινωνικά και δημοκρατικά του δικαιώματα.

Ποιο είναι λοιπόν το δίλλημα των εκλογών;

Θα ψηφίσουμε αυτούς που μας κατέστρεψαν; Που δημιούργησαν 1,5 εκατομμύριο ανέργους και όλους τους άλλους φτωχούς; Που λεηλάτησαν το μεροκάματο και την σύνταξη, που διέλυσαν το σύστημα υγείας και κάθε κοινωνική προστασία; Που ξεπούλησαν και υποθήκευσαν τον δημόσιο πλούτο; Που σήμερα, μετά την ήττα τους, συνεχίζουν να μας τρομοκρατούν, να απειλούν σε απόλυτη σύμπλευση με όσους από το εξωτερικό τους δίνουν εντολές;

Είναι βέβαιο, ότι αν αυτοί νικήσουν, θα έχει ηττηθεί ο λαός. Θα ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο, εκδικητικότεροι από πριν. Ακόμα πιο ενδοτικοί, ακόμα πιο επικίνδυνοι. Γιατί έτσι θα ξεπληρώσουν την υποστήριξη της Μέρκελ και της Λαγκάρντ. Γιατί αυτό θα απαιτεί η συμμορία του διεθνούς κεφαλαίου, αυτό θα απαιτούν οι «αγορές». Να τιμωρηθεί ο λαός της Ελλάδας, που τόλμησε να αμφισβητήσει την κυριαρχία και την ισχύ τους.

Κανένας μισθωτός ή συνταξιούχος, που είδε το εισόδημα του να κόβεται στη μέση, κανένας από όσους έχασαν τη δουλειά τους, κανένας άνεργος νέος, που βλέπει τα όνειρα του να τσαλαπατιούνται στο βούρκο της απόλυτης εξαθλίωσης, κανένας μικροεπιχειρηματίας, που είδε ή περιμένει να δει το λουκέτο στην πόρτα του, κανένας πατέρας ή μάννα, δεν έχει τίποτα να κερδίσει, αν ψηφίσει τα κόμματα του μνημονίου. Με μία τέτοια επιλογή, μόνο απογοήτευση θα νοιώσει, μόνο προδομένος θα αισθανθεί.

Μόνο η τιμωρία τους, πρέπει να είναι επιλογή και απαίτηση. Τιμωρία για τα εθνικά εγκλήματα που διέπραξαν.

Έχουμε ανάγκη, ατομική και συλλογική, να τροφοδοτήσουμε την ζωή μας με όραμα.

Να ζωντανέψουμε την ελπίδα μας.

Να σπρώξουμε τον τροχό της ιστορίας, τώρα που έχει κολλήσει στην λάσπη, τώρα που αγκομαχάει.

Να ψηφίσουμε με αποφασιστικότητα και καθαρό μέτωπο. Για το σήμερα και το αύριο. Για την ελπίδα και την ζωή.

Να ψηφίσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζοντας, απαιτώντας, αγωνιζόμενοι για όσα δικαιούμαστε, για όσα μας ανήκουν.

Πάτρα, 5/6/2012