ΤΙ ΣΤΟΧΟ ΕΧΕΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΛΑΦΑΖΑΝΗ;

Του ΠΑΣΧΟΥ ΛΑΖΑΡΙΔΗ*

Μέσα στα πλαίσια της γενικευμένης επίθεσης στον Σύριζα, βρέθηκε ένας ειδικός στόχος: Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Οι τυφλοπόντικες της Συγγρού νυχθημερόν σκάβουν να βρουν δηλώσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλων μελών του Αριστερού Ρεύματος, όπου "αποκαλύπτεται" το κόμμα της δραχμής. Δεν ξεστραβώθηκαν από τη μνημονιακή στραβομάρα, αλλά αποκάλυψαν μια πρόσφατη δήλωση του Τόλιου ότι "η ευρωζώνη πρέπει να ανατραπεί".

Πρέπει να είναι τρομακτική αποκάλυψη. Ειδικά σε μια περίοδο που η ευρωζώνη οδηγείται σε διάλυση και όχι επειδή το αιτείται κάποιος εγχώριος αριστερός.

Η ειδική επίθεση που εξελίσσεται ενάντια στο Αριστερό Ρεύμα είναι επίθεση στην αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρόκειται απλά για έναν επικοινωνιακό οχετό σαν αυτόν που παρακολουθούμε με τον παρολίγον υποψήφιο Αμυρά.

Αφορά την απόπειρα να στηθούν υγειονομικές ζώνες σε αριστερές λύσεις του γόρδιου δεσμού της χώρας.

Να εκμαιευτούν δηλώσεις νομιμοφροσύνης στην ΕΕ.

Να αποφευχθούν οι πιθανότητες πολιτικών ρήξεων και ανατροπών.

Να καταστήσουν σαφές ότι οι απόψεις για διαγραφή του χρέους, έξοδο από το ευρώ, παραγωγική ανασυγκρότηση, είναι οικτρή μειοψηφία, ίσως και ευτελές περιθώριο μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Κι ας δικαιώνονται διαρκώς, πανηγυρικά και αλλεπάλληλα εδώ και δύο χρόνια.

Το νόημα αυτής της επίθεσης είναι να μην αποτελέσει η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ την αρχή μιας τελείως διαφορετικής πορείας σε σύγκρουση με τα ισχυρά κέντρα, εγχώρια και ευρωπαϊκά, υπό διαρκείς κοινωνικούς και οικονομικούς μετασχηματισμούς, στην κατεύθυνση της εθνικής ανεξαρτησίας, της παραγωγικής ανασυγκρότησης, του ελέγχου της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής σε όφελος του εργαζόμενου κόσμου της χώρας μας.

Το πρόβλημα είναι ότι σε αυτή την επίθεση ο ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφέρεται αμυντικά, ενοχοποιώντας την πολιτική ρήξεων και ανατροπών, ενώ γνωρίζει ότι αναγκαστικά θα προσφύγει σε αυτήν, αν επιμείνει στην αντιμνημονιακή πολιτική του. Μάλιστα, προβεβλημένα στελέχη του φαίνεται να συντάσσονται με κινήσεις τιμωρίας του "άτακτου" Λαφαζάνη, υπαγορεύοντας τη σύνθεση της επόμενης κυβέρνησης, καθώς "δεν μπορούν τέτοια στελέχη να εκφράσουν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ σε οικονομικά ή ευρωπαϊκά θέματα".

Ανεξάρτητα αν κάποιος συμπαθεί περισσότερο ή λιγότερο το ένα ή το άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, είναι προφανές ότι το σώμα των απόψεων Λαφαζάνη εκφράζει με τον πιο καθαρό τρόπο την αριστερή εκδοχή της διεξόδου από την κρίση. Μπορεί κανείς να έχει διαφωνίες και επιφυλάξεις για τον τρόπο που αυτές οι απόψεις παλεύονται, αλλά οφείλει να αναγνωρίσει ότι ούτε η αθεράπευτη εμμονή στον (ουτοπικό πλέον) ευρωπαϊσμό, ούτε η επικίνδυνη αναμονή για αλλαγή πολιτικής από τις ευρωπαϊκές ηγεσίες, ούτε η νοσταλγία της ανδρεοπαπανδρεϊκής ρητορείας, αποτελούν διέξοδο για τη σωτηρία της χώρας και την επιβίωση του λαού.

Η πολιτικώς ορθή συμπεριφορά απαιτεί να κρύψουμε τις υπαρκτές διαφορετικές διαδρομές που μπορούν να υπάρξουν την επόμενη μέρα. Η αριστερή πολιτική οφείλει να φέρει στο φως όλα τα δεδομένα και να υποστηρίξει θαρρετά ότι αν η επιλογή είναι ανάμεσα στη λαϊκή επιβίωση και στην παραμονή στην ευρωζώνη, χωρίς δισταγμό θα επιλέξει το πρώτο.

Η επίθεση στις θέσεις που εδώ και καιρό έχουν εκφράσει ο Π.Λαφαζάνης ή ο Σ.Κουβελάκης εντός του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πλήθος άλλων στελεχών της αριστεράς, οικονομολόγων, σχηματισμών και οργανώσεων εκτός ΣΥΡΙΖΑ, είναι επίθεση στο ενδεχόμενο να πρέπει άμεσα η κυβέρνηση αριστεράς να απαντήσει στο βασανιστικό δίλημμα.

Η επίθεση των συστημικών δυνάμεων σε αυτές τις θέσεις είναι συντεταγμένη πίεση για την σωστή (κατά τη γνώμη τους) απάντηση. Διότι και η ΝΔ και ο ΣΕΒ και το ΠΑΣΟΚ και τα ΜΜΕ κατανοούν ότι αν δεν μπορεί να αποφευχθεί η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να αποφευχθεί η αντιμνημονιακή -μέχρι το τέλος- πολιτική του.

Η σιωπή των αριστερών δυνάμεων για αυτές τις επιθέσεις, ή ακόμα και η στράτευσή τους στο κλαμπ που καταγγέλλει ολημερίς το "κόμμα της δραχμής" και το "ρίσκο της εξόδου", είναι τουλάχιστον προβληματική. Ειδικά όταν συνοδεύεται από πλήρη εφησυχασμό για την επόμενη μέρα καθώς υποστηρίζεται με χοντροκομμένη ανακρίβεια ότι "η Ισπανία χρηματοδοτήθηκε χωρίς μνημόνιο". Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόσει πραγματικά την αντιμνημονιακή πολιτική μέχρι το τέλος και εννοεί τα περί παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανεξαρτησίας, καλό είναι να προετοιμάζεται ο ίδιος για σκληρές αποφάσεις και πολύ περισσότερο να προετοιμάζει το λαό.

Αν σκεφτούμε με ορίζοντα μεγαλύτερο των πέντε ημερών, είναι προφανές ότι οι πρόσφατες επιθέσεις στο αντί-ΕΕ τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αφορούν την εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής. Αφορούν το τι θα γίνει μετά την Κυριακή. Προεκλογική επίθεση μετεκλογικής χρήσης κάνει η Συγγρού και σύσσωμος ο ελληνικός αστισμός. Το αν θα το αντιληφθούμε, καθώς και το ποια θέση θα πάρουμε, είναι ίσως δυνατόν να επηρεάσει την έκβαση της μάχης. Αλλιώς θα μοιραστούμε μια νέα, κοινή, ιστορική ήττα.

*Δημοσιεύτηκε στο antapocrisis.gr την Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012