ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ ΠΛΑΤΙΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΒΑΣΗ

Των ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΗ, ΚΩΣΤΑ ΠΟΔΙΑ, ΛΑΜΠΡΟΥ ΧΗΤΑ*

Ενάντια στο ενδεχόμενο μιας μικροαστικής κοινοβουλευτικής διαχείρισης και αντιπροσώπευσης

1. Οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα είναι ραγδαίες – εκρηκτικές και γεννούν απόλυτη αμηχανία στον αστικό πολιτικό κόσμο μέσα και έξω από την χώρα.

Στην συγκυρία του διεθνοποιημένου άγριου καπιταλισμού και της βαθιάς κρίσης του, η Ελλάδα μετατρέπεται σε αδύνατο κρίκο της ευρωσυνθήκης και των συμφώνων σταθερότητας. Ο ελληνικός λαός, το λαϊκό κίνημα σε αυτήν την χώρα, αποτελεί μια πραγματική ενεργοποιημένη ωρολογιακή πολιτική βόμβα στα θεμέλια του διεθνούς τοκογλυφικού χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Στις συνθήκες αυτές, ακόμη και η πιθανότητα εκλογικής πολιτικής χειραφέτησης των λαϊκών μαζών, μια εκλογική νίκη μιας πρότασης αριστερής κυβέρνησης, αποτελεί ενδεχόμενο που αντικειμενικά βρίσκεται σε πλήρη αντιπαράθεση με τον πολιτικό αυταρχισμό των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, της νεοφιλελεύθερης κοινωνικής καταστροφής, της εργατικής αποπτώχευσης, της εθνικής ταπείνωσης.

2. Το σενάριο αυτό είναι εντελώς εφιαλτικό, τόσο για την κυρίαρχη ελληνική αστική τάξη, η οποία οδήγησε σε μια πρωτοφανή συντριβή τον δικό της πολιτικό και κοινωνικό συνασπισμό εξουσίας, όσο όμως και για το ευρωπαϊκό διευθυντήριο που βλέπει να καταρρέει το πείραμα της εθελοντικής αυτοχειρίας ενός ολόκληρου λαού στον βωμό της διατήρησης του φιλελευθέρου σφαγείου του ευρωπαϊκού τραπεζικού χρήματος, των χαμηλών επιτοκίων και πληθωρισμού. Πρόκειται για μια οριακή στιγμή στις παγκόσμιες ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Ζούμε λοιπόν σήμερα ιστορικές στιγμές. «Είμαστε όλοι Έλληνες» φωνάζουν οι λαοί της Ευρώπης. Η καρδιά χτυπάει στην Ελλάδα, χτυπάει δυνατά και χτυπάει αριστερά.

3. Όμως η αμηχανία, δεν αποτελεί προνόμιο μονάχα του αστικού πολιτικού συστήματος που φαίνεται να έχει χάσει σε ελάχιστο πολιτικό χρόνο, όλες τις εφεδρείες του. Η αμηχανία είναι έκδηλη και στην ελληνική αριστερά που φαίνεται ανέτοιμη να εκφράσει και να καθοδηγήσει όλη αυτήν την κοινωνική & πολιτική δυναμική.

Από την μια μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να μπορεί να ανταλλάσει, να ενισχύει  και να διευρύνει τους δεσμούς του με ένα νέο πλατύ ριζοσπαστικό πολιτικό ρεύμα που γεννιέται στην ελληνική κοινωνία με όρους μαζικούς και πλειοψηφικούς. Είναι το ρεύμα που εμφανίστηκε και έδωσε πρωτοφανή κοινωνική δυναμική στις πλατείες, στις παρελάσεις, στην σύγκρουση με το δεύτερο μνημόνιο. Όμως σωστά επισημαίνεται, ότι χωρίς μια καθαρή προγραμματική στρατηγική σύγκρουσης με την ευρωζώνη, το όποιο ριζοσπαστικό βήμα θα μένει μετέωρο και ανολοκλήρωτο, όπως επίσης θα μοιάζει πάντα εύκολο για τις δυνάμεις του αστικού κόσμου, να πολιορκήσουν την όποια δυναμική εκφράζεται στον ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον η προστασία του ευρώ μοιάζει να αποτελεί το ακρότατο όριο της πολιτικής του.

4. Από την άλλη όμως και εκείνες οι δυνάμεις (ΚΚΕ & ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που έχουν μια σαφή θέση για την ευρωζώνη και που θεωρητικά είναι εξοπλισμένες με μια σημαντική προγραμματική προετοιμασία αναφορικά με την αναγκαιότητα αποδέσμευσης της Ελλάδας από το ευρώ, δεν φαίνεται να μπορούν να τροφοδοτήσουν θετικά και να ανταλλάξουν με όλη αυτήν την κοινωνική δυναμική η οποία σήμερα συναντιέται με τη αριστερά. Η συζήτηση (όπου ανοίγει), μεταφέρεται για μετά τις εκλογές, τις πιθανά μεγάλες αντιφάσεις που ενέχει το όποιο αποτέλεσμα, του κινδύνους για το λαϊκό κίνημα κλ.π.. Η ίδια συζήτηση όμως παρακάμπτει το κρίσιμο πολιτικό ζήτημα, της ανάγκης να νικήσει η αριστερά σε αυτές τις εκλογές. Η πρόκληση του να σκεφτούμε με κριτήριο μεγαλύτερο του ενός μήνα, υποβιβάζεται στην αμηχανία του να μην σκεπτόμαστε καθόλου τι θα γίνει αυτόν τον μήνα.

Αυτόν τον μήνα όμως η ελληνική κοινωνία είναι καζάνι που βράζει. Τώρα καθορίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό, τι σχήμα θα πάρουν οι εκφρασμένες πολιτικές δυναμικές. Όπως πέρυσι, ακριβώς τέτοιον καιρό, ο λαός στις πλατείες άνοιγε δρόμους για την ελληνική κοινωνία, όπου η αριστερά μετά βίας και με μεγάλη καθυστέρηση παρακολουθούσε, έτσι και φέτος σε αυτόν τον μήνα στην ελληνική κοινωνία επαναχαράσσεται με μαζικούς και πλατιούς όρους, η βαθιά συνείδηση της ελληνικής εργατικής τάξης και της ελληνικής νεολαίας.

5. Αυτήν την φορά, η κομματική περιχαράκωση, η προτίμηση των φεστιβάλ των πολιτικών νεολαίων, δεν μπορεί να έχει νομιμοποίηση, όχι μόνο στο λαϊκό κίνημα άλλα ακόμη και στον πιο συνειδητοποιημένο αριστερό κόσμο. Σε αυτόν τον μήνα, είτε η αριστερά θα νικήσει και ένα μεγάλο πολιτικό ρήγμα θα έχει ανοίξει στην ΕΕ, σε αυτό το σιδερένιο κάστρο του καπιταλισμού, είτε η συνείδηση της ελληνικής εργατικής τάξης θα ρευστοποιηθεί κάτω από την πίεση της νεοφιλελεύθερης επέλασης και την θερμότητα της φτώχιας, της ανεργίας, της απόγνωσης, ανοίγοντας τον δρόμο στην ακροδεξιά και τον φασισμό.

Ολόκληρη η ελληνική αριστερά χωρίς καμία εξαίρεση πρέπει να πάρει πλατιές πρωτοβουλίες, να συμμετάσχει στην εκλογική μάχη, με σκοπό την εκλογική νίκη της αριστεράς, το μπλοκάρισμα της συγκρότησης κυβέρνησης της δεξιάς. Τώρα είναι η ώρα. Κάθε μια από τις αριστερές πολιτικές δυνάμεις, με τις απόψεις και τα σύμβολα της, θα πρέπει μέσα από την ιστορικότητα της άποψης της, να στηρίξει αυτό το ενδεχόμενο. Προφανώς θα αποτελούσε θετική συνθήκη, το ενδεχόμενο της κοινής εκλογικής συνεργασίας και συμπαράταξης της αριστεράς, όμως αυτό δεν κατέστη δυνατό για λόγους που δεν χρειάζεται να αξιολογηθούνε τώρα.

Παρόλα αυτά είναι αναγκαίο, η αναγκαία κριτική που γίνεται προς τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι συντροφική και να μην στρέφεται ενάντια στην αγωνία και την ελπίδα του ίδιου του λαού. Είναι αναγκαία η κατάκτηση μιας συνθήκης κριτικής αλλά και συμπόρευσης. Είναι αναγκαίο για το λαϊκό κίνημα, το ΚΚΕ υπό την επιρροή της λαϊκής του βάσης να τοποθετηθεί θετικά στο ενδεχόμενο ψήφου στήριξης ή και ανοχής προς μια αριστερή κυβέρνηση που θα δεσμευτεί στην κατάργηση των μνημονίων, την διαγραφή του χρέους (ή του μεγαλύτερου μέρους του), την εθνικοποίηση των τραπεζών, την αναδιανομή του πλούτου, την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Μια τέτοια κατεύθυνση μπορεί να δώσει δυναμική στον εκλογικό αγώνα.

6. Ο τίτλος αυτού του κειμένου είναι: «ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ με ΠΛΑΤΙΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΛΑΙΚΗ ΒΑΣΗ» Ενάντια στο ενδεχόμενο μιας μικροαστικής κοινοβουλευτικής διαχείρισης και αντιπροσώπευσης

Η αριστερά, οι πιο προωθημένες και ριζοσπαστικές της δυνάμεις, πρέπει να απαιτήσουν το πρόγραμμα της κυβέρνησης της Αριστεράς, να κατέβει να συζητηθεί και να ψηφιστεί σε κάθε πλατεία, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σωματείο. Για να νικήσει η αριστερά σε αυτήν τη εκλογική μάχη, θα πρέπει ο λαός να πάρει την υπόθεση στα χέρια του.

Καμία νίκη δεν θα μπορέσει να έρθει από τηλεπαράθυρα. Καμία αριστερή και ριζοσπαστική κριτική δεν θα μπορέσει να φανεί χρήσιμη εάν απομονωθεί από την λαϊκή συνείδηση και γίνεται όπλο και εργαλείο των αστικών ΜΜΕ.

Όλα τα ενωτικά πολιτικά & συνδικαλιστικά σχήματα, όλη αυτή η μεταβλητή γεωμετρία σχημάτων που περιλαμβάνουν αγωνιστές όλων των αριστερών πολιτικών ρευμάτων, πρέπει αποφασιστικά να ζητήσουν και να πετύχουν πρόγραμμα της κυβέρνησης της Αριστεράς να κατεβεί στις λαϊκές και τοπικές συνελεύσεις, να ψηφιστεί και να τροποποιηθεί από το λαϊκό κίνημα.

Η αριστερά πρέπει να νικήσει σε αυτές τις εκλογές και για να το κάνει, θα πρέπει να δώσει την μάχη με όρους μιας πλατιάς παράταξης, ενός Αριστερού και Λαϊκού Μετώπου: Ενωτικές λαϊκές και αριστερές πρωτοβουλίες, περιφρούρηση του δικαιώματος της δημόσιας συνάθροισης του λαού σε «ΛΑΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ» απέναντι στις προκλήσεις των ΝΑΖΙ με πρωτοπόρα δύναμη την ενωτική συσπείρωση της ριζοσπαστικής αριστεράς.

7. Προς την Κατεύθυνση αυτή είναι αναγκαίο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να πάρει παραδειγματική πρωτοβουλία σε κεντρικό επίπεδο άλλα και σε τοπικό και κλαδικό επίπεδο, με τρόπο συντροφικό και περά από μικροκομματικές σκοπιμότητες προκειμένου να ζητήσει να ανοίξει αυτή η συζήτηση «από τα πάνω» και «από τα κάτω». Να απευθύνει ανοιχτή επιστολή προς ΚΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ και να απευθύνει με αποφασιστικότητα την πρόταση πως καμιά αριστερή κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί χωρίς μια πλατιά οργάνωση του αγωνιζόμενου λαού. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι μια δύναμη που έχει την οργανωτική δυναμική και την αναγκαία πολιτική πυκνότητα, να στηρίξει μια τέτοια πρωτοβουλία. Επίσης είναι σαφές πως η πολιτική δυναμική αυτού του πολιτικού χώρου υπερβαίνει την εκλογική του καταγραφή. Συνεπώς ένας συνδυασμός συντροφικής συναγωνιστικής απεύθυνσης και δημιουργικής κριτικής είναι δυνατό να συμβάλει καθοριστικά στο άνοιγμα της συζήτησης σε μια πιο προωθημένη και ριζοσπαστική πολιτική βάση.

8. Ο πολιτικός σεισμός της 6ης ΜΑΗ αποτέλεσε έναν κεραυνό που προμηνύει μια μεγάλη θύελλα. Έρχεται λοιπόν «Θύελλα» ενωτικών, ταξικών και πολιτικών αγώνων, πολιτικής ριζοσπαστικοποίησης του ελληνικού λαού, διεύρυνσης της πολιτικής επιρροής της αριστεράς, ενωτικής πολιτικής δυναμικής για την ριζοσπαστική αριστερά και γιατί όχι εκλογικής παραδειγματικής ήττας των κομμάτων της δεξιάς και των ευρω-μονόδρομων.

Εάν όμως τελικά ο αστισμός, καταφέρει να κυριαρχήσει και να σπρώξει αυτήν την θύελλα ενάντια στις λαϊκές τάξεις, δεν θα είναι μονάχα ευθύνη των όποιων δεξιών ρευμάτων μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ και της προγραμματικής αμηχανίας της ευρω-φιλης αριστεράς. Θα είναι συνολική ευθύνη όλης της αριστεράς.

Η αναγκαία προγραμματική θέση για σύγκρουση και αποδέσμευση της Ελλάδας από την ευρωζώνη, δεν πρέπει να αποτελεί στοιχείο περιχαράκωσης και φοβικού διαχωρισμού από τις λαϊκές μάζες, άλλα πυλώνα λαϊκής γείωσης και έκφρασης του αναδυόμενου ριζοσπαστισμού.

Υπάρχει ακόμη χρόνος για διορθωτικές ενέργειες στον πολιτικό τόνο και στην τακτική, από όλες τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς με στόχο την προγραμματική ριζοσπαστικοποίηση όλης της αριστεράς και την εκλογική νίκη ενός υπό διαμόρφωση Αριστερού και Λαϊκού Μετώπου.

*Δημοσιεύθηκε στο antapocrisis.gr

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012