«Στην Αθήνα κρίνεται το μέλλον της δημοκρατίας και της Ευρώπης»

Έργο του Α. Γιαβλένσκι, 1911

του Στρατή Μπουρνάζου

«Tα αποτελέσματα της 6ης Μαΐου δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία για τη μαζική απόρριψη της πολιτικής που επιβάλλει η τρόικα. Και μπροστά στην προοπτική μιας νίκης του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 17ης Ιουνίου έχει ξεκινήσει μια καμπάνια παραπληροφόρησης και εκφοβισμού τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στην Ευρώπη. Αποβλέπει στον αποκλεισμό του ΣΥΡΙΖΑ από τον κύκλο των αξιόπιστων συνομιλητών. Τα πάντα επιτρέπονται προκειμένου να απονομιμοποιηθεί, ξεκινώντας από την ταμπέλα του “εξτρεμιστή” και από τον παραλληλισμό του με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Όλα του κόσμου τα κακά έχουν καταλογιστεί στον ΣΥΡΙΖΑ: δόλια εξαπάτηση και διγλωσσία, ανευθυνότητα και παιδαριώδης διεκδικητισμός. 

Αν πιστέψουμε αυτή την εμπαθή προπαγάνδα, που παίρνει τη σκυτάλη από τον ρατσιστικό στιγματισμό του ελληνικού λαού, ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει σε κίνδυνο τις ελευθερίες, την παγκόσμια οικονομία και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. [..]. Κραδαίνοντας την απειλή μιας αποβολής από την ευρωζώνη και τους γνωστούς οικονομικούς εκβιασμούς, επιχειρούν να χειραγωγήσουν τη λαϊκή ψήφο. Πρόκειται για μια όψη της “στρατηγικής του σοκ”, με την οποία οι κυρίαρχες ομάδες προσπαθούν να υφαρπάξουν την ψήφο του ελληνικού λαού, με βάση τα συμφέροντά τους, που διατείνονται ότι συμπίπτουν με τα δικά μας».Δεν πρόκειται για ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, κύριο άρθρο της Αυγής, φλογερή ανάρτηση στο Red, ούτε, τέλος, για δήλωση κάποιου συριζικότερου του συριζέως. Tο κείμενο το υπογράφουν βαριά ονόματα της παγκόσμιας διανόησης και Αριστεράς: από τον Τζιόρτζιο Αγκάμπεν και τον Ταρίκ Αλί μέχρι τον Αλαίν Μπαντιού, την Γουέντυ Μπράουν, την Τζούντιθ Μπάτλερ, τον Ζαν-Λυκ Νανσύ, τον Μικαέλ Λεβί, τον Τόνι Νέγκρι, τον Λίο Πάνιτς, τον Ζακ Ρανσιέρ και πολλούς άλλους, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Μισέλ Βακαλούλη, του Ετιέν Μπαλιμπάρ και της Βίκυς Σκούμπη. Και συνεχίζουν:

«Αυτό που θέλουμε, μαζί με τους αγωνιστές, τους εκλογείς και τους ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι ο αφανισμός της Ευρώπης, αλλά η επανίδρυσή της. Ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός είναι εκείνος που υποδαυλίζει την άνοδο των εθνικισμών και της Άκρας Δεξιάς. Στην πραγματικότητα, αυτοί που όντως διασώζουν την ιδέα της Ευρώπης είναι εκείνοι που προασπίζονται μια Ευρώπη ανοιχτή, βασισμένη στην ενεργό συμμετοχή των πολιτών της, οι υπερασπιστές μιας Ευρώπης όπου η λαϊκή κυριαρχία δεν καταλύεται, αλλά επεκτείνεται και προσφέρεται στη συμμετοχική της άσκηση.

Ναι, στην Αθήνα κρίνεται το μέλλον της δημοκρατίας στην Ευρώπη και το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης. Κατά μια αξιοθαύμαστη ειρωνεία της ιστορίας, οι πτωχευμένοι και στιγματισμένοι Έλληνες ξαναβρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης που δίνουμε για το κοινό μας μέλλον. Ας τους ακούσουμε, ας τους στηρίξουμε, ας τους υπερασπιστούμε!».

Στο ίδιο πνεύμα, ο Νόαμ Τσόμσκι («οι επιλογές των Ελλήνων είναι ιστορικής σημασίας για το σύνολο της Ευρώπης και ολόκληρο τον κόσμο»), ο Ταρίκ Αλί, ο Λίο Πάνιτς και ο Σλάβοι Ζίζεκ διά ζώσης στην Αθήνα («Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μοναδική ευκαιρία για την Ευρώπη, της δίνει μια ευκαιρία να βρει έναν νέο δρόμο», είπε εμφατικά ο τελευταίος) και τόσοι άλλοι.

***

Προφανώς, τα παραπάνω ονόματα δεν χρειάζονται πολλές επεξηγήσεις. Είναι οι στοχαστές και οι αγωνιστές με τους οποίους μεγαλώσαμε, διαπαιδαγωγηθήκαμε, υπήρξαν και παραμένουν σημείο αναφοράς για το αριστερό και επαναστατικό κίνημα. Η αμέριστη συμπαράστασή τους στον ελληνικό λαό, η θερμή συμπαράταξή τους με την ελληνική Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ, μας συγκινεί, μας δίνει κουράγιο, κάνει να ακούγονται κούφιες οι κατηγορίες για τον «αντιευρωπαϊσμό» του ΣΥΡΙΖΑ. Και το διάβημά τους μετράει πολύ. Γιατί, προφανώς, αυτό το κύμα δηλώσεων και υπογραφών δεν οφείλεται στο ότι τους υπνώτισε ο σαμάνος Τσίπρας και γινήκαν όλοι εν μια νυκτί συριζαίοι. Αλλά μας δείχνει κάτι που καμιά φορά ξεχνάμε, μες στο καμίνι του προεκλογικού αγώνα, αλαλιασμένοι από τις ομοβροντίες των κυρίαρχων ελληνικών μέσων: τις ευρωπαϊκές διαστάσεις του ελληνικού ζητήματος, ότι η επιτυχία στις 6 Μαΐου (και ακόμα περισσότερο μια ενδεχόμενη νίκη στις 17 Ιουνίου), έχει πολιτική σημασία που υπερβαίνει τα ελληνικά σύνορα, τον Σαμαρά, τον Κουβέλη, την Κουμουνδούρου και τη Βαλτετσίου, τάσεις και συνιστώσες. Όπως γράφει ο Αγκάμπεν, η Ελλάδα είναι «ο τόπος των αποφασιστικών επιλογών»: «εάν καταφέρει στις προσεχείς εκλογές να οδηγήσει σε ήττα» το κυρίαρχο μοντέλο της Ε.Ε., είναι δυνατό να τεθεί σε κίνηση και σε άλλες χώρες (Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία) μια διαδικασία που να οδηγήσει θε ένα νέο ευρωπαϊκό πρόταγμα, ένα πραγματικό ευρωπαϊκό σύνταγμα. Το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ, «Ανατροπή στην Ελλάδα, μήνυμα στην Ευρώπη» έπεσε διάνα. Και αυτό, για όλους και όλες που έχουμε στρατευθεί στον αγώνα, μεγαλώνει τη χαρά, την ελπίδα, και, ταυτόχρονα, τις προσδοκίες και τις ευθύνες.