ΚΚΕ: Δ. ΓΟΝΤΙΚΑΣ – Γ. ΜΑΡΙΝΟΣ – ΕΛ. ΜΠΕΛΛΟΥ ΣΥΓΧΟΡΔΙΑ ΚΑΤΑ ΣΥΡΙΖΑ!

Αναδημοσίευση από την Iskra

ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ Η ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ! ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ

Η Iskra με βάση τις ομιλίες ορισμένων κεντρικών στελεχών του ΚΚΕ όπως αυτές καταχωρήθηκαν στο «Ριζοσπάστη» δημοσιεύει ένα σχόλιο του «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ», το οποίο έχει ως εξής:

Προξενεί κατάπληξη ότι σε συγχορδία, αν και με διαφορετικούς τόνους, ύφος και «επιχειρήματα», τα κεντρικά στελέχη του ΚΚΕ επιτίθενται συντονισμένα στον ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν αναγορεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κύριο μέτωπο του ΚΚΕ σε αυτές τις εκλογές.

Την ίδια ώρα που το αστικό αντιδραστικό κατεστημένο στην Ελλάδα και την ΕΕ «δαιμονοποιεί» τον ΣΥΡΙΖΑ και του προσάπτει χίλιες δυο επιδιώξεις ανατροπής, την ίδια ώρα βλέπουμε κεντρικά στελέχη του ΚΚΕ να εμφανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ περίπου ως μια δράκα «πλιατσικολόγων» στελεχών με «λερωμένα χέρια»...

Γιατί το κάνετε αυτό ρε σύντροφοι; Τι κερδίζετε;

Ασφαλώς οφείλετε να κάνετε κριτική και σκληρή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ασφαλώς και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ διαπερνάται από ανεπάρκειες και αντιφάσεις. Από 'κει και πέρα, όμως, άλλο κριτική, άλλο αντιπαράθεση και άλλο κατεδάφιση και συκοφαντία!

Πέραν αυτών, όμως, δεν οφείλει το ΚΚΕ κάποια ουσιαστική αυτοκριτική;

Πως είναι δυνατόν με τόση ευκολία ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό τα χειροκροτήματα της αστικής τάξης, να «πλιατσικολογεί» σε βάρος το ΚΚΕ; Το ΚΚΕ δεν έχει ευθύνες;

Τέλος, τα στελέχη του ΚΚΕ προεξοφλούν, περίπου, την «ενσωμάτωση» στο σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ, ορισμένα τον θεωρούν ήδη ενσωματωμένο και προεξοφλούν την «προδοσία» του!

Μπορεί πράγματι να εξελιχθούν, περίπου, έτσι τα πράγματα! Όχι πάντως με τόση ευκολία! Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ κάτω από τις πιέσεις και τις επιθέσεις να αναδιπλωθεί! Ίσως, να αναδιπλωθεί και άτακτα! Ε, και, λοιπόν;

Θα δικαιωθεί, μήπως, το ΚΚΕ από μια τέτοια τραγική εξέλιξη αναδίπλωσης του ΣΥΡΙΖΑ;

Τι είναι το ΚΚΕ; Αμέτοχος παρατηρητής των πολιτικών εξελίξεων; Δεν είναι το κόμμα που παρεμβαίνει για να επηρεάσει και διαμορφώσει τις εξελίξεις;

Ποια είναι, λοιπόν, η δική του παρέμβαση στη μεγαλύτερη, ίσως, κρίση που πέρασε η χώρα και σε μια εξελισσόμενη ιστορική σύγκρουση;

Δεν βγάζει κανένα συμπέρασμα γιατί μειώνεται η επιρροή του στην πιο επώδυνη για το λαό και πιο κρίσιμη για τον τόπο πολιτική συγκυρία;

Δεν βλέπει ότι έτσι και αλλιώς θα κλιμακωθεί μετεκλογικά και ανεξάρτητα από την ικανότητα για αντίσταση του ΣΥΡΙΖΑ, μια πολύ μεγάλη πολιτική και ταξική σύγκρουση ευρύτερων επιπτώσεων;

Ποιος είναι ο ρόλος του; Να επιτίθεται «εξ αριστερών» στο ΣΥΡΙΖΑ και μάλλον «εκ του ασφαλούς»;

Αυτή την ώρα το ΚΚΕ αδικεί την ιστορία του και το παρόν του.

Αυτή την ώρα οι κομμουνιστές και ένα πρωτοποριακό κομμουνιστικό κίνημα θα όφειλε να είναι στην πρώτη γραμμή συγκρότησης ενός ηγεμονικού ριζοσπαστικού αριστερού προοδευτικού μετώπου πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.

Ενός ριζοσπαστικού αριστερού μετώπου, που αφετηρία την ανάγκη για επιβίωση του ελληνικού λαού, θα ένωνε το λαό πάνω σ' ένα εναλλακτικό προοδευτικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση και μετάβασης στο σοσιαλισμό.

Αυτή την ηγεμονική πολιτική και στρατηγική όφειλε να επεξεργαστεί ένα κομμουνιστικό κόμμα, ξεπερνώντας στην πράξη αντιφάσεις, παλινωδίες, οπισθοχωρήσεις και αυταπάτες των άλλων αριστερών δυνάμεων. Αναδεικνύοντας, ταυτόχρονα, τις ευθύνες τους και τις ενδεχόμενες αντιφάσεις ή και αρνήσεις τους σε μια ενωτική συστράτευση πάνω σ' ένα συνεπές και συνεκτικό εναλλακτικό πρόγραμμα διεξόδου και μετάβασης.

Αντί αυτών, όμως, το ΚΚΕ διαπράττει τρία ιστορικά λάθη:

-Αρνείται κάθε διάλογο, ακόμα και τυπικές συναντήσεις, με τις άλλες αριστερές δυνάμεις (τυπικές συναντήσεις που κατά τ' άλλα πραγματοποιεί με τα αστικά κόμματα) και πολύ περισσότερο κάθε ιδέα συμπαράταξης μαζί τους.

-Αρνείται, ακόμα, κάθε δυνατότητα κοινής δράσης με τις άλλες αριστερές δυνάμεις, ακόμα και όταν σε επί μέρους σημεία ή θέματα συμπίπτουν ή και συγκλίνουν οι θέσεις τους.

-Θέτει ως άμεση απάντηση στη σημερινή κρίση τη λεγόμενη «λαϊκή εξουσία με την κοινωνικοποίηση όλου συγκεντρωμένου πλούτου, πάνω στην οποία θα στηριχθεί η αποδέσμευση από την ΕΕ που υποστηρίζει το ΚΚΕ, η ταυτόχρονη διαγραφή του παλιού και νέου χρέους, είτε είναι σε τράπεζες και θεσμικούς επενδυτές, είτε σε κράτη-μέλη της ΕΕ, του ΔΝΤ».

Η άρνηση, όμως, κάθε μορφής μετάβασης και μεταβατικών στόχων προς τη «λαϊκή εξουσία», η οποία ταυτίζεται με το «σοσιαλισμό», συνιστά μεταπήδηση σε άλλου είδους ρεύματα και ακύρωση, σχεδόν, κάθε δυνατότητας για μια νικηφόρα ηγεμονική στρατηγική διαμόρφωσης μιας πλατιάς ανατρεπτικής πολιτικής και κοινωνικής συμμαχίας.

Αυτή την ώρα χρειάζεται ένα ισχυρό ΚΚΕ με συνεπή ενωτική πολιτική και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με μέτωπα που έχουν ως αποκλειστικό στόχο το ΣΥΡΙΖΑ.

Φοβούμεθα ότι με αυτή την τακτική δεν χάνει μόνο το ΚΚΕ, χάνει όλη η Αριστερά και κυρίως ο τόπος, ο λαός και η ελληνική εργατική τάξη!

Ελπίζουμε, όμως! Ελπίζουμε ότι πολλά μπορούν και θα πρέπει να αλλάξουν σε όλες τις δυνάμεις της κομμουνιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς! Και να αλλάξουν σύντομα!

Του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ