Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ

 Του ΓΙΩΡΓΟΥ Η. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ*

Μετά το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της 6ης Μαϊου, ένα νέο πολιτικό σκηνικό διαμορφώνεται: Η δεινή ήττα των πυλώνων του δικομματισμού, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τους αφαιρεί τη δυνατότητα της, «αυτονόητης» μέχρι τότε, εναλλαγής στη διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας, ενώ ο πολιτικός φορέας της ριζοσπαστικής αριστεράς, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ, ανερχόμενος στη δεύτερη θέση κατάταξης των πολιτικών κομμάτων, με δύο ποσοστιαίες μονάδες διαφορά από την πρώτη ν.δ. και αναδεικνυόμενος πρώτη δύναμη στο χώρο της αριστεράς, εκ των πραγμάτων αναλαμβάνει κεντρικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα.

Η, μέχρι τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, μη σχηματοποιημένη έντονη αντίθεση της ελληνικής κοινωνίας προς τις καταστροφικές πολιτικές των «μνημονίων», οδήγησε το εκλογικό σώμα, να επιλέξει και να επιβάλει την ανάδειξη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ, προκειμένου αυτός να οργανώσει την, εκ μέρους των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων, έμπρακτη αμφισβήτηση της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Αυτή η επιλογή, να αναδείξει το νέο πολιτικό υποκείμενο που μπορεί να αναλάβει το βάρος της εκπροσώπησης της άλλης πολιτικής πρότασης, υπήρξε προϊόν ώριμης σκέψης των πολιτών, δεδομένου ότι είχαν προηγηθεί έντονες κοινωνικές διεργασίες για την ανατροπή των «μνημονιακών» πολιτικών και την αλλαγή πλεύσης της χώρας.

Στις βουλευτικές εκλογές της 17 ης Ιουνίου, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ καλείται, όχι απλά να εκφράσει, τη συνολική αντίθεση των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων προς τη «μνημονιακή» νεοφιλελεύθερη πολιτική, αλλά και να μετασχηματίσει αυτή την αντίθεση σε σχέδιο κυβερνητικής πολιτικής. Η εκ μέρους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ κατάθεση ενός ολοκληρωμένου, συγκροτημένου και επεξεργασμένου προγράμματος κυβερνητικής πολιτικής αποδεικνύει την πρόθεση και την ετοιμότητά του να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες.

Ενόψει των επικείμενων εκλογών και προ του «κινδύνου», να αναδειχτεί πρώτο κόμμα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ και να σχηματιστεί αριστερή-προοδευτική κυβέρνηση με πυρήνα το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, το σύστημα εξουσίας «παίζει τα ρέστα του» με τη ν.δ., ώστε αυτή να αναδειχτεί πρώτο κόμμα και να εξασφαλίσει το βάσει του ισχύοντος εκλογικού νόμου πλεονέκτημα των πενήντα εδρών.

Έτσι, ενώ μέχρι τις 6 Μαϊου, για τη ν.δ. και το πα.σο.κ., τα «μνημόνια», που τα εμφάνιζαν ως αποτέλεσμα σκληρής !!! και αποτελεσματικής !!! διαπραγμάτευσης εκ μέρους τους, έπρεπε να εφαρμοστούν, διότι αποτελούσαν τις «κόκκινες γραμμές» των δανειστών, μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, τα δύο «μνημονιακά» κόμματα εξαγγέλλουν επαναδιαπραγμάτευση του περιεχομένου των «μνημονίων» !!! πάντως στο πλαίσιο αυτών, διότι άλλως, όπως ισχυρίζονται, η χώρα θα βρεθεί εκτός ευρωζώνης !!!

Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου, το μνημονιακό σύστημα εξουσίας, εσωτερικού και εξωτερικού, έχει θέσει στο στόχαστρο αποκλειστικά τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ, δηλαδή τον πολιτικό φορέα που κατόρθωσε να εκφράσει, προς το παρόν εκλογικά αλλά πάντως πολιτικά, έγκυρα και αποτελεσματικά εκείνα τα κοινωνικά στρώματα, που, ως θύματα των «μνημονιακών» πολιτικών, έχουν παύσει να εκπροσωπούνται κυρίως από το πα.σο.κ. αλλά και από τη «λαϊκή δεξιά» της ν.δ.. Και τείνει να τα εκφράσει, μέσω μιάς πολιτικής κατάργησης των «μνημονίων» και εφαρμογής ενός πολιτικού σχεδίου με αριστερό προσανατολισμό και προοπτική.

Η κινητοποίηση ενός μηχανισμού προπαγανδιστικής φρενίτιδας, με κύρια στοιχεία τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και των θέσεων του αντιπάλου, τη συκοφάντησή του, τη μονομέρεια, τη θέση ψευδοδιλημμάτων, τις απειλές, τους εκβιασμούς και την εμπάθεια, αποτελεί το «σήμα κατατεθέν» αυτής της προεκλογικής περιόδου. Στην πρώτη γραμμή, οι εταίροι-δανειστές της χώρας, που παρεμβαίνουν με ωμό τρόπο στον προεκλογικόν αγώνα και τα κυρίαρχα συστημικά μ.μ.ε. που αδίστακτα προσπαθούν, μέσω της καλλιέργειας κλίματος φόβου, να χειραγωγήσουν το εκλογικό σώμα. Σκοπός, η εμφάνιση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ ως «φόβητρου» που θα οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή, εκτός ευρωζώνης, και συνακόλουθα η εκλογική αποδυνάμωσή του.

Σ΄ αυτό το πλαίσιο, με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ να διεκδικεί τη διακυβέρνηση του τόπου, τίθεται πλέον κατά τρόπο άμεσο το ουσιαστικό διακύβευμα της επικείμενης νέας εκλογικής αναμέτρησης, που δεν διαφέρει από αυτό της προηγούμενης.

Ή συνεχίζεται η «μνημονιακή» νεοφιλελεύθερη πολιτική, με συνέπεια τη μετατροπή του τόπου σε πολιτική, οικονομική και κοινωνική «έρημο». Ή ανατρέπεται αυτή η πολιτική και επιβάλλεται το αριστερό σχέδιο διακυβέρνησης που να υπερβαίνει το υπάρχον σύστημα εξουσίας, απεγκλωβίζοντας τη χώρα από τα αλλεπάλληλα «μνημόνια» και διαμορφώνοντας μία πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης που να ανταποκρίνεται στις ιδιαιτερότητες και στα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου, επιμερίζοντας δίκαια τα οικονομικά βάρη και τα οικονομικά οφέλη.

Η πρόκληση για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ και η ευθύνη του έναντι της χώρας και του λαού είναι μεγάλες. Ως κύριος πολιτικός εκφραστής των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων και ως εν δυνάμει κυρίαρχη κυβερνητική δύναμη, οφείλει να σταθεροποιήσει την κοινωνική συμμαχία των λαϊκών, μεσαίων και κατώτερων, στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, των δυνάμεων της δημιουργίας, της εργασίας και της νέας γενιάς και να την αξιοποιήσει κατά τρόπο αξιόπιστο ως έναν αποτελεσματικό συνασπισμό εξουσίας, που θα ανατρέψει τη διαπλεκόμενη συμμαχία του χρηματοπιστωτικού τομέα, των κυρίαρχων μέσων μαζικής ενημέρωσης και του «μνημονιακού» πολιτικού συστήματος με όλους τους πρόθυμους πόλους του και θα εφαρμόσει ένα σχέδιο για την εκ βάθρων ανασύνταξη του πολιτικού συστήματος, την ανασυγκρότηση της οικονομίας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής.

*Δικηγόρος - Διδάκτορας Νομικής.

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012.