Δευτέρα, 18 Ιουνίου 2012 13:41
Από το blog Αριστερή
Διέξοδος.
18 Ιούνη 2012: Η πλειοψηφία των εργαζόμενων ανθρώπων και
ιδίως αυτών που βρίσκονται στα αστικά κέντρα είναι μουδιασμένη. Δώσανε αγώνα
για να ανατρέψουν το μνημόνιο και τις κυβερνήσεις του μαύρου μετώπου. Στηρίξανε
και στοιχίθηκαν με το ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ στην προσπάθεια τους να ανοίξουν μια νέα
σελίδα στην ιστορία του τόπου μας, στην προσπάθεια τους να ανοίξουν το δρόμο
για την επανακατάκτηση της λαικής κυριαρχίας και της εθνικής
ανεξαρτησίας, το δρόμο για την αξιοπρέπεια. Το αποτέλεσμα σε όλα τα μεγάλα
αστικά κέντρα αναδεικνύει ότι οι πιο δραστήριες παραγωγικές δυνάμεις στο τόπο μας
ελπίζουν στη προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης ως βήμα στη προσπάθεια για
ανόδου του ίδιου του λαού στην εξουσία.
Η εικόνα του χάρτη της Ελλάδας με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο σε όλη την Αττική και τα άλλα μεγάλα αστικά κέντρα (ενώ είναι εκπληκτικά κοντά στη ΝΔ και στη Θεσ/κη). τα λέει όλα.
Τις εκλογές
όμως - ως κυβερνητικό αποτέλεσμα και όχι συνολικά - τις νίκησε η αντίδραση και
ο φόβος. Η δεξιά παράταξη μάζεψε όλα τα κομμάτια της για να καταγάγει ένα ακόμα
καίριο πλήγμα στο λαό. Το έχει κάνει και άλλες φορές στην ιστορία της πατρίδας
μας. Η δεξιά παράταξη είναι εκείνη που τη κρίσιμη στιγμή μαζεύει όλη τα
πολιτικά καθιζήματα, όλους τους προδότες, όλα τα καρκινώματα για να πλήξει το
λαό και να ανακόψει τη πορεία του προς την ανατροπή και τη νίκη. Οι χειρότερες
μορφές της ελληνικής πολιτικής ζωής στεγαστήκανε στη Συγγρού και σε συντονισμό
με τον "ρυθμιστικό παράγοντα" Ε. Βενιζόλο και το ΠΑΣΟΚ εξαπολύσανε
την εκστρατεία φόβου για να κερδίσουν στο τέλος τις εκλογές. Οικονομικά
γεγονότα, εντολές από ξένα κέντρα τύπου, κάψιμο των δασών μας, βομβιστικές
επιθέσεις και όλα τα άλλα μέσα επιστρατεύτηκαν σε συνδυασμό με την καθημερινή
ρητορεία για τις βιβλικές καταστροφές που θα ακολουθήσουν αν αρνηθούμε το
μνημόνιο, αν δεν υπηρετούμε τους δανειστές αν ονειρευτούμε μια ζωή χωρίς τις
δεσμεύσεις λιτότητας της Ευρωζώνης. Τη μάχη των εκλογών ως τέτοια την
κερδίσανε: θα φτιάξουν κυβέρνηση του μαύρου μετώπου. Στις εκλογές αυτές κέρδισε
(παροδικά) η Μέρκελ.
Στις εκλογές
αυτές θα μπορούσε να έχει προκύψει Αριστερή Κυβέρνηση. Αν οικοδομούνταν ένα
ενιαίο μέτωπο της Αριστεράς, αν ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ κάνανε την αναγκαία τομή με
τον εαυτό τους και καλούσαν σε συγκρότηση μετώπου γύρω από την ακύρωση του
μνημονίου, τη διαγραφή του χρέους και προσωρινή - στην περίοδο - συμφωνία στο
σύνθημα "καμία θυσία για το Ευρώ" (θέμα που θα άνοιγε την επόμενη
μέρα και θα δινόταν η δυνατότητα να παιχτούν όλες οι γραμμές) τότε σήμερα θα
γιορτάζαμε την άνοδο της αριστεράς στην κυβέρνηση και άρα ένα τεράστιο βήμα για
τον αγώνα της ανόδου του λαού στην εξουσία. Δυστυχώς οι ηγεσίες ΚΚΕ και
ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν θέλανε. Προτίμησαν τη μικροκομματική σκέψη της αυτοτελούς
καταγραφής. Φυσικά δικαιολογίες και παχιά λόγια θα ακουστούν δεν αμφιβάλουμε.
Θα λεχθούν πολλά για τη σημασία της αυτοτελούς καταγραφής του ρεύματος, ότι το
ΚΚΕ δεν θα υποστείλει τη σημαία των θέσεων του για προσωρινούς τακτικισμούς και
άλλα τέτοια. Όποιος θέλει να βρει δικαιολογίες θα βρει.
Εμείς δεν
θέλουμε δικαιολογίες. Όποιος παρατηρεί το blog μας θα έχει
παρατηρήσει μια "προνομιακή" σχέση με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όποιος μας
παρακολούθησε το τελευταίο διάστημα θα δει ότι διαχωριστήκαμε από την γραμμή
αυτοτελούς κατεβάσματος και προτείναμε Συμπαρατάξη στη λογική του Λαικού
Μετώπου με Κέντρο την Αριστερά. Αυτό ως προς τη μάχη των εκλογών αυτών σήμαινε
Κριτική Στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Σήμερα στην επομένη των εκλογών αποτιμούμε την
επιλογή αυτή ως ορθή: δεν νικήσαμε αλλά βρεθήκαμε στη σωστή θέση μάχης σε αυτό
τον πόλεμο.
Σήμερα
ξεκινά μια νέα φάση του αγώνα με εντελώς νέα χαρακτηριστικά. Το ερώτημα πλεόν
είναι πως συνεχίζουμε. Παρά την μη εκπλήρωση του ονείρου για τη νίκη στις
εκλογές (όνειρο που ήταν εν δυνάμει εφικτό) είναι σαφές ότι δεν χάσαμε. Την
ίδια στιγμή που η δεξιά κάθεται ξανά στην εξουσία οι δυνάμεις του λαού
κατέκτησαν ισχυρότερες ποσοτικά και ποιοτικά θέσεις μάχης. Το ότι το μεγαλύτερο
πολιτικό ρεύμα στα εργαζόμενα στρώματα των πόλεων στηρίζει Αριστερά και ΣΥΡΙΖΑ
είναι ανεκτίμητη παρακαταθήκη. Είναι μια τεράστια δύναμη που μπορεί να
συνεχίσει την πορεία της, να ανοίξει και άλλο το δρόμο και να κάνει το όνειρο
πραγματικότητα.
Αν οι
Βρυξέλλες δεν σκεφτούν λίγο πιο διαλεκτικά, αν δεν κάνουν μια ανακωχή, αν
συνεχίσουν την αδυσώπητη επίθεση προς το λαό τότε η κυβέρνηση του μαύρου
μετώπου που θα φτιαχτεί αυτές τις μέρες θα ροκανιστεί εξαιρετικά γρήγορα.
Εκτίμηση μας είναι ότι δεν θα κάνουν καμιά ανακωχή. Αντίθετα θα συνεχίσουν και
θα εντείνουν την επίθεση. Αυτό σχετίζεται και με την πολιτική τους αλαζονεία
και με το οικονομικό δεδομένο ότι όλο και περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης
καταρρέουν λόγω της πολιτικής της λιτότητας που όμως απαντιέται (ω Τρέλα!) με
νέα περισσότερη λιτότητα! Αυτή την εκτίμηση επιβεβαιώνει ο Α. Σαμαράς που
έσπευσε να δηλώσει ότι θα σεβαστεί τις μνημονιακές δεσμεύσεις των προηγούμενων
κυβερνήσεων. Με το που τελείωσαν οι εκλογές η φιλολογία για επαναδιαπραγμάτευση
εξαφανίστηκε από τη ΝΔ. Αφού κλέψανε τη ψήφο του πιο φοβισμένου και
συντηρητικού τμήματος της ελληνικής κοινωνίας ετοιμάζονται για την πιο σαρωτική
επίθεση προς όλο το λαό.
Το επόμενο
διάστημα η κοινωνική αναταραχή θα αποκτήσει άλλη δυναμική αλλά και συνολικά
άλλη διάσταση. Εκτιμούμε ότι βρισκόμαστε πριν από τις πιο ριζοσπαστικές και
μαζικές μορφές λαικής κινητοποίησης αλλά και πριν από τη πιο αντιδραστική
απάντηση του κράτους με ασυγκράτηση καταστολή με (ΜΑΤ) ή χωρίς στολή (Χρυσή
Αυγή). Και φυσικά σε αυτό το πλαίσιο η άνοδος της ΧΑ ως επιλογή του κράτους δεν
είναι τυχαία: οι κανιβαλιστικές στρατιές καθυπόταξης του λαού σήμερα πέρνουν
πράσσινο φως για επίθεση και κοινοβουλευτική ασυλία... Άλλο ένα εμπόδιο που πρέπει
να υπερβούμε.
Πιστεύουμε
ότι αν το λαικό κίνημα (ανά)συγκροτηθεί στα πλαίσια ενός ενιαίου λαικού μετώπου
που θα ενώνει όλες τις μορφές συλλογικής οργάνωσης και θα βοηθά στην οικοδόμηση
νέων, που θα οργανώνει τις λαικές συνελεύσεις παντού τότε η κυβέρνηση που
σχηματίζεται αυτή την ώρα θα βρεθεί μπροστά από το μεγαλύτερο βατερλώ για την
ίδια, τους πιστωτές και γενικότερα την ολιγαρχία στην ΕΕ.
Σε ένα
τέτοιο λαικό μέτωπο η αριστερά οφείλει να βρίσκεται στη καρδιά του. Η Αριστερά
οφείλει να συμπαραταχθεί στον κοινό αγώνα σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.
Δεν χωρά άλλο η άρνηση του κοινού αγώνα παρά τη σημασία συνέχισης της πάλης
θέσεων και ιδεών σε συντροφικό κλίμα βέβαια. Ο λαός το λέει ανοιχτά ότι δεν
ευνοεί όσους αρνούνται τη προοπτική διεξόδου στο σήμερα, διεξόδου που ο λαός
έχει ανάγκη για να ανακτήσει την καθημερινή και την πολιτική του αξιοπρέπεια.
"Μάθε από τις μάζες και μετά δίδαξε τις" έλεγε ένας παλιός μεγάλος
αγωνιστής... Η συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου της αριστεράς αποτελεί τον καθοριστικό
παράγοντα που μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο, να πυροδοτήσει νέες εξελίξεις
και ελπιδοφόρους αγώνες που θα ρίξουν τη κυβέρνηση που θα σχηματισθεί σε
σύντομο χρονικό διάστημα και θα επιτρέψουν και την νίκη στις εκλογές που θα
ακολουθήσουν. Ένα μέτωπο της αριστεράς σήμερα μπορεί και πρέπει να βρεθεί στην
κυβέρνηση ολοκληρώνοντας την προσπάθεια που τώρα ξεκίνησε, έφτασε πολύ κοντά
στο ποταμό αλλά δεν ήπιε νερό.
Ένα τέτοιο
μέτωπο μπορεί να διευρύνει περαιτέρω αλλά και να βαθύνει τις σχέσεις του με τα
κοινωνικά στρώματα μέσα από την περαιτέρω επεξεργασία ενός προγράμματος
πολιτικής διεξόδου για το λαό και τον τόπο. Ενός προγράμματος συνεκτικού που θα
ξεκινά από την ακύρωση του μνημονίου και θα συνεχίζει σε συγκεκριμένες
επεξεργασμένες θέσεις για τη διαγραφή του χρέους, τις οριοθετήσεις και το
βάθεμα της θέσης για το "Καμία Θυσία για το Ευρώ" που κατά τη γνώμη
μας πρέπει να μετασχηματιστεί σε "Ανεξάρτητη Οικονομική και Νομισμαστική
Πολιτική πέρα και έξω από τις δεσμεύσεις λιτότητας της Ευρωζώνης", το
πρόγραμμα εθνικοποιήσεων τραπεζών και στρατηγικη σημασίας επιχειρήσεων και
φυσικά εν τέλει το πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας - τι θα
παράγουμε, που και πως.
Από την
πλευρά μας θα προσπαθήσουμε να βάλουμε όσες δυνάμεις έχουμε σε αυτή την
κατεύθυνση. Θέλουμε
επίσης να σημειώσουμε ότι για εμάς η προσπάθεια συγκρότησης ενός τέτοιου
μετώπου της αριστεράς ως αγωνιστικό (και όχι διοικητικό) κέντρο του λαικού
μετώπου δεν είναι θέση "πλασαρίσματος στο διάλογο της αριστεράς".
Είναι πεποίθηση και ελπίδα, είναι στόχος, είναι αυτό που πιστεύουμε ότι μπορεί
να δώσει νέα και ακόμα μεγαλύτερη ελπίδα στους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Κατά αυτή την έννοια θα προσπαθήσουμε να το φέρουμε ένα βήμα πιο κοντά. Σε αυτή
την κατεύθυνση καλούμε σε έναν διάλογο με όλα τα μέσα, έναν διάλογο που ήδη
υπάρχει και πρέπει να συνεχισθεί και να ενταθεί αλλά και να καταλήξει σε
σύντομα (διότι η ιστορία πιέζει) σε έμπρακτα βήματα το επόμενο διάστημα.
Ξέρουμε ότι δεν θα είναι όλοι μαζί μας σε αυτή τη προσπάθεια. Θα θέλαμε να
είναι όλοι. Αλλά αν αυτό δεν είναι εφικτό πιστεύουμε ότι είναι αναγκαίο ένα
πρώτο βήμα μπρος με αυτούς που επίσης βλέπουν αυτή τη κατεύθυνση. Ξέρουμε ότι
θα απατηθούν ρήξεις αλλά τι τομή γίνεται χωρίς ρήξεις με την υπάρχουσα
κατάσταση; Το ποια μορφή θα αποκτήσει ένα τέτοιο μέτωπο είναι ένα θέμα: το αν
θα είναι κάτι εντελώς νέο ή όχι είναι ένα ειδικότερο σημαντικό θέμα. Όλα αυτά
όμως πρέπει να συζητηθούν στη πορεία των πραγμάτων με μια συντροφικότητα και
ειλικρίνεια χωρίς να είναι παράγοντες που ανακόπτουν το να γίνει ο διάλογος
ουσιαστικότερος.
"Σε
εποχές δυσκολιών δεν πρέπει να ξεχνάμε τα επιτεύγματα μας", Μάο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου